Terugblik op de bezinnings- en ontmoetingsdag bisdom Gent

Jan De Cock was als spreker uitgenodigd. Hij is ziekenhuispastor en vrijwilliger in verschillende gevangenissen, zowel in binnen- als buitenland.  Over zijn ervaringen in beide schreef hij twee boeken: 'Hotel Prison' en 'Hotel Pardon'. Daarnaast richtte hij ook de vereniging 'Within-Without-Walls' op die een dialoog op gang wil brengen tussen gevangenen en slachtoffers.

Jan De Cock is een bezield en enthousiast man die gepassioneerd sprak over zijn werk. Van het begin tot het einde had hij onze volledige aandacht. Hij begon zijn uiteenzetting met een liedje waarbij hij zichzelf met de gitaar begeleidde: Geest van God, vervul mij, want als Gij niet leeft in mij, ben ik als een zwalpend schip. Eerst lichtte hij zijn vrijwilligerswerk toe in gevangenissen. Hij stelde ons de vraag of wij het recht hebben om mensen, die al eens veroordeeld werden door rechters, zelf ook nog eens te veroordelen, en dat in het Jaar van de Barmhartigheid. Moeten wij er niet veeleer voor zorgen dat wij het geknakte riet niet nog verder breken in plaats van falende mensen tegen een muur van onverzettelijkheid te doen botsen? Bovendien helpen we de slachtoffers niet door de daders de grond in te boren. Zo lossen we ook voor de slachtoffers niets op. Wat hem vooral voortstuwt in zijn werk is de gedachte aan Jezus die zegt: 'Elke keer dat je een gevangene bezoekt, bezoek je mij'.

Met tal van voorbeelden in o.a. Chili, Madagascar, Kongo, Rwanda, Zuid-Afrika , Afghanistan, Rusland getuigde hij van de afschuwelijkste toestanden die hij daar zelf heeft meegemaakt door er het leven van de gedetineerden te delen. In deze gevangenissen moeten mensen in de verschrikkelijkste omstandigheden zien te overleven, ook als zij daar niet altijd met reden in terechtgekomen zijn. Maar tegelijkertijd toonde hij ons aan hoe gelukkig dit werk hem maakt want van de zo vele gevangenen die hij bezocht, was er niet één waarin hij niet iets goeds kon ontdekken. Hij moest er soms moeite voor doen, maar hij heeft zoveel  positiefs gezien in die gevangenissen, bijvoorbeeld creativiteit  van mensen die met afval toch iets moois maken.

Mensen ontmoeten die niet blijven vastzitten in de haat tegenover iemand die hen van een dierbare heeft beroofd, die kapot waren van verdriet maar achteraf toch in staat waren tot vergiffenis; de misdaad verwerpen en blijven zoeken naar het goede in de mens, niet oordelen en veroordelen, ondanks alle ellende die hij ziet toch blijven geloven en blijven hopen dat het onmogelijke misschien mogelijk is en altijd terugvallen op het geloof dat Jezus hier en nu in deze wereld beleefd wordt: het is deze gedachte die Jan De Cock overeind houdt.

In het tweede deel van zijn uiteenzetting sprak hij ons over zijn werk in ziekenhuizen. Ook daar stelde hij vast dat mensen die erin slagen vergeving te schenken in rust kunnen heengaan in plaats van vol wrok. Zijn conclusie: werken met gevangenen en zieken, het is  het mooiste wat er is!

In de middagpauze konden we bij een gezellige babbel genieten van een aperitiefje en een smakelijke warme maaltijd.

Daarna bracht onze diocesane pastor, Fernand Verheggen, een monoloog over de figuur van Franciscus van Assisi. Hij deed dat met veel creatief talent: door te zingen, te tekenen en te vertellen slaagde hij erin het bewogen leven van de jongeling Francesco tot leven te wekken.

Om deze mooie dag af te sluiten vierden we samen met onze pastor en met pater Andreas Krahnen de eucharistie in de kapel van de Oude Abdij. Met gebed, zang en gitaarspel werd het een stemmige viering.

Lucie Browaeys