Terugblik op de ontmoetingsnamiddagen van 9 oktober in Ieper en 10 oktober in Oostkamp.
Bleri Lleshi, geboren in de Albanese Alpen, is politiek filosoof, mensenrechtenactivist en jongerenwerker in Brussel.
Dagelijks staat hij met zijn twee voeten in een zware realiteit, die hij in zijn boek’ Liefde in tijden van angst’, heeft uitgeschreven.
Ofschoon hij in Albanië geboren werd, is Brussel zijn thuis geworden. Brussel een stad, waar leven en overleven voor veel mensen heel moeilijk is: jongeren met een migrantenachtergrond aan de rand, zonder werk en zonder perspectief. Alleenstaande moeders, die dagelijks voor een verscheurende keuze staan: zorgen voor hun kind(eren)of werken (indien ze werk hebben) om te overleven. Onzekerheid en angst domineren hun leven.
Onjuiste informatie, via sociale media, geeft daarbij aan ons en zeker ook aan deze mensen een vertekend beeld van de samenleving, waardoor opnieuw angst wordt gecreëerd. Angst brengt niemand vooruit en maakt samenleven onmogelijk. Is er wel een oplossing?
De spreker gaf een getuigenis vanuit zijn visie op nu en de toekomst.
Ja, politici moeten er werk van maken, maar laat ons daar niet op wachten. Laat ons kiezen voor liefde, ofschoon dat de moeilijkste weg is.
De media geven meestal een verkeerd beeld van wat liefde is: in de romantische liefde moet iedereen zich aanpassen aan wat ik wil en van de ander verwacht en dat is zelfzucht. Maar liefde is echter verschillend van zelfzucht.
De spreker wijst er ons op dat liefde 4 wortels heeft:
- Liefde vraagt aanwezigheid, dan pas kan er actief geluisterd worden, naar wat de ander bezighoudt, blokkeert of beangstigt. Vanuit dat actief luisteren kom je tot erkenning, die leidt naar respect voor de ander. Dat veronderstelt dat je mensen kansen geeft, ze niet oordeelt of veroordeelt, maar met hen in gesprek gaat.
- Mensen vanuit hun wortels, hun dromen en hun eigen krachten laten openbloeien is een actieve opdracht.
- Hoog tijd, dat we in die liefde herboren worden. De uitdaging voor een andere manier van samenleven is groot. Niet reageren vanuit angst, maar hen een hand reiken.
- Mensen met migratieachtergrond hebben recht op een thuis, op onderwijs en op het realiseren van hun dromen. Dan pas kunnen ze openbloeien vanuit hun eigen krachten en zo zelf iets betekenen voor onze samenleving.
De spreker nodigt ons uit om te kiezen voor die weg van liefde. Maar een keuze maken veronderstelt dat we tot actie komen en een engagement aangaan. Engagement vraagt dan ook om verantwoordelijkheid op te nemen. De kracht van liefde is de kracht van verbinding tussen mensen.
Doorheen zijn verhaal met concrete voorbeelden van angst, maar ook van dromen en hoop, heeft de spreker ons herinnerd aan de manier van leven, die wij vanuit onze christelijke spiritualiteit willen naleven. Dagelijks blijft hij opkijken naar Jezus en naar zijn moeder: voor hem de voorbeelden van onvoorwaardelijke liefde.
Hij citeert Paulus voor wie liefde de allerhoogste waarde is. Als liefde de grondslag is, dan pas komen we tot geloven, tot spiritualiteit en menselijkheid.
De uitdaging is groot. Zijn wij er klaar voor?
Zou het kunnen dat mensen van Adem-Tocht hun steentje willen bijdragen om die boodschap van liefde een kans te geven in hun leven en zich willen engageren voor een liefdessamenleving? Wij hopen dit van harte en geloven daar ook in.
