Kerk Jette

Bezinning en gebed in de vastentijd

icon-icon-artikel

Gepubliceerd op woensdag 27 januari 2016 - 7:44

De veertigdagentijd spoort ons aan om tijd te maken voor bezinning en gebed. Onderstaande teksten en gebeden kunnen daarbij helpen.

"Is dit niet het vasten dat ik verkies: misdadige ketenen losmaken,

de banden van het juk ontbinden, de verdrukten bevrijden,

en ieder juk breken? Is het niet: je brood delen met de hongerige,

onderdak bieden aan armen zonder huis, iemand kleden die naakt

rondloopt, je bekommeren om je medemensen?"

Uit de profeet Jesaja 58, 6-7

VEERTIGDAGENTIJD 2016

Veertig dagen van bezinning en levensvernieuwing worden ons gegeven op weg naar Pasen, veertig dagen om te groeien in geloof en goedheid. In dit heilig jaar van Barmhartigheid worden wij uitgenodigd om die tijd goed te gebruiken. God heeft zicht naar ons gekeerd. Laten wij ons in deze dagen tot Hem keren en leven naar zijn Woord: Jezus, onze Heer.

We bieden u hieronder voor elke zondag een korte bezinningstekst bij het evangelie en een gebed aan. Voor de teksten maakten we gebruik van volgende bronnen: Liturgische suggesties (Licap, 2016). Hij kon zien (Haelvoet, E.). Samen het Woord Vieren (Stichting Samuel). De gebeden zijn van Thomas Goyvaerts.

WIE WERPT DE EERSTE STEEN?

VIJFDE ZONDAG VAN DE VEERTIGDAGENTIJD

13 maart 2016 – Johannes 8, 1-11

In de parabel van 'De overspelige vrouw' toont Jezus hoe levensreddend Gods verzoening kan zijn:

"Ook ik veroordeel u niet; ga heen en zondig van nu af niet meer."

God wil met ons iets nieuws beginnen, Hij wil terug leven brengen waar het uitgedoofd lijkt. Vaak hebben we er geen aandacht voor, zien we niet wat in werkelijkheid al begonnen is. Zelfs waar mensen veroordeeld lijken opent Christus telkens de situatie. Hij veroordeelt niet, maar wil ons zien herleven, door Hem en in Hem. Hij wil ons omkeren, ons een nieuwe weg tonen die leidt voorbij de dood.

Jezus die zelf zonder zonde is, veroordeelt wel de zonde maar niet de zondaar. Hij legt de vinger op haar zonde, niet om haar een hard oordeel te geven maar om haar door zijn liefdevolle blik te bevrijden van de last van haar zonde. Dat is de genade die je krijgt wanneer je je zonde belijdt. Dat betekent eigenlijk je door Jezus' bevrijdende liefde laten aanraken diep in je hart. Zo groot is het wonder van Gods barmhartigheid.

Net als het evangelie van de vorige week (over de verloren zoon) laat Jezus hier zien hoe onmetelijk groot de liefde van de Vader is. Wij mensen staan vaak snel klaar met ons oordeel over iemand, zonder ook maar iets te weten van de achtergrond van die persoon en zonder oog te hebben voor onze eigen fouten en tekortkomingen.

Heb ik al eens bedrog gepleegd of een ernstige misdaad begaan? Heb ik al eens barmhartigheid en mildheid mogen ervaren? Rond wie bouw ik een cirkel van verstikkende veroordeling en bestraffing? Aan wie moet ik iets ernstigs vergeven? Geef ik mensen levensruimte na hun misstappen?

Geef ik, net zoals Jezus, mensen altijd een nieuwe kans?

Niemand is volmaakt, en dat is perfect zo! Maar laten wij ernaar streven het leven te leiden waartoe Jezus Christus ons roept: om elke vorm van veroordeling achterwege te laten, en elkaar door vergeving tot nieuwe mensen te maken.

Bronnen: Liturgische suggesties (Licap, 2016). Hij kon zien (Haelvoet, E.). Samen het Woord Vieren (Stichting Samuel).

U BENT STEEDS DICHTERBIJ

Hoe ver U ook bent, Heer,

U houdt ons altijd dichtbij.

U bent aanwezig in ons hart.

Wanneer onze wereld schudt,

laat U ons niet in de steek.

In het onbekende, Heer,

brengt U ons telkens thuis.

U kent ons en begrijp wat we doen.

Onze naam is veilig in uw hand.

Steeds dichter komt U naar ons toe.

Laat ons wat we van U krijgen,

steeds uitdelen aan anderen,

zonder te oordelen.

Laat ons de andere mens zien

door het licht van uw ogen.

Thomas Goyvaerts

GOD IS EEN BARMHARTIGE VADER

VIERDE ZONDAG VAN DE VEERTIGDAGENTIJD

6 maart 2016 - Lucas 15, 1-3; 11-32

"Ik ga weer naar mijn vader en ik zal hem zeggen: Vader ik heb misdaan tegen de hemel en tegen u."

Deze zondag luisteren we naar het evangelie volgens Lucas over 'De verloren zoon'. Wanneer de verloren zoon terugkeert naar huis, wachten hem geen straf of verwijten: enkel de overvloed van barmhartigheid en liefde voor zijn vader. Zo is God, zegt Jezus.

De vaderlijke goedheid van God is op zovele momenten en plaatsen voelbaar en zichtbaar. Tijdens het lopende heilig jaar wordt in de hele wereldkerk de barmhartigheid van God onderstreept. God is als een milde vader, zo vertelt Jezus, die heel veel door de vingers ziet als een zoon berouwvol terugkeert. Voor wie tot inkeer komt is Hij barmhartig en mild.

Zouden we het niet beter hebben over 'De teruggekeerde zoon' in de plaats van de 'De verloren zoon'? De zoon was inderdaad 'verloren', maar hij keerde zijn situatie ten goede door de moedige beslissing te nemen om terug te keren. Ook voor ons zal God de deur altijd weer openhouden. We mogen bij Hem altijd terugkomen, want zo groot is zijn liefde voor ons.

En dan duikt in deze parabel ook nog de 'Jaloerse broer' op. Hij is verbitterd omdat alle aandacht van de vader niet uitgaat naar hem als 'modelzoon', maar naar die losbol van een broer die er al het geld van zijn vader heeft verbrast. De oudste zoon doet denken aan al die mensen die zelfgenoegzaam zijn en trots op hun onberispelijk gedrag. Zij houden zich heel stipt aan alle regels en wetten van de godsdienst. Ze missen echter het hart: de liefde voor God en de naaste.

De vreugde van de vader over de teruggekeerde zoon is niet te beschrijven. Er is niets erger voor een ouder om zijn kind te verliezen. Als het kind dan toch terugkeert betekent dat een ware 'verrijzenis' of zoals de vader het in de parabel uitdrukt:

"want deze zoon van mij was dood en is weer tot leven gekomen, hij was verloren en is teruggevonden."

In welke persoon herkennen wij ons het meest? In de liefdevolle en vergevingsgezinde vader, in de weggelopen en weer teruggekeerde zoon of in de jaloerse modelzoon? Houden wij onze deur open voor mensen die willen terugkeren, krijgen zij ook steeds weer een nieuwe kans? Zijn wij bereid relaties te herstellen? Kan ik terugkeren naar God na me van Hem te hebben verwijderd? Kan ik voor Hem mijn tekorten uitspreken?

Bronnen: Liturgische suggesties (Licap, 2016). Hij kon zien (Haelvoet, E.). Het Woord Vieren (Stichting Samuel).

VERLOREN

Ik was gehaast,

en U hebt me tijd geschonken.

Ik was verward,

en U hebt geduld getoond.

Ik was stil,

en U hebt me ruimte gegeven.

Ik was verloren in de kou,

en U schiep de lente.

Ik was vermoeid,

en U bracht me rust.

Ik was bedroefd,

en U luisterde naar mijn zorgen.

Ik was gevangen in het donker,

en U zat naast me.

Ik was arm,

en U bleef me liefhebben.

Ik was overmand door pijn,

en U hebt me getroost.

Ik was verloren,

en U hebt me gevonden.

GOEDE VRUCHTEN VOORTBRENGEN

DERDE ZONDAG VAN DE VEERTIGDAGENTIJD

28 februari 2016 - Lucas 13, 1-9

De veertigdagentijd is een periode van vernieuwing. Laten wij erop vertrouwen dat God met ons is, ook al zien wij niet meteen de vruchten van ons vasten.

In het evangelie van zondag, meer bepaald in de parabel van de onvruchtbare vijgenboom, worden we opgeroepen tot bekering. God is in zijn liefde eindeloos geduldig met ons. Als we zijn vraag om ons tot Hem te keren en vruchten te dragen niet onmiddellijk beantwoorden, wacht Hij gewoon rustig af en schiet ons te hulp door de 'grond te bemesten'. God vertrouwt ons, Hij weet dat we veel tijd en liefdevolle zorg nodig hebben om te groeien tot zijn beeld en gelijkenis, om goede vruchten voort te brengen.

Welke soort vruchten dragen wij? Van welke slechte vruchten willen wij verlost worden? De veertigdagentijd is de geschikte periode om bij die vragen stil te staan. Als Jezus ons vertelt over de onvruchtbare vijgenboom, wil Hij ons ook hoop geven. Hij wil ons nabij zijn en aanmoedigen en in ons een nieuwe vruchtbaarheid oproepen: Zijn vruchtbaarheid.

Van een oprecht vasten mogen wij nieuwe vruchten verwachten, misschien reeds met Pasen. Laten wij daarin geloven en daarvoor openstaan. Moge God ons bovendien geduld schenken met onszelf en onze wereld en ons verder begeleiden op onze weg naar geloofsvernieuwing. Moge God ons de kracht geven om in ons leven veel en rijke vruchten voort te brengen die tot voedsel kunnen dienen voor anderen.

Bronnen: Liturgische suggesties (Licap, 2016). Hij kon zien (Haelvoet, E.). Samen het Woord Vieren (Stichting Samuel).

HELP ME U TE VINDEN

Ik voel me zo onzeker, Heer,

wanneer U naar me komt.

Ik wil niet meer doen alsof,

ik wil leven

naar de waarheid van uw woord.

Help me dansen, lachten, zingen,

om de vreugde die U schenkt.

Help me kansen te grijpen,

die U aanreikt op mijn weg.

Help me onwetendheid om te zetten

naar wijsheid en rechtvaardigheid.

Help me dichter bij mezelf te komen

door U steeds beter te leren kennen.

Help me vriendschap

en liefde te verspreiden

al de dagen van mijn leven.

LUISTER NAAR HEM

TWEEDE ZONDAG VAN DE VEERTIGDAGENTIJD

21 februari 2016 - Lucas 9,28-36

In het evangelie van de gedaanteverandering neemt Jezus zijn leerlingen Petrus, Jakobus en Johannes mee naar de top van de berg Tabor. Tot hun eigen grote verbazing worden zij stille getuigen van een ware 'hemelse topontmoeting'.

Terwijl de leerlingen naar Jezus keken, zagen ze dat Hij van gedaante veranderde. Zijn gezicht straalde als de zon en zijn kleren werden hoogverblindend wit. Ze zagen Jezus spreken met twee van de grootste profeten: Mozes en Elia.

Jezus was nog niet uitgesproken, of de schaduw van een stralende wolk gleed over hen heen, en uit de wolk klonk een stem: 'Dit is mijn Zoon, mijn uitverkorene, luister naar Hem!'

Jezus sprak met Mozes en Elia over zijn levenseinde in Jeruzalem. Net als de joden die uit Egypte vertrokken, zal Jezus wegtrekken uit dit leven en door de dood heengaan. Hij vertrouwt daarbij op de aanwezigheid van zijn Vader, zijn en onze God.

Tijdens deze veertigdagentijd, op onze tocht naar Pasen, mogen we Jezus vergezellen naar de berg. Zoals steeds gaat Hij ons voor op ons levenspad. Hij is ons licht en leidt ons naar het stralende licht van Gods aanwezigheid.

Wie luistert naar Hem laat Hij af en toe delen in een gelukzalige ervaring zoals op de berg Tabor. De verleiding is dan ook bijzonder groot om, net zoals Petrus voorstelt, hier nog wat langer te vertoeven en enkele tenten op te slaan voor de nacht.

Maar wie echt naar Hem luistert, weet ook dat de weg naar de hemel onvermijdelijk via het aardse dal loopt. Hij zendt ons weer weg van de berg zodat we onze missie in het gewone leven kunnen volbrengen.

Niet altijd een gemakkelijke opdracht. Want blijven we ook dan 'het glanzende licht en de warme gloed' meedragen? Slagen we erin om metgezel en licht te zijn voor wie zijn levensweg in het donker moet afleggen? Geven we dienstbaar en solidair gehoor aan de kleine en grote noden van wie ons omringen in deze wereld? Maken we het op tijd en stond eens stil om te luisten naar wat Jezus ons te vertellen heeft?

SAMEN MET U

U brengt ons samen, Heer,

dus wees ons dicht nabij

nu we elkaar hier ontmoeten.

Laat ons uw schoonheid

zien in elkaar.

Laat ons uw menslievendheid

ontdekken in elkaar.

Laat ons elkaar vinden

wanneer we U zoeken.

Geef ons uw barmhartigheid

uw oneindige solidariteit

zodat we elkaar

echt kunnen liefhebben,

zoals U ons dat heeft voorgedaan.

Zo kunnen we samen werken

aan uw Koninkrijk op aarde.

DE GOEDE WEG KIEZEN

EERSTE ZONDAG VAN DE VEERTIGDAGENTIJD

14 februari 2016 - Lucas 4,1-13

Nu zondag luisteren we naar het evangelie volgens Lucas 4, 1-13. We vernemen hoe Jezus in de woestijn door de duivel danig op de proef wordt gesteld.

Ook wij komen wel eens in de verleiding om dingen te doen waarvan we diep in ons hart weten en voelen dat het niet goed is. Hebben we dan de moed om 'nee' te blijven zeggen en de goede weg te kiezen? Laten we ons, wanneer we in ons leven voor concrete beproevingen en uitdagingen komen te staan, ook helpen door God? Draait het in mijn leven om meer dan het verwerven van materiële welstand? Hoe maak ik mijn vastentijd concreet? Ga ik mee de weg naar meer soberheid en solidariteit? (PV)