Tijd heeft iets objectiefs – maar tijd beleven we ook subjectief – en we willen onze tijd ook goed besteden. Drie delen in onze tekst.
De tijd begrijpen: De tijd heeft iets mee van de klok, rechtlijnig, mooi verdeeld. Met instrumenten wordt die gemeten; in kalenders wordt die beheerd. De tijd kunnen we beleven als bondgenoot of als bedreiging (iedereen heeft het druk!).
De tijd beleven: De persoonlijke beleving van de ‘objectieve’ tijd is helemaal anders. Soms vliegt de tijd voorbij; soms verveel je je om iets wat maar uit blijft …; soms staat de tijd stil (bij een intens verlies van iemand). Hoe dan ook: we zijn eindig: er komt een einde aan ‘onze’ tijd. Daarbij hebben we soms het gevoel dat we de tijd niet bezitten, maar erdoor bezeten worden: alles moet steeds beter en sneller in onze kortademige instant cultuur. Maar onverwacht kan er ons ook verveling overvallen, alsof alles wat we te doen hebben ons ‘te veel’ is. Hoe we de tijd beleven kan bron zijn van moeilijkheden met anderen: de ene is meer toekomstgericht, de andere meer met het verleden bezig; er zijn morgen- en avondmensen; de ene is punctueel, de andere ziet wel hoe het verloopt… Daarrond afspraken maken is essentieel voor een bevredigend samenleven.
De tijd besteden: Vier kwaliteitsregels om beter om te gaan met de tijd.
Zoeken naar een evenwicht om harmonieus te leven. Niet alleen onze agenda (‘wat moet gedaan worden’) is belangrijk, ook de verbondenheid met medemensen, het genieten van de dingen en onze houding tegenover God blijven belangrijk: ‘alles heeft zijn tijd!’. Tijd is meer dan ‘money’ alleen. Tijd geven is ‘laten gebeuren’ wat je zelf kostbaar vindt…
In het nu leven. Elk ogenblik benutten, zonder het verleden te sterk mee te slepen of zonder te veel zorg voor de toekomst. ‘Wees niet bekommerd om de dag van morgen.’ Beleef elk nu moment als een ‘mo-nu-ment’.
Je aandacht cultiveren: Je zo weinig mogelijk laten afleiden door wat niet met het nu-moment te maken heeft, laat je aandachtiger zijn voor kwalitatieve tijdsinvulling.
Onze eindigheid aanvaarden. e eindigheid aanvaarden en de beperkingen van je mogelijkheden en realisaties. Daardoor word je mild en bescheiden, opgenomen in een groter geheel. Tijd is niet alleen een meetbare hoeveelheid, maar is tevens een soort stroom, een inwendig levensritme gekenmerkt door eindigheid.
Je eigen kostbare levensloop is een tijdslijn van leven naar dood.