Nieuwe blog : http://dirksintpieter.blogspot.com
Jette 27.03.2020
Verbonden in het gebed met paus Franciscus
Als wij straks rond 18 uur terug eens trachten stiller te worden samen met onze Paus Franciscus..... na zijn Urbi en Orbi zegen...
https://youtu.be/VJHI8bI0LWg
Wie weet kunnen we het Onze Vader van vorige woensdag nog eens bidden. Of een doodgewoon Wees gegroetje.
Stillekes, waar ge u ook bevind.
Gaan we er nog eens voor.....
t'is geen verplichting....
T'is geen dwang....
Laat gewoon uw hart effen spreken door stil te worden....
Laken, 20.03.2020
Een gedicht van Dirk Vannetelbosch
even voor het slapengaan....
Wanneer de avond stilaan overgaat in nacht, de regen tokkelt op de ramen, dan denk ik over deze tijd, verwijlend in de wolken, meedrijvend naar stille onbekenden.
Wanneer dokters en verzorgers zonder uur, het beste geven aan de mens, de mens die zich, op bepaalde tijd tot God verheven, nu liggend, geteisterd door een wonde die ons hapt naar adem, die het leven tracht te snoeren.
Profeten hadden ons voorzegd,
t'wordt tijd t'geweer van schouder te veranderen,
De aarde kan niet meer, de welvaart speelt ons parten.
Dan denk ik Heer, hoe is't gekomen, die stilte die ons nu beheerst,
de druk van moeten is verleden, de kracht van samen is het heden.
Die kracht zijt Gij, zijn wij, wie wat we ook beleven,
de kracht, in ons, die hadden wij vergeten
Wanneer sirenes langs de straat, t 'uz trachten te zoeken,
dan weet ik Heer, dat drijvende krachten hun handen weten te gebruiken, om al wat leeft terug trachten te ontluiken.
Een straat zo oud, dat zelf Caesar er over zou hebben gereden,
Een straat, die leidt naar Rome, om het Uz niet te vergeten.
De zorg gaat door, de mens veert op, die droom doet verder leven.
De lente komt, de zon breekt door.
De aarde houdt ge voor niets tegen.
Natuur laat zich niet doen.
Nog even naar mijn kiekes kijken,
Ze hoeden voor de vos, de conséquenties inbegrepen.
Ze slapen rustig, de stok, dat moeten ze nog leren,
al dromend en kakelend de lente morgen tegemoet..
Nu ga ik ook, al stillekes naar boven,
de regen immer, tokkelt op de ruiten
al dankend Heer voor het mooie van dit leven.
De kracht, de vriendschap en geborgenheid, al is het maar voor even....
Laken, 20 maart 2020
--------------
Jette, 19.03.2020
Pastoor Dirk was (telefonisch) te gast bij Radio Maria:
Herhaling van het programma:
Zondag 22 maart 2020 om 08u50
Maandag 23 maart 2020 om 20u
http://www.radiomaria.be/de-rots-in-de-brandi/donderdag-om-10u30-een-uit...
---------------
Jette, 16.03.2020
Laten we het stil maken...
Goede Vrijdag....Of toch niet...
voor het slapen gaan even mijmeren...
De Godslamp brandt bij het tabernakel...
Vandaag werden de planten begoten...
Zondag vieren we terug Eucharistie...
'als naar gewoonte', voor de camera...
Bruzz.be youtube Kerkjettevideo
We beseffen heel goed dat de toekomende Paasperiode ook voor de 'camera' maar in de huiskamer beleefd zal worden...
Mijmeringen....
Waar waren wij met onze 'gedachten'....?
Terwijl verderop in t'UZB, Dokters, verplegers, verzorgers de naden uit hun lijf werken, gingen sommigen nog rustig doorfeesten.
Waar waren wij met onze 'gedachten'....?
Terwijl ouderen voor lege rekken staan, terwijl anderen karren vol gingen laden, om zeker niet te moeten delen...?
Volgende zondag gaat het over de genezing van de blindgeborene....
Wie in zijn hoogmoed beweert klaar te zien, zinkt weg....
Wie nederig zijn blindheid erkent, krijgt toegang tot het licht....
Mogen de zorgelozen van de voorbije dagen eindelijk hun ogen opengaan....
We hebben van God de vrijheid gekregen om verantwoordelijk in het leven te staan...
Maar sommigen hebben het verkorven, voor zich zelf en misschien ook voor anderen, die het wel goed beseffen.
Laten we het stil maken...
Danken wij alle zorgverstrekkers,
Verzorgers, verplegers, artsen, veiligheidsdiensten,
kortom, diegenen die dezer dagen in de linie staan....
Die hun huis verlaten om voor ons te zorgen...
Laten wij dan thuis blijven.... of is dat zo moeilijk, eindelijk eens ons mei 1968 syndroom te laten vallen en uit ons eigen ikje te treden en de hoogmoed van ons egoisme laten vallen...
De Godslamp blijft branden in Jette Sint Pieter...
blijvend verbonden....
In gedachte
in gebed
ook voor diegene die het niet beseffen....
Dirk
----------------
Jette, 14.03.2020
Stille tijd
In de kerk was de sfeer anders.De Godslamp aan het tabernakel brandde en gaf hoop...Het worden stille tijden...
VASTENTIJD 2020
------------------------
Advent 2019:
Met U, Maria, verwachten we de Heer....
ADVENT in Brussel...2019
Vorige week waren we op sessie met de Brusselse pastoors in Averbode... Het was een moment van reflectie over een 'eventueel' nieuw begin dat zich reeds ontluikt maar zich nog niet echt laat kennen...
En dan dacht ik aan Jette, en vooral aan de voordracht van professor Corijn... Een stad, daar is het te doen, daar worden nieuwe tastbaar. Daar heeft de groeikracht alle kansen.
stedelingen hebben datgene in zicht dat zich laat plooien. daar ontluiken mogelijkheden. Daar zien ze verder dan hun neus lang is. Daar wordt de toekomst omarmd. En dat is Advent. Tijdens de donkere dagen van ons leven, tijdens moeilijke perioden, tijdens de kille vochtige tijd van dezer dagen dat sprankeltje hoop mogen dragen.
Samen met u, Maria, verwachten we de Heer...
Samen met een parochiegemeenschap die tot familie is uitgegroeid kunnen we ons naar Kerstmis toe plooien.
Hoe kunnen we dat? Hoe gaat dat in zijn werk?
Ik vermoed dat dat in Jette al een automatisme is geworden.
Zonder het goed te beseffen beantwoordt Jette aan alles wat een parochie anno 2020 mag omvatten.
Eerst en vooral blijven we diaconaal bezig in verbondenheid met onze ouderen en sociaal zwakkeren.
De adventsbezoeken aan de senioren, de hulp aan de organisatie van 'Een hart voor elkaar', de omhalingen in de ze kerstperiode, de adventsvorming van onze bezoekstersgroep. Een kerstplantje en chocolade van de SInt kunnen wonderen doen.
Ook de catechese, alsook de volwassenvorming: Opnieuw beginnen, alsook de bijbelgroepen brengen diepgang en zetten aan tot dialoog.
De eucharistie, als kristallisatiepunt van hetgeen we dezer dagen beleven laten niet weinigen onberoerd. We laten Jezus niet aan de deur wachten, we geven Hem die plaats en we zien ons bezoek niet als een gewoon obligaat bezoekje. Wie weet spelen de warme eucharistievieringen hierin mee. Weet, mensen blijven zoekers en zoekend...
En dan is er de verbondenheid.
Niet alleen zorgen er heel veel voor een omkadering.
Het mag gezegd worden... Jette wordt gedragen door vrijwilligers.
Ook de 'Kerstopendeur, "Christmas in Jette" vergt weer veel aandacht en werk. Zeker nu de kerk er dezer dagen wat stofferig en wanordelijk bij ligt gezien de werk zowel in de sacristie, de weekkapel alsook de hernieuwing van de electriciteit.
Voor Kerst zelf is er zoals gewoonlijk ons kerst etentje...
en stellen we aan iedereen de vraag.... Wat doen jullie met kerstavond? Wel, die avond mag niemand alleen blijven ( tenzij men het zelf wilt natuurlijk) Kerst vieren we samen....
stuur maar een berichtje als u samen wil mee vieren...
Lieve mensen...
Het gebeurt in de stad.
In de stad ontluikt er nieuw leven.
Kom maar af..
Morgen, adventscatechese.
Zondag komt de Sint...
En , er zijn dit jaar geen stoute jettenaren.
Juist wat kapoenen, deugenieten...zoals de pastoor.
Ondertussen mogen we veel kindjes verwachten die dit jaar begonnen zijn aan hun catechese vorming.
Proficiat, ook aan de ouders.
Samen, met U Maria, verwachten we de Heer....
Dirk
-----------------------
Allerheiligen-Allerzielen 2019:
"Er zijn zo van die dagen ..."
Op deze donkere dagen denken we weleens weemoedig hoe het vroeger was... Allerheiligen-Allerzielen.... Twee dagen die naadloos in elkaar vloeien... De onmacht die tot kracht wordt... Het verdriet dat niet verdwijnt maar dat stilletjes wortelt in aanvaarding, zonder al te veel woorden en preken. Want dezer dagen zijn woorden vluchtig. Ze klinken hol als ze niet geworteld staan in de realiteit van de acceptaties. Zelfs pastoors hebben er moeite mee.
Eergisteren was ik op een viering in het UZ Antwerpen i.v.m. 25 jaar van het Centrum voor Informatie , Onderzoek en Opleiding over stotteren.. De aula Kinsbergen is gelegen naast de afdeling waar papa zijn voorlaatste dagen doorbracht. Vorige week een ziekenbezoek in UZ Brussel naast de kamer waar papa liefdevol overleden is....
Er zijn zo van die dagen. Dagen die ons met voeten op de grond duwen en ons doen nadenken over zwakheden, ziektes en miseries, dagen over de relativiteit van de dingen. Dagen die ons doen denken aan paddenstoelen wiens sporen verbinden tussen hier, nu en het hiernamaals... Sporen die leiden naar verbondenheid over vele grenzen heen.
Er zijn zo van die dagen.
Dagen die ons doen verwijlen hoe het ooit eens iets is geweest. Dagen die ons helpen stilstaan.
Dagen die enerzijds ons doen wenen en anderzijds doen lachen, genieten en troosten.
Zulke momenten worden gekoesterd.
Ze mogen met naam genoemd worden.
Vrijdag en zaterdag zullen we de ziel in al onze Heiligen laten herboren worden. Die innige verbondenheid vinden we in de schoot, van de barmhartige...
Die kunnen we soms zo vervloeken, en dan zijn we nadien nog zo content dat hij zweeg, zoals een mama en een papa...
Lieve mensen,
Mijn papa zou zeggen: genoeg gepreekt, anders loopt uw kerk leeg. Zie dat de chrysanten water hebben...
wie weet tot vrijdag, 10 uur en zaterdag 14 uur.
Dirk
-------------------
29 juni 2019: 15 jaar Pastoor Dirk in Jette
-"Werken aan een gemeenschap waar iedereen zich thuis voelt"
Lieve mensen,
il y a 15 ans, le 29 juin j'ai reçu les clés de l'église Saint- Pierre à Jette.... Op die tijd is er heel veel veranderd. Van in het begin hebben we gewerkt aan een gemeenschap waar we trachten dat iedereen zich thuis voelt. Deze oefening is nog altijd moeilijk. Zoals steeds heb ik stelselmatig gebalanceerd hoe de mensen te onthalen als ze komen voor dopen, huwelijken of vormsel. U moet maar kijken in eigen familie.. Dan weet ge het. Als ge kijkt naar de priesterseminaries, waar er meer en meer mensen van buitenlandse oorsprong zich aanbieden dan voel je echt aan dat het moeilijker wordt om vandaag de dag priester, pastoor te zijn. Hoe gaan we vandaag om met mensen die afkomen met een vraag tot sacrament, zelfs als ge ze nog nooit in een kerk hebt gezien. Ik ga ze niets opleggen of gebieden, laat staan verplichten. Want dat is tegen mijn principe. Als de Kerk verplicht, dan gaat ze nog rapper tenderen naar zero. We kunnen beginnen met gastvrij te zijn opdat iedereen zich mag beginnen thuis te voelen zoals de leerlingen bij Jezus. En dan kunnen we evolueren. Dan ontstaan, ontluiken er vragen die misschien een antwoord verwachten. Daarom dat we ook onze vormingsmomenten vrijwillig aanbieden.
we moeten oppassen om alles in vraag te stellen want dat houden we er misschien ineens mee op.
Het blijft een opgave om oud en jong te laten samen leven. Onze ouderen willen we daardoor meer en meer ontlasten opdat ze gewoon mogen blijven genieten van de parochie.
Vandaag Pastoor zijn is meer en meer op eieren lopen, is voortdurend balanceren en spijtig genoeg pispaal zijn.
De toekomst?
Hoe kunnen we evolueren?
Wel, misschien nog effen verder doen en hopen dat we Jette kunnen laten verder leven.
Hopen dat we vanuit Jette mensen wat warmte mogen geven, wat laten thuiskomen, zonder onderscheid.
Hopen dat we hun Jezus mogen leren kennen...
Wie weet kunnen we zelf wat rust vinden.
Dank aan al diegene ( zelfs on-andersgelovigen) bij wie ik me zelf mocht blijven, die me steunden in hele moeilijke momenten.
Zondag gaan we er met zijn allen ene op drinken na de mis van 10 uur...
En, voor diegene die zich gelovig voelen,
wees ook welkom tijdens de mis...
ne warme knuffel
Dirk
29 juni, Hoogfeest van Petrus en Paulus
Dirk
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.