We waren benieuwd: wij hadden gevraagd dat iedere deelnemer een hoed, klak of pet zou meebrengen naar het feest. Waarom? Niet zomaar. Wij zingen toch met Driekoningen van :”Driekoningen, Driekoningen, geef mij een nieuwe hoed.”
De tafelversiering mocht echt gezien worden. Wat een geluk hebben die mannen dat er zééér creatieve dames bij KWB-Overdag aansluiten. Wij noemen ze “onze kookmoeders of onze culinair verantwoordelijken: Alice, Josée en Alice.”
De 71 Overdaggers werden welkom geheten met een glaasje cava of fruitsap. Ondertussen konden nieuwjaarswensen uitgewisseld worden. Heel sterk naar voor kwam de wens naar een goede gezondheid. En inderdaad als je de leeftijd van de Overdaggers bekijkt dan is dit toch een echte must. In naam van de trekkersploeg mocht Staaf in zijn inleidend woordje iedereen van harte welkom heten.
Als christelijk geïnspireerde beweging gingen Maria en Jaklien voor in de bezinning rond “ Een kerstverhaal, anders bekeken.” Het was een afwisseling van het bijbelverhaal en een eigentijds mogelijk kerstverhaal zoals het heden ten dage zou kunnen gebeuren. Jaak mocht afsluiten met een kort gebed.
En dan de eerste sessie van het diner: de soep. Wat was het even stil in de zaal. Maar na de soep was het wel een drukte van jewelste: iedere deelnemer zong volgens eigen kunnen het lied over de drie koningen die graag een nieuwe hoed hadden. Ondertussen werden de eigen hoofddeksels naar rechts doorgegeven. Een prachtig zicht…om van te genieten. Iedereen veranderde plots van uitzicht. Niemand kon zijn lach bedwingen. De hoedjes met een “ voile” - zoals ze dat vroeger zegden - hadden veel bekijks. En zo moest het lied met nieuwe woorden -met vier strofen - tot driemaal toe gezongen worden tot iedereen zijn eigen hoofddeksel terug had.
(Lees verder onder de foto's)
