Amai, niet simpel voor een leek, dacht ik bij het lezen van het jaarthema bij het begin van het nieuwe werkjaar. Wel een mooie foto, die hand die reikt tot in de akker… Gods hand? In de oogstdankviering dankten we voor de vruchten van onze aarde… Tijdens de pelgrimswandeling werd er ook al een beetje verwezen naar het nieuwe thema maar toch bleef het vrij vaag. Niet gemakkelijk wat onze bisschop en zijn medewerkers ons, gewone mensen, voorschotelt.
Dan maar naar de startdag van het bisdom om ‘wijzer’ te worden.
Aan de ingang kregen we een welkomsthand van de medewerkers van het bisdom en een stoel om ‘ergens’ te gaan zitten. Nogal chaotisch, maar zo kwamen we wel al wat bekenden tegen die ook met hunne stoel rondliepen en waarmee we alvast, al dan niet zittend, een praatje konden slaan. Iedereen stelde zich ook dezelfde vraag: wat is de bedoeling?
Dan, hopla, doorschuiven naar de volgende zaal, met onze stoel. Als echte kuddedieren gingen we zitten als onze voorgangers-stoelendragers gingen zitten. Maar weer werden we opgejaagd! Nog meer schuiven, rusten is voor straks! En alweer de vraag: wat is de bedoeling? Ook hier geraakten we weer aan de praat met ‘vreemden’ want onze stoel en wijzelf zochten steeds een plaatsje tussen en bij de vele anderen.
Els en Steven, jonge krachten bij het bisdom, brachten verlossing. Ze wandelden door de middengang en zetten meteen bisschop Hoogmartens op het podium voor de introductie, die toch weer bisschoppelijk ‘moeilijk’ was.
En daarna mochten we opnieuw met onze stoel spelen! Op vier podia links en rechts, achter- en vooraan in de zaal brachten gewone mensen duidelijkheid.
Eerste podium
Els en Steven gaan bij mekaar op de koffie. Tijdens het knabbelen en babbelen voelen ze toch wel dat het hen goed doet om iets over zichzelf of hun familie te vertellen, maar vooral om te merken dat er geluisterd wordt. Een gemoedelijke sfeer schept ruimte voor verhaal. Laten we dit vooral onthouden en meenemen naar onze gemeenschappen.
Tweede podium
Mensen zoals jij en ik komen hun verhaal vertellen. Hun verhaal waarin ze merken dat ze er niet alleen voor staan, of waarbij ze voelen dat ze mogen thuis komen bij mensen en bij God, of waarbij wij, christenen voelen dat ook vele andere mensen, die daarom niet in de christelijke gemeenschap komen ook heel goed bezig zijn met geloof, hoop en liefde.
Derde podium
Vele ‘krachten’ van allerlei verenigingen, organisaties en groepen bouwen mee aan een levende kerk. Zoveel mensen getuigen van hun geloof, hun engagement, hun gedrevenheid en bouwen op hun eigen manier mee aan de geloofsgemeenschap. Hartverwarmend en hoopvol!
Vierde podium
Laat ons eens luisteren naar de gewone mensen. Iedereen heeft momenten van ‘heiligheid’. Laten we ze niet te ver zoeken. Het zijn de kleine dingen die het hem doen! Laten we in deze kleine dingen de kracht vinden om verder te doen en anderen te bemoedigen om verder te doen en te groeien op Gods akker.
Starten maar!
Ik denk dat ik het nu toch een beetje begrepen heb. Laten we eraan beginnen!
