Impulsavonden veertigdagentijd 2024
In de veertigdagentijd van 2024 stonden we in aanloop naar het Jubeljaar 2025 op vijf woensdagavonden stil bij de vraag hoe tekenen van hoop en verzoening zichtbaar zijn – en kunnen worden – in diverse domeinen van de samenleving. Lees meer.
Pelgrims van hoop: theologische perspectieven
Via deze link vind je een uitgebreide tekst van vormingswerker Anton Lingier. Interessant? Anton komt in het jubeljaar met veel plezier vormingen geven rond dit thema. Dat kan uitgebreid zijn in een driedelige reeks van telkens 2 uur, getiteld Pelgrims van hoop: theologische perspectieven. Het kan ook korter, in een sessie van ca. 3u, getiteld Hoopvol onderweg.
Contacteer hem via anton.lingier@vlbm.be
Algemeen artikel over het project
In het novembernummer van het diocesaan magazine van het aartsbisdom 'Pastoralia' kon je dit artikel lezen. An Mollemans doet ons hele project uit de doeken.
Impressie-verslag van de regionale pastoresbijeenkomsten
In het kader van ons project werd Hans Van Crombrugge uitgenodigd om te spreken voor de pastores over verzoening in familiale relaties. Hans Van Crombrugge is docent aan de Odisee hogeschool en voorzitter van de Interdiocesane Dienst voor Gezinspastoraal (IDGP). Hoewel hij het thema verzoening eerder uit menswetenschappelijke hoek benaderde, waren er al snel gelijkenissen op te merken met het theologische denken en het pastoraal handelen.
Verzoening is iets wonderlijks. Dit inzicht vormde de hoeksteen van de uiteenzetting. Van Crombrugge wijst erop hoe organisch vergeving en verzoening in familiale relaties tot stand komen. Het gaat hierbij zelden om grote gebaren, maar juist om kleine acties die de verstoorde verstandhouding herstellen.
De familiale omgeving is daarom volgens Van Crombrugge een eerste leerschool in vergeving en verzoening.
Een belangrijke succesfactor om verzoening tot stand te brengen, is om voorbij het handelen van een persoon te zien. Ieder van ons is meer dan de optelsom van zijn daden. Wie zich blindstaart op het handelen van anderen, kan zijn blik niet op de toekomst richten. Hij blijft stilstaan bij het verleden. Hij geeft de andere ook niet de kans om zich van zijn schuld te ontdoen (zich te ‘ont-schulden’). Al erkent Van Crombrugge dat de kwetsuren soms te groot zijn om de ander los van zijn handelen te zien.
Het blijft hoe dan ook moeilijk om voorbij de daden van een ander te kijken. Van Crombrugge wijst erop dat het kan helpen om terug te denken aan al die keren dat wij zelf vergeving werden geschonken (bij-voorbeeld door familieleden). Dit herinnert ons aan het bevrijdende effect van niet verengd te worden tot onze daden. Die herinnering stemt ons mild en spoort aan om te geven wat wij ontvingen: mededogen en een kans om zichzelf te verbeteren.
Vergeving helpt ons loskomen van ons handelen en stelt ons de vraag: willen wij de persoon zijn die zich liet kennen in dit gedrag?
Zij nodigt uit om afstand te nemen van begane misstappen uit het verleden en spoort aan om in de toekomst anders te handelen; te beginnen met het leed te herstellen dat we ande-ren berokkenden. Zo vormt vergeving een eerste stap naar verzoening en voedt zij de hoop op een be-tere toekomst: voor onszelf, onze naasten, onze gemeenschap, onze samenleving en ons gemeen-schappelijk huis, zoals paus Franciscus de wereld steevast omschrijft.
De uiteenzetting van Hans Van Crombrugge zette zo alle aanwezigen in de goede richting om de weg naar het Jubeljaar van de Hoop aan te vatten.
Meer lezen over vergeving of nood aan impulsen om rond het thema aan de slag te gaan? Neem dan eens een kijkje op de themapagina van het IDGP. Op deze pagi-na vind je ook meer informatie terug over het vergevingsmodel van Jean Monbourquette waar Hans Van Crombrugge naar verwees.
Jonathan Lambaerts
