Een persoonlijk groeigetuigenis
Elk jaar probeert de redactieraad het getuigenis te brengen van een of andere belangrijke en inspirerende figuur.
De laatste drie jaren kwamen respectievelijk Madeleine Delbrêl, Dennis Lenders en Marc Desmet aan de beurt.
Vandaag is het Fino Tratsaert uit Roeselare, een pas gepensioneerde vrouw die jarenlang zich heeft ingezet voor ‘Welzijnsschakels’ en die door haar hele levensinzet, gesteund door haar echtgenoot Luc Wouters een ‘schakel in welzijn’ is geworden.
Na haar jeugd waarin zij in de VKSJ actief was trok ze naar Leuven om pedagogie te studeren.
Ook daar heel veel sociale inzet en consequente levenskeuzes. Ze leerde er ook haar latere echtgenoot kennen.
Fino werd provinciaal vrijgestelde voor VKSJ.
Daar en ook in het drie jaar lang gemeenschappelijk wonen met Jan Vanden Berghe vond zij de verbinding tussen de christelijke waarden uit haar opvoeding met de maatschappij- en kerkkritische kijk in de nasleep van mei ’68.
De Basisgroepen werden een volgende uitdaging. Die groep betekende heel veel voor het jonge gezin in weekends, kerst- en paasvieringen.
Ook voor hun vier kinderen, al is de christelijke invalshoek er voor hen niet bij.
Na tien jaar thuis (met vrijwillige inzet) stapt Fino binnen in een nieuwe uitdaging: het ondersteunen van welzijnsschakels in West-Vlaanderen.
Het kennismaken met armoede was een leerproces.
Fino leerde de armoede die er bij ons ook is, te zien en te begrijpen.
Cecile die de Daklozenkrant verkocht was daarbij een ‘oogopener’ en meteen de start van de kersverse werking in Roeselare met ’t Hope.
Het nam heel wat tijd om de complexiteit van de armoede in te zien.
Vanuit gesprekken groeide gaandeweg de werking van Welzijnsschakels die heel wat facetten omvat.
Binnen een leerproces heeft zij, terugblikkend op wat er was, bemerkt hoe het binnenkomen in d leefwereld van armen vraagt om veel vooroordelen opzij te zetten en respect op te brengen voor hun ‘anders in het leven staan’.
Ook frustratie en onmacht omdat mensen nog niet de nodige stappen kunnen zetten of omdat structuren het hen moeilijk maken, hoort er bij.
Nu zij met pensioen is laat haar hele leven van contacten met armen en kwetsbaren onder ons, haar niet meer los.
Fino blijft gemotiveerd om vrijwillig héél wat engagementen op zich te nemen.
Een sterke vorm van mildheid in veel dagelijkse levenssituaties is een spontane leidraad geworden in haar bestaan.
Externe inzet en je persoonlijke levenshouding staan voortdurend in wisselwerking met elkaar…
Guido Debonnet
Zie ook notities
bijlage 1 (pdf A4), bijlage 1 (pdf A5),
bijlage 2 (pdf A4), bijlage 2 (pdf A5)
bijlage 3 (pdf A4), bijlage 3 (pdf A5)
