Geschiedenis van de parochie
Omstreeks 1122 vestigde de Heilige Wivina zich in de bosrijke streek van Groot-Bijgaarden. Onder haar leiding ontstond een vrouwelijke kloostergemeenschap, die de regel van Benedictus volgde en afhankelijk was van de abdij van Affligem. Talrijke lekenheren, waaronder hertog Godfried I van Brabant, begunstigden het klooster. Voor 1160 werd hun eenvoudige bidplaats reeds door een kloosterkerk vervangen.
Naar Benedictijnse traditie werd de streek ontgonnen en bewoonbaar gemaakt. Door de geleidelijke bevolkingstoename kreeg het klooster een pastorale taak te vervullen. Er werden haar doop- en begrafenisrechten verleend. De kloosterkerk fungeerde als parochiekerk en de kloosterkapelaan nam de bediening waar. Toen Bijgaarden-dorp zich onder impuls van de kasteelheren ontwikkelde verloor de kloosterkerk haar parochiale functie en werd tussen 1203 en 1229 de Egidiusparochie opgericht. Zij bestond uit drie delen van andere parochies: Bekkerzeel, Zellik, Anderlecht.Zowel de Heren van Bijgaarden als de St. Wivina-abdij werkten mee aan de oprichting van de nieuwe parochie. De nieuwe parochiekerk werd gebouwd in de onmiddellijke nabijheid van het kasteel en op het kruispunt van de twee wegen van het dorp: de baan naar Brussel en de verbindingsweg naar Zellik. In 1257 was de parochie volledig georganiseerd. Zij bezat een kerkfabriek, een H. Geesttafel, een pastoor en een kapelaan.De pastoors van de Egidiusparochie werden door de heren van Bijgaarden voorgesteld. Tijdens de zestiende en zeventiende eeuw waren alle pastoors Norbertijnen uit de abdij van Grimbergen.
Oorspronkelijk behoorde de Egidiusparochie tot het bisdom Kamerijk. Sinds de oprichting van de nieuwe bisdommen in 1570 maakte de parochie deel uit van het aartsbisdom Mechelen. Tot 1959 omvatte de Egidiusparochie de hele gemeente Groot-Bijgaarden. Op 16 november 1959 werd de Savioparochie opgericht. Kloosterstraat, Bekkerzeelweg en Hugo Verrieststraat vormen de grens tussen de beide parochies. Op het gebied van de Egidiusparochie wonen meer dan 6000 mensen.
Patroonheilige
Egidius werd in de zevende eeuw in Athene geboren (zijn juiste geboorteplaats is niet bekend). Hij vertrok op pelgrimstocht en kwam terecht in het zuiden van Frankrijk waar hij zich vestigde in een rotshol in de Provence. Elke dag werd hij door een hinde bezocht die hem met haar melk zoogde. Zo hield hij zich, ver van de beschaving, in leven. Op een dag, zo vertelt de legende, werd de hinde vervolgd door de jagers van de koning. Het dier vluchtte naar de grot van Sint Gillis en een onzichtbare kracht verhinderde dat de jagers de hinde konden naderen. Totdat de koning persoonlijk mee op jacht ging met de bedoeling het hert te doden. De hinde lag in de grot aan Egidius voeten. Toen de koning bij de grot kwam schoot hij blindelings een pijl in de grot.Toen hij de spelonk binnenging zag hij de kluizenaar hevig bloedend op de bodem liggen met de hinde naast hem. De koning bood hem medische hulp aan maar Egidius weigerde dit. Liever om Christus mank door het leven. Slechts een ding vroeg hij aan de koning. Een klooster bouwen in deze eenzame omgeving. De koning vervulde hem deze wens met vreugde en zo ontstond aan het einde van de zevende eeuw (rond het jaar 680) in de Provence het klooster Saint Gilles. Spoedig werd het bevolkt door talrijke monniken.
Op 1 september 720 stierf Egidius in het klooster in de Provence en spoedig werd het bezocht door vele bedevaarders die verhoring vroegen voor hun noden. Het klooster ligt op de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela.
Patroon van: jagers, herders, paardenhandelaren, bedelaars, schipbreukelingen, boogschutters, moeders die voeden, veeverkopers, houtvesters.
Patroon tegen: krankzinnigheid, droogte, vuur, storm, onvruchtbaarheid bij mens en dier
Patroon voor: bijstand voor een goede biecht
Helper in nood
