Gezeten tegenover de offerkist, bekeek Jezus hoe de menigte kopergeld in de offerkist gooide. Veel rijken gooiden er veel in. Er kwam een arme weduwe, die er twee muntjes in gooide, ter waarde van een paar cent.
Hij riep zijn leerlingen bij zich en zei tegen hen: “Ik verzeker jullie, die arme weduwe gooide meer in de offerkist dan alle anderen. Want allen gooiden er iets in van hun overvloed, maar zij gooide er van haar armoede alles in wat ze had, heel haar levensonderhoud.” (Marcus 12,43-44)
Menselijk gedrag : oprecht of schijn
Je hebt mensen die scherpe waarnemers zijn. Goede fotografen bijvoorbeeld. Ze tonen ons wat er tussen de plooien van de werkelijkheid valt. Ze leren ons wat er echt te zien is. Zo iemand moet Jezus geweest zijn. Hij heeft scherp oog voor het menselijk gedrag en wat daarin oprecht of schijn is. Met zijn leerlingen in de tempel wijst hij hen op wat zich daar afspeelt. Er zijn de hoge heren die pronken en pralen met hun grote gaven die hun toch geen pijn doen, en er is de schamele gave van de arme weduwe. Maar Jezus kijkt veel minder naar de gave dan wel naar de geefster. Zo geteld gaf de arme weduwe meer dan alle rijken samen. Ze “offerde alles waar ze van leven moest”. Of anders uitgedrukt: ze gaf niet wat ze had, maar wat ze was.
Buiten de schijnwerpers
Als we nu eens met dezelfde blik van Jezus naar onze wereld zouden kijken. We zien daar ook veel schone schijn, veel uiterlijk vertoon en geestelijke armoe om zo glorie te oogsten bij het grote publiek dat er zich kritiekloos aan vergaapt. Onze tv-schermen zijn er dagelijks mee gevuld. Een wereld van glitter, die veel hypocrisie verbergt. Maar met dezelfde blik van Jezus zou onze aandacht vooral mogen gaan naar de mensen die niet in het publiek verschijnen en gewoon hun werk doen. Een zieke vrouw of man oppassen bijvoorbeeld, en trouw blijven. Mensen die dag in dag uit zorgen voor een zieke, misschien terminale vader of moeder. Die blik van Jezus zou ons attent maken op die vele heldhaftige ouders die hun zorgenkind met al hun toewijding blijven opvoeden en liefhebben. Hij zou wijzen naar al die mensen die zich door het leven slaan met hun gebroken dromen en gekwetste idealen en die daarin gegroeid zijn naar zuivere edelmoedigheid. Hij zou ons bij mensen brengen die door omstandigheden aan de grond zijn geraakt en toch elkaar nog blijven helpen. Hij zou onze ogen richten op de ontelbare vluchtelingen die ook alles geven waar ze van leven moeten om hun gezin een betere toekomst te schenken.
Delen om leven te vinden
Kortom, de blik van Jezus richt ons op al die mensen voor wie de weduwe van het evangelie model staat. Ze rekende niet uit wat ze kon geven zonder ergens tekort te lijden. Ze gaf gewoon alles waar ze van leven moest, ze gaf zichzelf. Misschien mogen we in haar Jezus zelf herkennen. Hij heeft ook alles gegeven wat hij maar kon, tot zijn eigen leven toe, om mensen de weg te tonen naar waarachtig leven. We gedenken het in elke eucharistie bij het breken en delen van het brood. Het is delen om er leven door te vinden. Moge de diepe betekenis van dat gebaar ook ons eigen leven doordringen en er antwoord vinden.
(jh)
