De naam van onze Pastorale Eenheid (PE) Peer is ontleend aan het evangelie van de “Gedaanteverandering van de Heer” op de berg Tabor. We hebben voor deze belangrijke gebeurtenis in het leven van Jezus en van de eerste kerk een eigen feestdatum, namelijk 6 augustus. Deze gebeurtenis wordt verhaald bij drie evangelisten en komt ook elk jaar terug als evangelielezing bij de tweede zondag van de vasten.
De gedaanteverandering van Jezus gebeurt in de nabijheid van drie van zijn leerlingen. Het is een verhaal dat ons oproept elkaar te ondersteunen en te bemoedigen om er (weer) tegen aan te kunnen. Het is een verhaal dat gebeurt op de berg Tabor. Een Bijbelkenner weet dat de berg vaak een plaats is waar God ontmoet wordt. Denken we maar aan Mozes en de tien geboden. Voor Jezus wordt de ontmoeting op de berg een voorafbeelding van zijn verheerlijking bij God. Het stralend licht van de verrijzenis waarin de apostelen Hem al mogen zien, zal hen sterken in het vooruitzicht van zijn lijden en sterven op het kruis.
Dit evangelie ligt aan de basis van onze naamkeuze voor de PE. Het drukt iets uit van onze wens om in Peer mensen en verenigingen te sterken om in naam van Jezus er te zijn voor elkaar. We maakten een logo om iets van dit gegeven uit te drukken. We gebruikten vormen, kleuren en symbolen om duidelijk te maken wat onze bedoeling is. Deze willen we wat verduidelijken.
Boven op de heuvel van Tabor, waar de gedaanteverandering plaatsvond, willen wij het kruis van ons geloof plaatsen. Het is het symbool van wie we zijn: volgelingen van Jezus. Zo willen we ook (h)erkend worden.
De kleuren spelen een rol. Zo zitten we op een groene heuvel. Groen is rustgevend. Het moet een oaseplek voorstellen. Groen is de kleur van vruchtbaarheid en nieuw leven, denken we maar aan de lente. Het is een positieve kleur met associaties als balans, harmonie, evenwicht, vernieuwing, vertrouwen, veiligheid en voorspoed. Het is de kleur van de hoop en de vrede.
Daarin geworteld planten we ons kruis in de kleuren rood en blauw. Rood staat zowel voor liefde als verbondenheid. Maar het is ook de kleur van de Heilige Geest, van de martelaren die hun bloed vergoten voor hun geloof. Zo wordt het rood ook een oproep om ook ons kruis op te nemen wanneer dat van ons gevraagd wordt. Het blauw staat voor Maria. We willen ons, in de traditie van O.L.V. van zeven Smarten, onder haar hoede plaatsen zoals zo velen in Peer en ver daarbuiten dat doen. Maar het is ook de kleur van puurheid en zuiverheid, wat we willen nastreven: geen dubbelgezicht, geen mooie woorden zonder daden, geen mantel der liefde om alles mee te bedekken wat ons niet aanstaat.
Daarbij reikt ons kruis tot op de bodem van de berg: we blijven niet boven maar gaan, net zoals de leerlingen, terug naar het dal van het dagelijkse leven met zijn sleur en ontgoochelingen, zijn alledaagsheid die bij momenten best eentonig kan zijn. Maar daar ontmoeten we ook onze medemens die zoekend en vragend is. Daar ligt, in het spoor van die eerste leerlingen, onze opdracht als christen: er zijn voor wie rondom ons leeft. Daar kunnen we ook dat Rijk van God, gekenmerkt door de (naasten)liefde, tastbaar maken. Maar dat is een hele opdracht!
Onze grote vraag bij dit geheel is of we jullie mee boven op de berg Tabor kunnen nemen en jullie top-ervaringen laten meemaken, misschien zelfs iets van een Godsontmoeting en zo jullie geloof ondersteunen. Help ons daarin. Dit is iets dat samen moet gebeuren. Daarom ook de vraag welke top-ervaringen we zowel als individu en als gemeenschap nodig hebben? Kunnen jullie ons die ideeën aanreiken. Wat zijn de topervaringen die ik met parochie, pastorale eenheid meemaakte, die mijn geloof ondersteunden? Welke topervaringen moeten we trachten te organiseren?
