Uit haar rijke collectie diept het Bisschoppelijk archief Brugge deze twee historische foto's van het Grootseminarie op. Op deze plek worden tot op vandaag zorgvuldig boeken bewaard, al zo'n 400 jaar lang. Zijn wij gelukkig dat de boekencollectie de evacuatie in de Eerste Wereldoorlog heelhuids heeft overleefd!
De onderste foto is eveneens uniek want deze geeft een beeld van hoe de 'oude' voorgevel van het Grootseminarie eruit zag tot eind de jaren 50 van de vorige eeuw.
Bisschoppelijk archief Brugge
Een van de meest bewogen episodes uit de geschiedenis van het Brugse Grootseminarie was de Eerste Wereldoorlog. Ondanks het Duitse verbod besloot de president van het Grootseminarie, Camiel Callewaert, om het seminarie heimelijk te openen voor het nieuwe academiejaar in het najaar van 1914. Alle voorzorgsmaatregelen ten spijt kwam de Duitse bezetter in de zomer van 1915 te weten dat enkele tientallen seminaristen er hun opleiding verder zetten. Na wat onderhandelen werd overeen gekomen dat de seminaristen in Brugge zouden blijven, en mits een wekelijkse controle en het betalen van een geldboete hun opleiding konden verder zetten. Deze regeling werd een kleine twee jaar aangehouden, maar uiteindelijk eiste de Duitse Kommandatur in januari 1917 het Grootseminarie toch op. De gebouwen moesten binnen de week ontruimd worden om er matrozen van de duikbootbasis in Zeebrugge te kazerneren. Op enkele dagen tijd evacueerden de seminaristen en hun professoren een groot deel van de inboedel, waaronder de kostbare bibliotheek met zo'n 40.000 boeken. De seminaristen zouden voor de rest van de oorlog op verschillende plaatsen in Brugge verblijven, waaronder het Begijnhof. Pas na de bevrijding in 1918 konden ze opnieuw terugkeren. En de bibliotheek, die bleef gelukkig intact.
Op deze unieke foto’s, bewaard in het bisschoppelijk archief, zien we de haastige ontruiming van de bibliotheek en de gebouwen van het Grootseminarie in 1917.
