Terugblik op de vormingsnamiddag van 7 maart 2017 in Antwerpen

Dinsdag 7 maart 2017: tijd voor onze vormingsnamiddag in het bisdom Antwerpen. Samenkomst in het Theologisch Pastoraal Centrum. De zaal werd gevuld met meer dan 50 leden en hartelijk verwelkomd door onze voorzitster Mia Verbanck. De sfeer was wondergoed: we werden verwelkomd op een persoonlijke  wijze (Mia kent al haar leden bij naam!), een taske koffie en een naamsticker. De stemming was gezet. Een babbel met iemand die je nog niet kent, gewoon omdat je elkaar met de voornaam aanspreekt!

‘Pastorale tendensen en vernieuwingen in ons bisdom’ was de wat zwaar overkomende titel van onze ontmoeting. Niets was minder waar! We zijn geen kerkgemeenschap van overgebleven en uitbollende mensen, de drive in de hele namiddag draaide juist rond het tegengestelde: we bouwen aan de toekomst, we nemen de uitdaging met beide handen en met ons hart aan, we gaan er tegenaan met geloof en kracht, op weg naar een vrijere, meer open en vooral laagdrempeligere kerkgemeenschap! Misschien best samen te vatten met de volgende vraagzin: "Hoe kan deze kerk een zinvolle plek worden voor zoekende mensen vandaag?  En hoe kunnen wij (op)nieuw kerkgemeenschap vormen?"

Jesaja zei het al zo lang geleden, maar op dit moment klinkt het zo onvoorstelbaar mooi en krachtig: ‘Zie, ik ga iets nieuws verrichten, nu ontkiemt het; heb je het nog niet gemerkt? Ik baan een weg door de woestijn, maak rivieren in de wildernis.’

Mia leidde ons de hele middag door de kiemen die je kan zien in ons bisdom:

• De oprichting van pastorale eenheden: grotere gehelen dan de huidige federaties. De meeste zijn al begonnen aan hun weg, andere verzamelen de juiste materialen en personen om aan de weg te beginnen: banden smeden tussen parochiekernen en andere geloofsgroepen, samen aanbieden van een rijk gemeenschapsleven over grenzen heen, een vernieuwd leidinggevend team dat inzet op een samenhangend pastoraal beleid, waarin iedereen zijn of haar plaats heeft met aandacht en veel liefde voor alle mensen en hun verlangens.
• De zondag vieren als geen priester beschikbaar is: Heel wat mensen zijn reeds gemandateerd (opgeleid en aanvaard) door het bisdom om voor te gaan in woord- en communiediensten als er geen priester beschikbaar is. Samen in de pastorale eenheid, verbonden over de parochiegrenzen heen, blijven vieren wat ons leven geeft. Met daarbij de vraag: ‘Hoe kan deze kerk een zinvolle plek worden voor zoekende, denkende mensen vandaag?’
• Waar beide vorige punten al bezig zijn (‘Heb je het nog niet gemerkt?’) staat het derde punt nog in de startblokken, namelijk: ‘Hoe inspelen op de inzichten en verordeningen van de paus i.v.m. onze gezinnen, het ‘ja’ zeggen voor een huwelijk en de zorg en begeleiding van gehuwden met hun gezinnen?’ Dit is nog de meest boeiende weg, dat is Jesaja’s rivier van leven doorheen ‘de wildernis’ van onze samenleving.

Eén ding is nu belangrijk: Doe je mee? Met die boodschap en bezield door haar enthousiasme stuurde Mia ons terug naar ons leefveld. We hebben allen het geloof en de kracht om in ons leven de kiemen te zien. Dank!

Wim Pilate