Op een zoveelste druilerige novembermiddag, bij het vallen van de avond op een dag die er
eigenlijk nooit een was, komen we eventjes bij u thuis.
Op de vooravond van de advent worden de dagen nog steeds korter, de nachten langer, de
dagen kouder en onze energievoorraad kleiner.
Donkere dagen zoals vandaag komen elk jaar terug, dat weten we allemaal. Net zoals elk
jaar ben ik er ook nu geen grote aanhanger van, veel te deprimerend en, zeker met het weer
van de afgelopen maand, de bijhorende verplichting tot zetelhangen.
Aan excuses geen gebrek, al is geen enkel eigenlijk geldig. Op zich is het ook op dagen als
vandaag dezelfde moeite om eens de straat over te steken naar de overbuurvrouw die je al
eventjes niet hebt gesproken. Per slot van rekening hebben we toch net een beetje te veel
soep gemaakt, niet?
Het trieste weer, druilerige dagen en gebrek aan zonneschijn zijn flauwe redenen om bij de
pakken te blijven zitten. Nog een maandje tot aan de pakjes, dat wel. Misschien overvalt u,
beste lezer/lezeres, bij het lezen van dit proza wel de drang om er op uit te trekken, om dat
ene mooie cadeau voor die ene speciale persoon.
Want, ondanks de sombere dagen, komen de fijne familiemomenten er ook weer aan. Ook
in uw geliefkoosde parochie. De Sint maakt wederom zijn jaarlijkse opwachting, we tellen
samen af naar Kerstmis en maken ons klaar voor een nieuw jaar.
Een nieuw jaar dat zich aandient als een jaar met de wederkerende uitdagingen die we
allemaal kennen. De uitdagingen van deze tijd zijn legio. Het klimaat doet ons verdrinken of
uitdrogen, afhankelijk van waar je het vraagt. De migratiestroom laat mensen verdrinken,
terwijl de politiek rollend over straat rolt om de zwarte piet door te schuiven.
Voorgaande problemen gaan we niet individueel oplossen in Jette, nee. Ondanks de
rechtstreekse lijn met Padre Dirk zijn Grote Baas moeten we het ook bij ons stap per stap
doen. Maar het zijn de kleine stappen die het verschil maken, steeds weer opnieuw.
Uiteindelijk begint elke tocht met de eerste meter.
En aan eerste meters hebben we geen gebrek. De eerste en vele volgende meters kunnen
al in de agenda worden gemarkeerd. De vieringen van het Kerstfeest, aswoensdag, Pasen,
de jaarlijkse motorzegening op Hemelvaartsdag, de dierenzegening, de Brusselse mis, de
jaarlijkse bedevaart naar Halle… Vele kleinere stappen om toch een mooie wandeling te
maken…
Kijk, op het einde breekt de zon dan toch eens door de wolken, zo slecht is het dan allemaal
toch niet.
“Mogen Liefde en Trouw je nooit verlaten. Wind ze om je hals, schrijf ze in je hart”
Spreuken 3:3
Achim De Vriendt
ADVENT IS WACHTEN
We zijn de Advent ingerold. Lieve mensen verbonden met Jette, Advent is wachten, niet alles ineens willen bezitten. Advent is toeleven. Alles plots bereiken, maakt ons leven zinloos.
De 4 zondagen die ons van Kerstmis scheiden helpen ons om af en toe in diepe verbondenheid met elkaar en met God te kunnen staan.
De gemeenschap van Jette helpt ons daarbij, niet alleen op zondag in de kerk maar gedurende de hele Advent blijven we in verbinding. De verschillende werkgroepen vragen daar ook naar. De thuisgebonden ouderen en zieken krijgen hun verbinding dankzij ons Youtube kanaal. Ook de onderlinge bezoekjes brengen verbondenheid. De Sint verbindt jong en oud. En voor de allerzwaksten hebben we een droom: ‘We kunnen hen plezier doen met hygiënische producten zoals zeep, tandpasta, maandverbanden, tandenborstels, kuisproducten, handgell enz. Dan kunnen we pakjes maken voor de Jetse behoeftigden.’
Wie zin heeft in verbinding, ook met Jezus, is meer dan welkomtijdens de zondagsmis om 10 uur in SInt-Pieter.
