Omdat we contacten noodgedwongen tot een minimum herleiden, zoeken we naar andere mogelijkheden om uitzicht te behouden. Zelf huldig ik volgende levensregels. Toevallig beginnen ze alle met de letter ‘l’. Met de ‘l’ van leven.
Licht en lucht
Geen dag gaat voorbij of ik ga naar buiten, al was het maar om een boodschap te doen. Regen of wind deren me daarbij niet, al is het aangenamer met een helder herfst- of winterzonnetje in het gelaat. Het ideale moment voor een lichtbad zijn de uren kort voor de middag tot in de vroege namiddag. Een klus klaren in de open lucht en de volle dag is het beste vaccin tegen een somber gemoed. Tel bij wijze van oefening de uren en minuten die je de voorbije dag buiten bent geweest. Hoe hoger de teller staat, hoe meer kans op een frisse blik, een klaar gemoed en nadien een goede nachtrust.
Lezen
Een goed boek is een trouwe vriend. Omdat de momenten met klaar daglicht zo kostbaar zijn, stel ik dat lezen uit tot de schemeruren. Buiten mag alles vergaan, maar het boek neemt me mee naar een wereld die mijn geest en fantasie voedt. Het brengt me in situaties waar ik zelf nooit zou komen. Het maakt mij deelgenoot van vreugdes en verdriet die me anders nooit verteld zouden worden. Lezen verrukt, verrast, vervoert, ver van het dagelijkse vandaan, naar een wereld waar ik in een nieuw en zalig licht mag staan.
Luisteren
Luisteren kan op vele manieren. Je kunt luisteren naar de stilte. De stilte is de taal van de ziel. En als de ziele luistert, zegt Guido Gezelle, spreekt het al een taal dat leeft. Luisteren naar het geruis en geroezemoes om je heen kan ook leerzaam zijn. De drukte, de opgewondenheid van het leven, de haast, de stemmen van mensen die hun verhalen vertellen. Luisteren ook naar muziek. Zij troost, verblijdt, ontroert, verrijkt, verklankt datgene wat onuitgesproken in mij leeft. Het moment waarop ik zelf het meest van muziek geniet, is ’s ochtends als ik zelf nog toonloos de dag aanvat. Of ’s avonds als de geest moe is en zich in slaap wil laten wiegen.
Lachen
Aan dat levensmedicijn hebben we allen nood. Lachen doet spieren trillen die anders werkloos blijven. Lachen is de ware gymnastiek voor geest, hart en gelaat. Lachen helpt je je eigen relativiteit en die van de ander in een milder licht te plaatsen. Lachen verzacht stress of andere vormen van pijn. Lachen helpt de eigen mening niet voor de enige waarheid te houden. Lachen is op z’n best als het subtiel is, ‘met de tong in de kaak’: dit is de zachte ironie. Die weet dat een mens niet perfect of volmaakt moet zijn, maar legt een pleister op eigen en andermans onvolmaaktheid. Lachen is helend. Maar nooit als het uitlachen is.
Liefhebben
Welzalig de mens die liefheeft. Liefhebben kan op elk moment. Het voorwerp van je liefhebben kan je meest nabije medemens zijn. Of het kunnen velen van op afstand zijn. Lief heb je door een woord van aanmoediging, begrip, troost of vergeving. Of door een blik, een aanraking of gebaar. Het kan door een last die je samen draagt, een hand op de schouder. Liefhebben vraagt deze dagen creativiteit omdat je misschien afstand moet houden van de personen die je zo graag zou knuffelen of een blijk van je liefde wil geven. Liefhebben is daarom ook altijd een beetje lijden. Toevallig begint ook dat woord met de letter ‘l’. Zo is de cirkel rond. Ik wens je, lezer (weer die ‘l’…), veel kansen om een of meer van deze regels in de komende dagen te beleven.
(jh)
