Veertigdagentijd, tijd van stilte, bezinning, verdieping, gebed en fundamentele bekering. Niet hunkeren om te ‘herbeginnen’ maar ten diepste zoeken om ‘opnieuw’ en authentieker te gaan leven en samenleven. Hoe broos je ook bent, wees op jouw manier bevrijdend en scheppend aanwezig in de wereld, zoals God jou bedoelde.
De woestijn is een plek waar mensen sterven of veranderen, waar alles ophoudt of nieuwe dingen beginnen. Een plek die wordt gemeden, maar ook gezocht, om de stilte, de eenzaamheid of om zich te verbergen. Mozes, David, Elia en Paulus vluchtten naar de woestijn en werden daar gevormd. Jezus werd door de Geest naar de woestijn gevoerd om daar door de duivel beproefd te worden. Hij leerde hier de juiste keuzes te maken. Het werd voor hem een oefenschool om te weerstaan aan het kwaad.
Veertigdagentijd is oefentijd.
Is wakker worden na de winterslaap en je ‘opengeeuwen’ uit de beslotenheid van elk voor zich.
Is je ogen opentrekken voor wat aan het gebeuren is in het diepste van jezelf en in de wereld om je heen en zicht krijgen op het grote Licht dat openbreekt aan de horizon.
Is in voorjaarsstilte je eigen grond omspitten en klaarmaken voor een nieuwe lente, en het zaad van vrede en menswaardigheid laten ontkiemen in je hart.
Veertigdagentijd is trainingstijd, hart en handen soepel maken voor verbondenheid met God en mensen; vingeroefening in solidariteit.
Dat en zoveel meer is veertigdagentijd.
De grote opwarming om te herleven.
Zalige en deugddoende ‘veranderingstijd’ en voorbereiding op Pasen.
Jan Baert, pastoor
