De bezinningstekst die je hoorde op het einde van onze weekendvieringen kan je hier nog eens (na)lezen.
Uw kinderen zijn uw kinderen niet. Zij zijn de zonen en de dochters van 's levens hunkering naar zichzelf. Zij komen door u, maar zijn niet van u, En hoewel zij bij u zijn, behoren ze u niet toe. Gij moogt hun geven van uw liefde, maar niet van uw gedachten? Gij moogt hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen, want hun zielen toeven in het huis van morgen dat gij niet bezoeken kunt, zelfs niet in uw dromen. Gij moogt proberen hun gelijk te worden, maar tracht hen niet aan u gelijk te maken. Gij zijt de bogen, waarmee uw kinderen als levende pijlen worden weggeschoten naar de toekomst.
