Ja zeggen
Hoe lang duurt het eer een mens voluit kan zeggen zoals Maria in het evangelie (Lucas 1, 26-38) van de vierde adventzondag : “Zie mij hier, mij geschiede naar uw woord”? Hoe lang duurt het eer een mens zegt: uw woord, Heer, uw verhaal, uw geschiedenis mag ook mijn geschiedenis worden? Maria heeft Gods woord door zich heen laten gaan. Gods geschiedenis is ook hààr geschiedenis geworden. Maar eer het zover is, is er veel gebeurd. Bij Maria, maar ook bij ons. Want ons eerste woord is zelden voluit ‘ja’. Het is eerder ‘ja, misschien’, of ‘ja maar’. En als we gekozen hebben sluipt achteraf vaak de twijfel binnen. Had ik niet beter zus of zo gedaan? We hebben het dan natuurlijk over de grote keuzes in het leven, niet over welk kledingstuk zal ik vandaag aantrekken, of welke uitstap doen we in het weekend? Het gaat over de grondkeuzes die ons leven bepalen en richting geven. Aan wie of wat geef ik mijn woord van trouw, wat is belangrijk voor mij om mij ervoor in te zetten? Grote vragen die niet altijd direct duidelijk zijn, en waarop het antwoord nog minder direct duidelijk is.
Twijfel ?
Eer Maria voluit ‘ja’ zegt op de grote vraag die haar leven binnenkomt, gaat er ook door haar twijfel heen. Er zijn de opwerpingen, de aarzelingen, het ‘ja maar’, het ‘misschien’. Aan die zeer menselijke kant van Maria mogen wij ons optrekken. Het hoeft niet altijd zo onmiddellijk helder en klaar te zijn. Een mens krijgt tijd om te groeien. Zoals jonge mensen de tijd krijgen om hun keuzes geleidelijk vorm te zien krijgen. Als terecht bezorgde volwassenen hoeven wij hun onze antwoorden niet op te dringen. Wel moeten zij bij ons kunnen ervaren dat zij tijd en ruimte krijgen, maar ook de zekerheid van ons vertrouwen, dat wij aan hun zijde blijven staan, welke ook hun keuze zal zijn. Niet eenvoudig altijd. Ook Maria heeft die verscheurende tweespalt ongetwijfeld moeten opbrengen toen haar zoon Jezus zijn eigen weg ging.
Vertrouwen
“Mij geschiede naar uw woord.” Pas op het einde, onder het kruis, zal het Maria ten volle dagen wat haar jawoord inhoudt. Daarom is het begin, dat wij op het einde van de advent lezen, bescheiden, fragiel. Zo fragiel als een vrucht die groeit in de intimiteit van moeders buik. Er is bij Maria alleen het vertrouwen dat wat God doet, welgedaan is. Dat is haar geloof, en het is ook haar kracht. God heeft het goed met ons voor. Dat is niet altijd duidelijk. Daarom is het nodig dat wij elkaar steunen in moeilijke keuzes, dat wij ons solidair verbinden waar mensen het moeilijk hebben. Op die weg is Jezus ons voorgegaan. Mag het ons helpen om ons eigen aarzelende ja te laten uitgroeien tot een volgehouden inzet voor wie ons nodig heeft, en voor wat uiteindelijk ook ons antwoord is op Gods vraag aan ons.
(jh)
