Door de welgekende omstandigheden hebben we onze deken de laatste maanden minder gezien en hebben we ook een beetje in mineur afscheid moeten nemen…op zaterdag 15 augustus 2020. Maar dankzij de moderne computertechnieken konden we hem toch nog enkele vragen stellen over verleden en toekomst.
Dit artikel werd al gepubliceerd in het parochieblad van Kleine-Brogel in de maand augustus. Nu deken Tony pastoor geworden is voor Bilzen en Hoeselt en zijn verhuis werkelijkheid is, einde oktober, publiceren we het, een beetje aangepast, voor Peer en Grote-Brogel.
Hoe kijk je zelf naar je verhuis, je nieuwe opdracht?
Vooreerst zijn “15 jaar Peer” niet zomaar uit te wissen. Ik heb altijd heel graag in Peer gewoond en mijn best gedaan als priester, voor God en de mensen, zo hoop ik toch.
Mijn opdracht nu is niet meer “deken” zijn, maar toch krijg ik nog een “grote” taak, namelijk: pastoor-moderator van twee pastorale eenheden: Bilzen en Hoeselt.
In Bilzen zal ik hulp krijgen van een priester die ook professor is en taken heeft buiten de parochie. Ook zijn er twee priesters emeriti en drie diakens in Bilzen. Voor Hoeselt is er géén inwonende priester (voor 7 parochies !), maar is er wel een diaken, alsook een priester-leraar die in het weekend dienst doet en een gemeenschap van zusters. In beide pastorale eenheden is er een goed werkend team en is er al heel wat gepresteerd door vele leken gelovigen.
Bij het voorstel van onze bisschop heb ik toch wel even moeten nadenken. Ook het feit dat ik als Kempenaar nu Haspengouwer word… en 40 km verder van mijn familie zal wonen, dat zal op zijn minst “anders” zijn. Maar ik heb met vol vertrouwen “ja” gezegd (al in de Advent 2019), een beetje zoals Maria die tot de engel sprak: “zie de dienstmaagd des Heren…”
De verhuis naar Bilzen is nog een hele ‘karwei’ geworden. Veel opruimen en ordenen, loslaten en durven verliezen. En dan: aanpassen, niet omkijken, vertrouwen.
Welke droom heb je voor jouw toekomst?
Heel kort: ik hoop dat ik een goede gezondheid mag behouden voor de komende jaren. Eigenlijk spiegel ik me een beetje aan priester Jan Boonen, die pastoor is geworden in onze federatie Peer toen hij mijn leeftijd had en ongeveer 10 jaar goed heeft gewerkt.
Bilzen wordt nu mijn woonplaats. Het is een nijver stadje, een beetje als Peer. Hoeselt mocht ik al leren kennen als een warme plek waar ze me graag verwachten, evenals in Bilzen.
Mijn droom is dat goede medewerkers mij omringen en helpen om de pastorale eenheden van beide gemeenten goed te leiden, in eenheid met het dekenaat Tongeren en het bisdom. Als priester wil ik graag werken aan een hartelijke kerk, en zelf meer gelijken op Jezus met het dienstbaar hart van Maria.
Verder hoop ik dat de vreugde van het evangelie mijn leven richting geeft.
Wat wens je voor Peer, de federatie, de pastorale eenheid?
Vooreerst wens ik aan pastoor Kris en het team van de Pastorale Eenheid “Tabor” een goede start en een hechte samenwerking. Ook dat pastoor Kris met zijn creatieve ideeën voor evangelisatie een fijne werking kan uitbouwen. Verder heb ik er vertrouwen in dat er ook nieuwe medewerkers zullen gevonden worden om een taak op te nemen in de pastorale werking van de parochies.
De komende mariale feesten van 2022 zullen zeker de eenheid van PE Tabor versterken.
Met de nieuwe deken van Pelt moge het “klikken” om samen Kerk te zijn voor de toekomst.
Wat is je grootste verwezenlijking in je dekenjaren in Peer?
Je kan je bijvoorbeeld afvragen: de soldaten in Kleine-Brogel, wat verwezenlijken zij? Zij zullen zeggen: we zorgen mee voor de vrede…
Waar heb ik voor gezorgd? Geen grote verwezenlijkingen, zo denk ik. Wel heb ik getracht om mensen te verbinden in zorgzame liefde voor elkaar, om altijd te streven naar eenheid. De pastoraal van de vriendschap en de nabijheid heb ik geprobeerd te beoefenen. En zelf heb ik warme vriendschap mogen ondervinden bij heel wat mensen en gezinnen. Daarvoor ben ik oprecht heel dankbaar.
“Gij zijt GODS akker”, zo luidt het jaarthema. Ik denk dat ik ook enkele goede vruchten heb mogen zien in Peer in de pastorale werking.
Mag ik enkele mooie ervaringen noemen?
De Vestfakkeltocht en het gebeuren rond 150 jaar Mariabeeld onder de toren (2017), onze Lourdesbedevaart in 2015 met een 100-tal mensen uit Peer. De “avonden met je buren”, de vieringen van de Vasten, de Goede Week en Pasen, Allerheiligen en Kerstmis: dat zijn mijlpalen van gelovig leven. Verder: de verbondenheid met priesters, missionarissen, zusters. Het afscheid van de Zusters van Maria in 2015 heeft me fel getroffen.
In alle bescheidenheid heb ik getracht ruimte te geven aan nieuwe initiatieven, zoals “Genesis” en “Groeien in geloof”. We hebben stelselmatig gebouwd aan samenwerking in de federatie en geijverd voor federatieve vieringen, met behoud van parochiale eigenheid.
Ook mocht ik medewerken aan de komst van de Fazenda da Esperança in de Achelse Kluis.
In volle corona-tijd hebben we elke dag in de meimaand 2020 het rozenhoedje gebeden: het gaf nieuwe kracht zo samen eenvoudig te bidden.
Het parochieblad heb ik – misschien teveel – gekoesterd als een erfenis van mijn voorganger, deken Jan Kwanten. Vijftien jaar teksten schrijven en zorgen voor foto’s over het leven van de geloofsgemeenschap… vijftien jaar samen eucharistievieren en sacramenten toedienen… vijftien jaar mensen begeleiden in lief en leed… vijftien jaar het dekenaat leiden en samenwerken in de federatie… vijftien jaar elke dag opnieuw houden van de mensen… vijftien jaar proberen priester te zijn met Jezus en Maria voor ogen. “Groeien in heiligheid”.