Mgr. Jean Kockerols, hulpbisschop van het aartsbisdom Mechelen-Brussel, neemt namens de Belgische bisschoppenconferentie deel aan de bisschoppensynode in Rome over jongeren, geloof en het onderscheiden van de eigen roeping. Vanochtend kreeg hij spreektijd en die gebruikte hij om de synodevaders uit te nodigen tot een beter begrip van hoe wij de term roeping gebruiken.
Daarbij verruimde hij allereerst de horizon met betrekking tot het begrip roeping. Het gaat over de oproep tot leven die in het bewustzijn van elke mens weerklinkt. Voor de christen is deze oproep tot leven een uitnodiging om Christus te volgen.
Het doopsel is bron en hoogtepunt van elke andere roeping. Mgr. Kockerols
Om die reden begeleidt de Kerk ook de vragen verbonden aan de levensstaat: huwelijk, priesterschap, gaat de bisschop voort. Zij moeten in gelijke mate gewaardeerd worden door de Kerk.
Er is één christelijke roeping: het doopsel. En er zijn meerdere roepingen die haar gestalte te geven.
Ik besluit met de overtuiging dat sommige gehuwde jongeren graag zouden antwoorden 'Hier ben ik', mocht de Kerk hen tot het priesterambt roepen.
Integrale toespraak van Mgr. Kockerols
- (De levenskeuze) De fundamentele roeping die in het bewustzijn van elke mens weerklinkt is het appel tot leven. Kies dan het leven, dan zal je het leven bezitten (Deuteronomium 30,19). Die fundamentele keuze, elke dag van ons bestaan te hernieuwen, wekt zelfvertrouwen; wat op zijn beurt leidt tot openheid voor anderen en een engagement om de wereld te dienen. Het appel tot leven is weg van humanisering.
Je zal het leven bezitten… door de Heer lief te hebben, naar Hem te luisteren, aan Hem gehecht te blijven (Dt 30,20). Voor de christen is dit appel tot leven een uitnodiging om leerling van Christus te zijn en te worden: Kom en volg Mij. Het antwoord, in alle vrijheid gegeven, bestaat erin zijn leven vorm te geven naar dat van de Christus: om vertrouwen te ontwikkelen in God, het gebed, de liefde, de vreugde, de zelfgave... Het appel van de Heer stelt een weg van vergoddelijking, van heiligheid voor.
- (Keuzes in het leven) Deze roeping van het doopsel is bron en hoogtepunt van elke andere roeping. Eerst die van het alledaagse, waarvan het antwoord een voorbereiding is op de grote keuzes op de keerpunten van het leven. Hier moet de Kerk, met de nodige pedagogie, de onderscheiding van de jongeren begeleiden. Zij moet hen helpen de exegese te maken van hun leven, opdat ze leerlingen zouden kunnen worden van de Christus, elk op zijn eigen ritme. Als zij zich hierin niet meer inzet, zal de Kerk haar geloofwaardigheid blijven verliezen.
- (De keuze van een levensstaat) Het is ook om die reden dat de Kerk de vragen begeleidt die verbonden zijn aan de levensstaat: het christelijke huwelijk en het celibaat voor het Koninkrijk. Die twee roepingen verdienen het, in gelijke mate, te worden gewaardeerd door de Kerk.
- Ten slotte opent de roeping van het doopsel de harten van sommigen - gehuwd of ongehuwd - voor de roeping van de Kerk om, in naam van de Heer, haar te dienen, om een dienaar van de christelijke gemeenschap te zijn. De eerste die oproept is in dit geval de Kerk! Trouwens, wanneer zijn naam wordt genoemd, treedt de wijdeling naar voor en zegt Hier ben ik. Vervolgens richt men zich tot de bisschop met de woorden: De Heilige Kerk stelt u N. voor en vraagt u hem tot priester te wijden.
- Er is één christelijke roeping, die van het doopsel, en er zijn meerdere roepingen die haar gestalte geven. Sta me toe te besluiten: ik ben ervan overtuigd dat sommige jongeren, die in hun roeping van het doopsel het appel hebben ontdekt zich te engageren in de huwelijksband, graag zouden antwoorden Hier ben ik, mocht de Kerk hen tot het priesterambt roepen.
+ Jean Kockerols
Bekijk ook het fragment uit het VRT-journaal over de toespraak van hulpbisschop Jean Kockerols.
