Wat waren we gelukkig toen we enkele maanden geleden uitgenodigd werden door priester Michel en door Danny om opnieuw deel te nemen aan de Lourdesbedevaart. Voor enkelen onder ons voor de zesde keer.
15 juli 2022 was het dan zover. We lieten dingen achter en we namen intenties met ons mee en werden pelgrims onderweg. We sloten ons aan bij het pastoraal thema dat door het bedevaartsoord voor dit jaar werd uitgewerkt: ‘Ga aan de priesters zeggen dat men hier een kapel bouwt en dat men hier in processie komt’.
Tijdens deze bedevaart werden we uitgenodigd om na te denken over onze eigen roeping en zending als gedoopten. Bij het begin van onze treinreis baden we samen op de trein met priester Michel: ‘Ga met ons mee, Heer, en open onze ogen voor wat mooi is en rijk aan inhoud …’. Na een uurtje vertraging kwamen we in Lourdes aan en konden we ons installeren in ons vertrouwde hotel ‘Roissy’. Die eerste dag ging in de kapel Kolbe nog een eucharistieviering door.
Zaterdag – na het ochtendgebed in de gebedstuin - verkenden we het Domein en de omgeving. In de aanbiddingskapel kregen we de tijd om even stil te worden en te genieten van Gods aanwezigheid. Met de openingsviering – die geleid werd door Mgr. Lode Aerts en Mgr. Lode Van Hecke – werden we samen verbonden in gebed. Het Lourdestreintje bracht ons nadien naar een verrassend museum. Ontroerend mooi was het verhaal van de kleinzoon over zijn opa, maker van het miniatuurdorp van Bernadette en van de Basiliek in miniatuur….. Blijkbaar bestaan nog mirakels volgens het verhaal van de kleinzoon.
Zondag trokken we met onze groep naar het klooster van de Arme Klaren. Daar werden onze intenties aan de Heer voorgelegd en we leefden mee met iedere voorbede en vraag. Eventjes tijd voor de groepsfoto en nadien op halve daguitstap naar Gavarnie. De kaarsjesprocessie was het hoogtepunt van deze dag. Dit moet men meemaken. Het geloof en vertrouwen die de deelnemers uitstralen geven moed en kracht.
Maandag namen enkele dapperen deel in de vroege ochtend aan de Grote Kruisweg. Dit zijn echt momenten om te koesteren. De eucharistieviering aan de Grot – voorgegaan door onze bisschop Lode – was een heel warme viering – niet alleen wat de eigenlijke viering betrof, maar ook wat de buitentemperatuur betrof. Maar we hebben toch volgehouden ….. De musical ‘Bernadette de Lourdes’ was een voltreffer. Wat een mooie vertolking van het leven van Bernadette! Gewoon: prachtig – schitterend.
Dinsdag namen sommige bedevaarders deel aan de daguitstap ‘La route des Lacs’ – sommigen bleven thuis. Voor de daguitstappers werd het een dagje verpozen in de natuur. Wat een pracht! Nu weten we ook voor de toekomst dat iedereen meekan. De chauffeur heeft ons laten genieten van Gods’ schepping. Onze twee ‘jongens’ hebben zich ook geamuseerd. Op de terugweg bezochten we een Benedictijnerabdij met 20 paters en broeders, drie waren nog in opleiding. De batterijen waren even weer opgeladen; de hitte had haar sporen nagelaten …..
De thuisblijvers namen deel aan de ‘ziekenzalving’ en de ‘eucharistieviering’. Deze ziekenzalving was voor iedereen een heel emotioneel moment. We baden om rust en overgave en om geloof in de toekomst. In de namiddag trokken we naar de Pius X basiliek waar het H. Sacrament op het altaar werd geplaatst voor de aanbidding en de zegening van zieken. Zieke en gezonde mensen baden hier voor elkaar. ’s Avonds ging het avondgebed door met symbool van het water. Men kon de handen uitstrekken en zich de handen laten wassen met het water van de Lourdesbron als teken om ons leven te laten aanraken door God.
Woensdag vierden alle aanwezige pelgrims in Lourdes samen de internationale eucharistieviering in de Pius X basiliek. Per taalgroep werd iedereen verwelkomd. Op grote schermen waren de teksten van de liederen en gebeden te lezen. Er was verbondenheid over alle grenzen heen. Hoopgevend! Die namiddag ging de zendingsviering door. We baden samen dit mooie gebed:
Maria,
We kwamen hier in Lourdes samen
met onze vragen en onze twijfels,
met onze vreugde en ons verdriet.
Het feit dat we hier bijeen waren,
is een teken van hoop en van vrede.
Het is een teken van gemeenschap tussen mensen.
Help ons dit fijne gevoel van samenhorigheid te bewaren,
zodat we weer een tijdje bestand zijn tegen het leven
dat soms zo hard kan zijn.
Maar help ons ook oog te hebben
voor alle mooie en goede dingen die rondom ons zijn.
Leer ons meer wat meer tijd te nemen
om het eens stil te maken in onszelf
en te genieten van de eenvoudige dingen.
Mochten we dit kunnen waarmaken. Sommigen bezochten ook nog een Oekraïense kerk. ‘s Avonds ging ook de bezinning aan de Gave door met wat problemen met de ronde van Frankrijk, maar priester Michel ‘hij deed maar voort’.
Tot slot rest me nog enkel een dankwoordje uit te spreken: dankjewel priester Michel en Danny voor jullie uitstekende organisatie en voortdurende begeleiding. Dikke merci daarvoor. Alle bedevaarders hebben met volle teugen genoten van deze bedevaart. Ook een hartelijk dankjewel aan: Claire voor haar blijvende deelname na het overlijden van haar man Jan. Dit wordt door ons sterk geapprecieerd. Ook dank aan Dina, Hilde, Zuster Marie-Louise, Francine en Etienne voor alle ondersteuning en begeleiding. Dank aan de tochtgenoten voor alle vriendschap en dienstbaarheid.
Blij dat ik er bij mocht zijn.
Agnes Nissens