Terug kijken
Op het einde van een jaar kijken we altijd even terug op wat geweest is en voorbij. “Op het einde van een jaar?” vraag je misschien. Ja, kerkelijk gezien is dat zo. Volgende week begint met de Advent een nieuw kerkelijk jaar. Het oude jaar wordt in het evangelie van volgende zondag (Matteus 25,31-46) afgesloten met een indrukwekkende manifestatie.
Alle volken worden voor de troon gebracht van Christus, de Koning. Nu vindt het Laatste Oordeel plaats, zo werd dit altijd begrepen. Maar we kunnen dit moment ook breder verstaan en zeggen: op het feest van Christus Koning grijpt de Kerk vooruit op waar het in het leven uiteindelijk op aankomt. En dus heeft wat we die dag vieren ook betekenis voor ons toekomstig samenleven met en voor elkaar.
Jezus' vraag
Het valt op dat Jezus’ vraag aan ons niets te maken heeft met prestaties of bezit. Er wordt niet gevraagd of je grote dingen hebt verwezenlijkt, veel diploma’s hebt verzameld, of je goed geboerd hebt. Er wordt ook niet gevraagd naar je geloof, naar je lidmaatschap van een kerk of religie. Waar het om gaat zijn ogenschijnlijk kleine aardse dingen die tegelijk heel groot zijn, die van koninklijke waarde zijn in de ogen van de Heer. Of je een hongerige te eten hebt gegeven, een dorstige te drinken, een vreemdeling hebt opgenomen, een zieke hebt bezocht… Het evangelie bedoelt dat heel letterlijk: het gaat over brood, over tralies, een dak boven het hoofd… Maar dat brood en dat dak kan je ook breder verstaan. Aandacht hebben voor iemand kan waarachtig brood zijn. Dorstig kun je zijn in de woestijn van het leven. Vreemdeling kun je zijn door je onbegrepen en niet aanvaard te weten. Gevangen kun je zijn in je isolement. Het isolement van je gelijk, van je zucht naar geld en materieel bezit. Naakt ben je zonder kleren, maar ook doordat je verhaal zomaar open en bloot op straat ligt, in media te grabbel wordt gegooid.
Vooruitkijken
Waar komt het dus uiteindelijk op aan, vraagt ons de Heer van het leven? Het komt er op aan of je er was toen je nodig wás, toen de vraag zich naar jou richtte: of je je hand uitstak en een glas water aanreikte, of je woorden van troost en begrip sprak , of je iemand in zijn leed of eenzaamheid nabij was. Daar zit een heel programma voor het leven in. Op het feest van Christus Koning kijken we dus niet achteruit, maar nog meer vooruit, naar wat jij en ik zullen doen om te horen of te zien waar de Heer zelf ons aanspreekt. Laten we eindigen met deze hoopvolle gedachte: misschien slagen we daar wel meer in dan we van onszelf denken. Laat het een wens zijn bij ‘het nieuwe jaar’.
(jh)
