Als iemand je zegt: “Let nu eens op, wees waakzaam!”, dan spits je al je zintuigen. Je probeert scherper te zien. Je probeert beter te voelen, je luistert naar elk geluid. Elke verandering van geur wordt waargenomen. Je proeft als het ware je omgeving. “Weest waakzaam”, die oproep scherpt onze zintuigen aan.
Als de leraar in de klas zegt: “Let op!”, dan weten de leerlingen dat het hun geraden is aandacht te geven. Onderweg in het verkeer zijn we ook waakzaam, er kan van links of van rechts onverwacht iemand opduiken. Of het verkeerslicht kan plots van kleur veranderen. Waakzaam zijn we als onze kinderen of kleinkinderen iets te vertellen hebben. We zouden niet willen dat ze vergeefs op onze aandacht beroep doen.
Verwachting
Wees waakzaam. Het is een oproep om met open blik de wereld rondom ons in te trekken. We worden aangesproken in ons doen. Het roept onze verantwoordelijkheid op. Er zit verwachting in. De verwachting van: “Je zal wel zien.” Of de verwachting van: “Het is er nog niet, maar je gaat het tegenkomen.” En ook: laat alle vooroordelen vallen. Stel je open voor wat gaat komen. Om er dan gepast kunnen op in te spelen.
Wees waakzaam. In de mond van Jezus is dit een heel sterk woord. We horen het bij hem in meerdere situaties. Zoals in de parabel over de tien bruidsmeisjes die op de komst van de bruidegom wachten. Vijf dommelen in, vijf andere zijn zo verstandig een extra voorraad olie in te slaan om hun lampen brandend te houden. Maar ook op andere manieren vinden we deze waakzaamheid terug. Zoals in de parabel van de barmhartige Samaritaan. De priester en de leviet tonen geen meeleven voor de man langs de kant van de weg. Een vreemde, een niet-geloofsgenoot, een Samaritaan laat alle vooroordelen vallen en gaat spontaan in op wat de situatie van hem vroeg.
Onbevooroordeeld
Wees waakzaam. Die oproep van Jezus houdt in dat we proberen onbevooroordeeld de wereld in te stappen, ons minder op andermans fouten te richten dan wel te zien waar we zelf beter kunnen. Het betekent dat we de vragen en verwachtingen van anderen op ons af laten komen, zoals Jezus zovelen met hun noden naar zich toe liet komen: mannen en vrouwen, rechtvaardigen en zondaars, Farizeeën en tollenaars, zwakken en kleinen. Het betekent dat we worden opgeroepen om onze verantwoordelijkheid op te nemen, zoals de Samaritaan dat deed. Zo komt de Heer zelf naar ons toe. Zo mogen wij Hem in ons leven en in deze wereld verwelkomen. Dat is de ware adventshouding waartoe deze tijd ons oproept.
Daarom: wees waakzaam. We horen het ook in de evangelielezing van de eerste adventszondag (Marcus 13,33-37).
(jh)
