Onze samenleving kun je vergelijken met een speedboot, zegt Dirk De Wachter, de bekende psychotherapeut. Die speedboot draagt de naam ‘Er is geen alternatief’. Er lijkt geen andere optie dan in volle vaart vooruit te snellen. Voorin staan de blitse boys en girls heerlijk te genieten met de haren in de wind, achterin vallen mensen – te moe om nog verder te racen – uit de boot. Therapeuten en hulpverleners varen in een reddingssloep achter de speedboot aan, om mensen op te vissen en toch de nodige zorg te geven. Het zou een interessante oefening zijn om zelf onze plaats op die speedboot te bepalen. Varen we enthousiast mee, staande op de voorplecht? Staan we eerder achterin, en voelen we er ons uitvallen omdat we niet meer mee kunnen? Of vinden we onze plaats in de reddingssloep, bij hen die een hand willen reiken aan wie uit de boot vallen?
In de brief aan de Hebreeën (Hebreeën 12,1-4) beschrijft Paulus ons leven en geloven als het uitlopen van een wedstrijd. Dat lijkt op het eerste gehoor een wat ongelukkige vergelijking. In een wedstrijd zijn er immers altijd winnaars en verliezers. Is voor Paulus het leven en geloof een zaak van prestatie en concurrentie? Of wat bedoelt hij? Eén woord springt er uit: laten we met volharding de wedstrijd lopen die voor ons ligt. Met volharding! In mijn tijd bestond er op school een ‘prijs van volharding’. Die prijs wou niet per se de ‘eerste van de klas’ belonen, maar wilde vooral aanmoedigen, ook hen die zwakker stonden. Dat is het wat Paulus bedoelt: geef het niet op je ogen te richten op Jezus, die de koploper is. Hij blijft ons voorgaan en meetrekken. Volharden is geen zaak van competitie en drang om te winnen. Het is trouw blijven aan je keuze.
Ook als dat het kruis meebrengt. En dan belanden we bij het evangelie van zondag (Lucas 12,49-53). Wie God vooropstelt, kan tegenwind krijgen. Zeker in onze wereld waar andere prioriteiten van tel zijn. Ook Jezus ondervond tegenstand. Hij wilde vuur brengen. Maar niet het vuur dat mensen splitst en verslindt. Wel het vuur van de liefde die mensen juist wil verbinden. De keuze voor dat vuur stond als een kruis in het leven van Jezus. Wie goed wil zijn, kan ook kwaad bloed zetten. Dat kruis is Jezus niet uit de weg gegaan.
Is er een alternatief? Ja, wanneer we zoals Jezus bereid zijn te volharden en trouw te blijven aan wat mensen samenbrengt en verbindt. Zo mogen we samen met hem de eindmeet bereiken.
Jos Houthuys
