Dit jaar zal op vele domeinen niet snel vergeten worden. Zo ook met onze kerkelijke feesten. Hebben we Pasen moeten vieren met het grootste deel van zijn voorbereiding op ons eentje of met onze bubbel, dan hadden we er toch stiekem op gehoopt dat het met Allerheiligen – Allerzielen anders zou zijn. Maar helaas, het was een koekje van hetzelfde deeg. En het ziet er naar uit dat ook Kerstmis niet op een normale wijze zal verlopen. Gaan we vieringen hebben? Zal het met een beperkte groep zijn van 100 personen met voorinschrijving ? Of zal het weer het zelfde zijn, ieder op zich? Laat ons hopen dat we toch wat kunnen vieren. We zien wel, zegt de blinde!
Maar zomaar Allerheiligen – Allerzielen laten passeren, was ook geen optie. En daarom is er toch veel gebeurd in onze Peerse parochies. Maar alles deze keer wel coronaproof, d.w.z. zo dat het alleen of met je bubbel mogelijk was. En er was een grote verscheidenheid aan initiatieven. Vooreerst waren onze kerken open. Wie wenste kon even verwijlen tussen al die heiligen, vertegenwoordigd door hun beelden. Ook een kaarsje branden bij Maria hoorde er voor velen bij. Waar het mogelijk was, werden beelden met enkele teksten getoond. Wat rustige muziek kreeg je te horen. Onze kerken waren vaak mooi aangekleed met bloemen en symbolen. Op verschillende plaatsen lagen er briefjes met een gebed voor deze periode. Gedichten werden opgehangen, in de kerk of op het kerkhof.
En zo hebben velen onder ons getracht er iets moois van te maken, ook al konden we niet samen komen. Verschillende plannen hebben we moeten opdoeken omdat corona het niet toeliet. Maar niettegenstaande al deze beperkingen, denk ik te mogen zeggen dat onze vrijwilligers getracht hebben onze kerken zo aan te kleden dat men er zich welkom voelde. En dat moeten we behouden! We gaan nu de advent tegemoet. Het is een tijd van verwachting, zowel de komst van de Heer onder ons als hopen op een betere wereld met o.a. de acties van Welzijnszorg. Ook dit willen we zichtbaar maken in onze kerken, waarschijnlijk weer ieder op een wijze eigen aan de kerk en zijn vrijwilligers.
Zo willen we ook in deze coronatijden werken aan kerk-zijn. Het is een poging om van onze kerken plaatsen te maken waar mensen even kunnen stilvallen, tot rust komen, wat mediteren of … vul zelf maar in. Laat het wel een plaats zijn waar je je welkom voelt, verbonden met elkaar op een wijze die in deze tijden mogelijk is. Zo hopen we van onze kerken plaatsen te maken waar je welkom bent.
Pastoor Kris
