Olie is voor ons nog altijd een kostbare grondstof. Ook al zoeken we volop naar alternatieve en meer duurzame vormen van energie, we kunnen alsnog niet zonder olie. Al was het maar om de ketting van je fiets te smeren, of om er allerlei afgeleide producten uit te vervaardigen.
Licht brengen
Olie speelt ook een voorname rol in de parabel van de tien bruidsmeisjes die we in de liturgie van volgende zondag horen (Matteüs 25,1-13). Het is hun grondstof, de voorraad die ze nodig hebben om de bruidegom met het nodige licht tegemoet te gaan. Zonder die olie geen licht. En dat zou jammer zijn, want is licht brengen niet een zeer evangelische opdracht? Ze herinnert ons aan het licht dat Jezus zelf voor ons is. Dat licht kunnen wij als gelovige mensen niet missen. Daarom ontsteken we bij het doopsel een doopkaars: want zo willen we het licht van Jezus doorgeven aan de dopeling. En in tijd van nood of verdriet ontsteken we vaak een kaarsje, om licht te vragen in onze situatie. En bij het laatste afscheid, als wij een dode uitgeleide doen in de christelijke uitvaartliturgie, branden kaarsen rond de dode, als teken dat de opdracht van deze mens voltooid is, dat zijn licht geschenen heeft voor de andere mensen, met de bede dat nu Gods licht zelf volop voor hem of haar mag opengaan.
En brandend houden
Maar om al dat licht brandend te houden hebben we grondstof nodig, olie, of zo je wil: geloof, vertrouwen, kracht … Waarom er dan niet van delen als niet iedereen genoeg voorraad bij zich heeft, is onze spontane vraag? Waarom kunnen zij die reserve hebben, niet delen met de anderen? Dat zou toch ook christelijk zijn, broederlijk en zusterlijk delen? Misschien willen we dat graag, van het kleine beetje dat we bij ons dragen overhevelen naar iemand anders. Zoals oudere mensen soms verzuchten: waarom is het mij niet gelukt het geloof dat mij dierbaar is door te geven aan mijn kinderen?
Waakzaam blijven
Maar wat je diep in je draagt - je geloof, je vertrouwen -, is zo persoonlijk en onvervreemdbaar eigen aan je, dat het niet zomaar door te geven is zoals je met een jerrycan olie overgiet. Dat is je eigen bezit, de bron waaruit je put. Je kunt er alleen van getuigen door je manier van leven. En je kunt hopen dat het anderen kan aansteken of aanspreken, zodat ze zelf hun voorraad zullen opbouwen om er vanuit te leven. In de parabel van Jezus heet dat waakzaam zijn. Om die waakzaamheid gaat het. We kunnen er elkaar toe oproepen en het zelf voorleven. Door onze onverpoosde zorg en inzet voor elkaar. In de Bijbel wordt dat ook wijs genoemd!
(jh)
