Met de komst van een nieuw jaar hebben we de gewoonte elkaar het beste toe te wensen. Dat geeft soms wel eens hilarische toestanden. De eerste schooldag van het nieuwe jaar was je de hele dag bezig met gelukkig nieuwjaar te wensen aan de collega’s. Dat waren er meer dan 100. Je begon ’s morgens met iedereen af te gaan en de rest van de dag vroeg je aan een hoop of je al gewenst had.
De meest geuite nieuwjaarswensen betreffen een goede gezondheid, want dat is toch het belangrijkste wordt er dan bij gezegd. Klinkt dat andere jaren wat formeel, dan is dit dit jaar toch wel fundamenteel. Daar zorgt corona voor. Ik vermoed dat velen onder jullie 2020 zo snel mogelijk willen vergeten. Vele oudere en alleenstaande mensen hebben eenzaamheid gekend, velen vreesden voor hun job en zelfstandigen voor hun zaak, armoede loerde bij velen om de hoek, verenigingen hebben hun werking moeten stilleggen.
En dan heb ik nog niet vermeld dat wij als christenen ons geloof ten gronde niet meer konden beleven. Er was geen deftige Pasen, Allerheiligen of Kerstmis. De installatieviering van de pastorale eenheid is uitgesteld tot… augustus? En dit alles is nog altijd bezig! Het zal nog een tijdje duren voor alles weer normaal wordt én het zal een langzaam proces worden. Zullen we het geduld kunnen opbrengen en voorzichtig blijven?
En daarom wil ik jullie allemaal samen zeker voor 2021 een goede gezondheid toewensen. Want dat zal het allerbelangrijkste worden in 2021. En de nadruk ligt hier op het meervoud: een gezamenlijke goede gezondheid! Want alleen dan kunnen we corona overwinnen, en met de hulp van het vaccin natuurlijk. Zo hoop ik ten volle dat langzaam maar zeker het gewone leven opnieuw zijn gang gaat: we onze familie weer op een regelmatige basis zien, de economie weer zijn gang gaat, de mensen opnieuw kunnen samenkomen voor allerhande feesten en activiteiten. En ook voor onze kerk wens ik dat. Het Franse woordje voor kerk, église, komt van het Grieks en betekent ‘volksvergadering’. Wat zijn wij nog als geloofsgemeenschap als we niet kunnen samenkomen?
Ondertussen toch ook een dankwoordje aan allen die pogingen deden om de weinige contacten die mogelijk waren te behouden, aan allen die op een veilige manier een presentje, afstands- of drempel bezoekje brachten en zo de mensen toch een indruk gaven dat ze niet vergeten waren.
Evenzeer ik denk niet dat een nieuwe start zo vanzelfsprekend zal zijn. We zullen moeten opstarten, opnieuw beginnen en dat zal een inspanning vragen. Er zullen mensen moeten opstaan die de kar willen trekken: de mensen samen roepen, activiteiten organiseren, … Gelukkig zijn die mensen er wel, maar versterking hier en daar zal zeker nodig zijn. In deze coronatijden zijn er ons mensen ontvallen dit trekkers waren. Hun taken moeten overgenomen worden. Als kerk willen we ons steentje bijdragen aan die heropstart, maar daar hoort u later wel wat meer over.
Vooreerst dus nu voor het nieuwe jaar een goede gezondheid voor u allen! Corona is een kwade vriend die van elk kansje profiteert. Laten we dus maar voorzichtig zijn en er trachten het beste van te maken.
Het best voor u allen in 2021.
Kris Van Strydonck
