Higüey, 21 december 2017.
Lieve zusters, familie en vrienden,
Als we elkaar een “zalig en gelukkig nieuwjaar” wensen, weten we dat niet alles in het nieuwe jaar rooskleurig zal zijn: fijne en gelukkige dagen wisselen af met zware en droeve momenten. Zo was het ook dit jaar en dat zal blijken uit mijn relaas.
We begonnen 2017 in Venezuela en zullen het daar ook afsluiten. Van 2 tot 8 januari kwam heel onze Zuidamerikaanse zustergroep samen voor ernstige besprekingen in verband met onze Delegatie. Van 26 tot 31 december komen we weer bijeen, nu voor het verkiezingskapittel. Tussen deze beide samenkomsten ging het leven en het apostolaat van onze zes zustergemeenschappen gewoon door met goede en minder goede dagen.
De bouw van onze nieuwe kerk speelt zich af in mineur. Het enige dat we dit jaar hebben kunnen doen is een mooi plastieken plafond aanbrengen in de sacristie, de kapel van het Allerheiligste en de voorraadplaats. Wél heeft onze pastoor meerdere keren aangeklopt bij de centrale regering, maar daar zijn ze blijkbaar doof en zo ligt de bouw alweer maandenlang stil.
Van 10 tot 26 juli zijn Hna Gladys en Hna Hianka bij ons geweest. Als voorbereiding van hun geloften voor het leven verlangden ze een korte “missie-ervaring” te beleven door in te treden in ons dagdagelijks bezig zijn en in ons apostolaat. Het waren twee weken van uitwisseling en verrijking. Hna Gladys sprak haar eeuwige geloften uit op 7 oktober en Hna Hianka op 17 december.
Met onze 30 families hebben wij in onze parochie verdergewerkt aan geloofsverdieping door interessante thema’s met hen te bespreken. Hier volgen de voornaamste. De zorg voor onze aarde kwam een tweede keer aan bod, na de bespreking -vorig jaar- van de encycliek “Laudato si”. Aan de hand van een publicatie van Radio Santa María –een uitgave met een tekenverhaal en met enkele teksten uit voornoemde encycliek- maakten we onze mensen warm om als familie kleinschalig mee te werken aan het redden van ons leefmilieu. In een andere bijeenkomst lazen we het evangelie van de Emmaüsgangers en nodigden we klein en groot uit om in het gewone leven sporen van Jezus’ aanwezigheid te ontdekken. In nog een andere familiebijeenkomst bespraken we hoe we onze aandacht en houding kunnen verbeteren in de eucharistieviering van elke zondag. En zopas, nl. op 9 december, hebben onze families samen met vele andere van gans Higüey weer twee volle uren genoten van de spreekbeurt van de familie-therapeut Puro Blanco. Hij sprak over “hoe het familieleven versterken”.
Helaas is, zoals trouwens twee jaar geleden, onze familiedag weer niet kunnen doorgaan. Eerst kwam de orkaan Irma voorbijgeraasd, twee dagen voor de geplande uitstap naar een natuurreservaat in Punta Cana. Net toen we een andere datum hadden vastgelegd trok de orkaan María voorbij met nog meer regen en wind. En toen we dachten dat de derde datum de juiste zou zijn, moesten we de familiedag aflasten omdat zuster Magda ernstig ziek werd.
Vanaf dat ogenblik is alles in een stroomversnelling geraakt. Ik bracht zuster Magda naar België op 16 oktober omdat ze daar –volgens de Dominikaanse dokters- beter kon verzorgd worden. Ik bleef een drietal weken om haar te vergezellen naar allerlei onderzoeken. Twee dagen voor mijn terugreis kon ik haar naar Westmalle brengen. Op 11 november kwam ik terug naar Higüey, waar de derde zuster van onze gemeenschap, Hna Hianka, me opwachtte. Alleen is onze gemeenschap van drie uiteengereten: Magda in België en Hianka en ik in de Dominikaanse Republiek. Maar we blijven één dank zij de moderne technologie: elke dag skypen we met Magda en ook via What’s App kunnen we dialogeren.
Maar zowat alles is sinds de ziekte van Magda uit zijn gelid geschoten. Zelfs onze zusters van San Cristóbal werden noodgedwongen wat verwaarloosd, want we konden hen niet ontvangen voor het vieren van hun verjaardag in oktober en november. Ze zijn wél naar Higüey kunnen komen voor de verjaardag van Magda in februari en ook in mei voor de late viering van Pasen.
Natuurlijk hadden we ons niet verwacht aan de situatie die we momenteel in onze kleine gemeenschap beleven, want “zalig en gelukkig” roept andere beelden op. Maar ondanks alles mogen we dankbaar terugblikken op wat Magda en ik samen hebben kunnen beleven van januari tot november en voor wat we beiden nu ervaren samen met Hianka, onze Dominikaanse medezuster, die op het juiste ogenblik voor Higüey werd bestemd. We blijven één gemeenschap, verbonden enerzijds door de vergevorderde technologie, maar veel meer nog door de God van leven, die ons de nodige kracht geeft om in deze grijze dagen toch te blijven uitkijken naar het licht: dat van onze verbondenheid met elkaar en dat van onze draagkracht voor en met elkaar.
Moge bovendien het Licht van het Kerstkind, de God-met-ons, verder schijnen dan hier en nu en ons helpen om zuster Magda en gans deze situatie vertrouwvol in zijn handen te leggen. Zo kunnen we elkaar toch weer een “Zalig kerstfeest” en een “Gelukkig Nieuwjaar” wensen.
Van harte, Zuster Marie-José Opdenacker