Heropstart vieringen
De lucht klaart op!
In het weekend van 13-14 juni zijn de vieringen in onze federatie weer opgestart. We waren verheugd dat we op 13 juni de eucharistie, in de kerk van Wauberg, weer samen konden vieren, weliswaar met nog een heel aantal beperkende maatregelen. Aan de deur stonden al prachtige bloemstukken en binnen werden we onthaald door 2 stewards die ons verwelkomden en ons een plaats toewezen.
Het gaf een vreemd gevoel je handen te moeten ontsmetten, als je het huis van God binnengaat. Maar het hoort nu eenmaal bij de veiligheidsvoorschriften.
We mochten op de rode en lichtgrijze stoelen gaan zitten, want deze stonden 1,5 m van elkaar. Op elke stoel lag een chocotoff met de volgende tekst: “Voor de chocotoff-ste papa en jij die weer terug bent’. Om 17.25 u. werden we welkom geheten door parochieassistente Marleen die nog eerst de richtlijnen overliep en dan kon de viering beginnen. Tijdens de viering werden de palmtakken gewijd en dat herinnerde ons eraan dat we dit jaar geen Palmzondag- en Paasviering hadden.
Bij de vrede mochten we alleen onze partner een hand geven en we konden de andere mensen even liefdevol in de ogen kijken om elkaar op deze manier de vrede te wensen. Het voelde warm aan om met de gemeenschap van gelovigen samen te komen en elkaar vanop afstand te omarmen. Na de viering werd er vanop afstand gegroet.
De communie mochten we ontvangen met uitgestrekte armen. Het voelde aan alsof de Levende Heer ons omarmde, doorheen al deze barrières heen. Er waren elke week wel TV-missen, radiomissen en livestreams, maar het deed deugd de gelovige groep mensen rondom ons te ervaren. Al was er afstand, op de een op andere manier voelden we ons omringd door alle gelovigen rondom ons. Heeft Corona ons dit dan toch geleerd? Hoe belangrijk een gelovige gemeenschap kan zijn! Er waren vooral blije gezichten te bespeuren. We mochten er allemaal weer bij zijn en dat deed deugd!
Met deze maatregelen kunnen de vieringen op een veilige manier doorgaan. Laten wij de draad daarmee weer oppakken, en samen blijven werken aan boeiende en doorleefde vieringen. Daar krijgen wij toegang tot het woord en het lichaam van Jezus, tot vergiffenis, troost en kracht. En daar kan de gemeenschap weer vieren, met medeleven en in blijdschap.
Pelgrimstocht met en voor kinderen: op stap met Maria, de moeder van Jezus
Op 29 april stond er een voorbereidende activiteit in de agenda van de eerste communicanten. Maar deze kon door corona helaas niet doorgaan. Maar Marleen bleef niet bij de pakken zitten. Ze zorgde voor een pelgrimstocht met en voor kinderen. Begin mei ging ze met de boekjes op stap en bracht bij alle eerste communicanten een begeleidend boekje met vragen en opdrachten rond het Weesgegroet. Ze stuurde de families in de meimaand op tocht met een fototoestel, vierkante blaadjes papier om een hart mee te maken, stiften, kaarsen en lucifers. De bedoeling was om te voet of per fiets langs kerken of kappelletjes te trekken en op 4 plaatsen halt te houden voor een opstapje, vraag en doe-opdracht.
Zie hier het verslag van enkele kinderen.
"Wees gegroet Maria”
Het Weesgegroet start met een groet. Als we iemand ontmoeten, groeten we hem of haar. Op welke manier kan je iemand groeten?
Met een zwaai van “Hallo”, met een handdruk of met een dikke knuffel of een kus. Hoi, hallo, goeiemorgen zeggen, hand of elleboog geven of enkel bots geven. kus geven, hand opsteken, glimlachen, knikken met je hoofd.
"Gezegend zijt gij boven alle vrouwen”
Zegenen is iemand het beste toewensen met de kracht en de nabijheid van God. Waarvoor ben jij dankbaar?
‘Voor de bomen die ons lucht geven, God die de aarde heeft gemaakt voor ons en voor eten en drinken, want anders kunnen wij niet leven.’ ‘Ik ben dankbaar voor mijn gsm, voor de mooie bloemen en als ik een zusje zou krijgen (dat er niet zal komen).’ ‘Dat ik een lieve mama en papa heb, mijn broer en zus goed voor me zorgen, dat ik fijn buiten kan spelen.’
“Heilige Maria, moeder van God”
Heiligen zijn mensen die een groot hart hebben voor andere mensen. Maria is heilig maar ook vandaag leven er mensen die we nu al heilig kunnen noemen. Ken jij een paar heiligen? En waarom zouden zij heilig zijn?
- Dokters en verpleegsters want zij verzorgen de mensen die nu in het ziekenhuis zijn met corona.
- Mama’s want die zorgen voor hun kinderen en hen ook altijd helpen.
- Pater Damiaan want hij zorgde voor de melaatsen. Andere mensen vonden hen vies.
- Hier wist hij geen antwoord op
- de zorgverleners omdat ze de mensen die Corona hebben goed verzorgen.
De kinderen vouwden een hart en gaven dit na de tocht aan iemand die ze graag zagen. De één gaf dit aan zijn mama en de ander had de hartjes thuis mooi versierd om het aan zijn vrienden te bezorgen.
“Heilige Maria, moeder van God”
In het Weesgegroet bidden we ‘Maria, bid voor ons’. Als jij Maria zou vragen om voor jou te bidden vandaag. Wat zou jij dan vragen?
Dat het coronavirus weg zou zijn en dat er nooit meer zo’n enge ziekte zou zijn, dat ik flinker kan zijn en dat ik snel terug naar school kan gaan.
Als we bidden steken we vaak ook een kaarsje aan. Vaak denken we dan aan iemand speciaal. Voor wie of wat wil jij een kaarsje aansteken?
Ik wil een kaarsje aansteken voor mijn opa, die is al oud en heeft vaak pijn. De ander brandde een kaarsje voor broer zodat hij minder vaak boos is.
Enkele reacties:
We hebben een leuke namiddag gehad. Dank je wel voor je initiatief. Dank je wel voor de leuke tocht. Ik heb ervan genoten! Het was een toffe tocht! Dank je wel...
Thuiskomen in onze kerk... maar anders
Op zaterdag en zondag is de kerk open van 10.00 u. tot 17.00 u. Van deze gelegenheid hebben we al enkele malen gebruik gemaakt. Het gaf een fijn gevoel om er na zo een lange periode nog eens binnen te kunnen gaan, maar het was anders.
Met Pasen was ze zeer mooi versierd, je voelde het Paasgebeuren. Ook een babbel met enkele mensen die je er terug zag aan de kerk, wel op afstand, deed deugd.
Op gewone zondagen klinkt er rustige muziek. Op een tafeltje liggen enkele folders en een doe-boekje om mee te nemen. Omdat het meimaand is, is het boekje gemaakt rond het weesgegroet. Je mag het vrij meenemen en eventueel met je gezin bij vier kapelletjes of kerken halt houden en een deel lezen en een opdracht uitvoeren.
In de kerk bij Maria branden er vele kaarsen, een teken dat er toch regelmatig mensen binnen gaan en nood hebben aan wat stilte en gebed.
Wat helaas vreemd is, is dat de borden met de namen van de dopelingen, vormelingen en overlijdens leeg zijn, maar deze namen zullen later weer hun plekje krijgen.
Dank aan allen die dit kerkbezoek mogelijk maken, de parochieraad, het kerkbestuur, Marleen, Jules, Fina, Neske en Josee.
Mariette Broekx
Moederdag: ook de parochieraad dacht aan de moeders
Met Pasen werden er 500 zakjes paaseieren gemaakt voor de mensen uit Wauberg. Vermits deze toen niet verdeeld mochten, gebeurde dit enkele dagen voor moederdag met een klein kaartje aan ‘Fijne moederdag!’
In Linde werd in iedere brievenbus een kaartje gestoken.
Bedankt moeders en vaders voor jullie inzet!
100 jaar grot
Voor de meimaand wordt ieder jaar de grot in de Grotstraat mooi in orde gebracht door buren en de werkgroep “Grot”. Op 30 april op de vooravond van de meimaand heeft de werkgroep en de buren de Grot terug een mooie versiering gegeven naar aanleiding van het 100-jarig bestaan van de grot. Nieuwe rozen in wit en blauw op een nieuwe boog boven de ingang van de grot. Ook Bernadette kreeg een nieuw laagje verf, evenals de zitbanken. Bidden in groep zal helaas niet kunnen in de meimaand, maar individueel een gebed doen of een kaarsje branden kan natuurlijk wel.
Over het al of niet doorgaan van de feestelijkheden naar aanleiding van het 100-jarig bestaan is er nog geen definitieve beslissing genomen.
Bedankt aan de buren en de werkgroep voor het geleverde werk.
Ferno
Meimaand = Mariamaand
Jammer genoeg kunnen wij ook niet samen gaan bidden aan de grot en de andere kapellen, maar niets belet ons om tijdens een wandeling of fietstocht even halt te houden om te gaan bidden tot onze Moeder Maria.
Volgende zondag is het ook Moederdag. Misschien een gelegenheid om ons te bezinnen over onze relatie met onze ouders. Die relatie is voor iedereen anders, maar hopelijk beseffen we allemaal dat woorden van dank en waardering gezegd moeten worden voor het te laat is. Iemand schreef volgend gedicht voor haar moeder. Wat denk je ervan om ook zoiets te schrijven?
MAMA... voor alle ellende die ik je bracht,
voor al mijn boze blikken
als je toch eens naar me lacht,
en al de ruzies tot nu toe en al die domme dingen
die ik nogal eens doe,
ook voor de tranen die je soms eens laat
als het door mij soms even niet meer gaat,
voor elk verkeerd woord en alle verspilde tijd,
wil ik dat je weet
dat het me elke dag steeds meer spijt.
Ik word ouder en besef elk jaar,
dat we verder weg gaan van elkaar,
maar mama, ik weet:
wat er ook nog zal gaan gebeuren
tussen mij en jou,
niets kan het feit veranderen dat ik voor eeuwig van je hou !
Pasen vieren in Linde en Wauberg
Druk, druk, druk….
Doorgaans zijn we druk bezig op stille zaterdag want we moeten het Paasfeest voorbereiden; de kerk in orde maken, kleppen met de misdienaars, Paasfeest met de misdienaars en de jongeren, zorgen voor een lekkere maaltijd, de tafel dekken, …..
Het onzichtbare coronavirus legde alle drukte in de wereld stil zodat we dit jaar even stopten met hollen. We hadden de tijd om het rustig aan te doen, om even stil te vallen, om te bidden, te kijken naar de natuur, te kijken naar de schepping en de Schepper, God zelf. Gelukkig konden we, via TV en internet, alle vieringen van de Goede week en Paasdag volgen. Zo bleven we toch nog als gelovige gemeenschap 'met de Heer in ons midden' en in gebed met elkaar verbonden.
Dank aan ieder die het wonder van Pasen mee hielp waarmaken
Er werden verschillende inspanningen gedaan om Pasen toch nog zinvol te maken. Er waren dan geen eucharistievieringen met feestelijke gezangen, of een ontmoeting na de viering, of kinderen die paaseieren raapten achter de kerk, geen wijding van de paaskaars ….
Maar we hadden wel een mooi versierde kerk. De bloemschikkers hadden hun beste beentje voorgezet en de kerk feestelijk versiert met de slogan ‘De dood heeft niet het laatste woord. De liefde overwint alles.’ Er was een zoektocht voor de kinderen en een aangepaste kruisweg. Het deed deugd om met zachte muziek in de kerk binnen te gaan. Voor sommigen mensen was dit gewoon zalig en zelfs een beetje ontroerend.
Zo konden we Pasen biddend genieten!
Iemand schreef me nadien ‘Een heel mooi versierde kerk, welke de sfeer van Pasen uitademde, .. maar toch ook wel aan Corona doet denken.’
Ik wens ieder van u nog een ZALIG PASEN!
Bijzonder dank aan de mensen die zorgden voor de bloemen, versiering, teksten, muziek, aangepaste kruisweg en gebed, de paaseieren… en allen die ik nog vergeten ben.
Marleen Brebels, parochieassistente