Vrijdag werd in de bijzondere commissie seksueel misbruik van het Vlaams Parlement het Nederlandstalige kerkelijke Opvangpunt voor seksueel misbruik van minderjarigen in pastorale relaties gehoord. De leden ervan zetten de werking uiteen en beantwoordden vragen.
De leden van het kerkelijke Opvangpunt zijn vrijwilligers en werken onafhankelijk. Dit multidisciplinair team bestaat uit een voormalige directeur en coördinator van een vertrouwenscentrum Kindermishandeling, een gewezen begeleidster van kwetsbare leerlingen, een voormalige ombudsvrouw en journaliste, een juriste en een gewezen personeelslid van een psychiatrische instelling. Ze verzekeren de continuïteit van de commissie-Adriaenssens, die werd beëindigd door de inbeslagname van haar dossiers in juni 2010.
Centraal staan: de slachtoffers opvangen, hen een veilige plaats bieden om over het aangedane leed te spreken, hen met open oor en hart beluisteren en dan begeleiden naar erkenning en eerherstel. Dit gebeurt volgens het tijdstraject dat het slachtoffer nodig heeft.
Er wordt nooit in de plaats van Justitie getreden. Misbruik van minderjarigen of door een nog levende dader, wordt steeds gemeld bij het parket. Als de slachtoffers wegens verjaring of overlijden van de dader niet meer bij Justitie terechtkunnen, worden ze door het kerkelijke Opvangpunt toch verder bijgestaan, erkend en tegemoetkomen. Anders dan bij Justitie wordt voor de erkenning geen materiële bewijsvoering gevraagd. De geloofwaardigheid van de misbruikverhalen van de slachtoffers telt.
De begeleiding wordt meestal afgesloten met een erkenningsgesprek tussen het slachtoffer en de bisschop/overste/dader. Tevens is er de mogelijkheid van een morele tegemoetkoming in de vorm van een geldsom. Daarbij worden de richtlijnen en bedragen gehanteerd die werden goedgekeurd door het federaal parlement in 2012, daarin bijgestaan door gerechtelijke experten.
De erkenning van het leed, een spijtbetuiging namens de Kerk en het bedrag worden vastgelegd in een dadingsovereenkomst. Die houdt geen zwijgplicht in. De vertrouwelijkheidsclausule dient in de eerste plaats om de privacy van het slachtoffer te garanderen. Het slachtoffer mag over de feiten spreken, zoals ook in Godvergeten aangetoond. Vanuit juridisch oogpunt is omzichtigheid aangewezen rond de namen van daders die niet door het gerecht zijn veroordeeld.
