De vreugde van het geloof - Anne Van Wesemael

Zich inzetten voor anderen is een belangrijke christelijke waarde

Anne zet zich in voor de plaatselijke afdeling van Blindenzorg Licht en Liefde vzw, de vereniging van blinden en slechtzienden die mensen met een visuele beperking met raad en daad ondersteunt. Door het organiseren van zowel ontspannende als vormende en informatieve activiteiten schept Licht en Liefde kansen voor ontmoeting én integratie. Want er is nog werk aan de winkel willen mensen met oogproblemen zich in onze samenleving net zo goed in hun vel kunnen voelen als alle anderen. Naar aanleiding van hun Breugelfestijn (zie ook hiernaast het artikel van Anne zelf), zullen Anne en Hubert na de mis op zondag 26 oktober tombolabiljetten verkopen. Subsidies alleen volstaan immers niet om de werking van de vereniging draaiende te houden.

- Onze parochie zal met veel plezier dit initiatief ondersteunen. Samen met uw man zijn jullie inmiddels bekende gezichten geworden in de mis, in De Pastorie, de Bijbelgroep enzovoort. Hoe zijn jullie met de parochie in contact gekomen? Anne: "Zeer toevallig. Hubert en ik namen jaarlijks deel aan het "Alpenkamp", een tiendaags verblijf in Zwitserland volledig afgestemd op blinden en slechtzienden die houden van lange wandeltochten. Op een dag lazen we echter een aankondiging van de Sint-Pietersparochie voor de Bedevaart naar Halle, een staptocht, zo bleek uit het artikel, van welgeteld tweeëntwintig kilometer. Echt spek voor onze bek dus en in elk geval als activiteit veel dichter bij huis gelegen dan het kamp in de Alpen. Ik heb onmiddellijk pastoor Dirk gecontacteerd en gevraagd of wij konden deelnemen. Dat was voor hem geen enkel probleem. Hij heeft dan voor drie vrijwilligers gezorgd die ons de hele bedevaart hebben begeleid. Hoewel niemand van hen enige ervaring hiermee had, hebben zij dat schitterend gedaan. Sindsdien stappen we niet alleen elk jaar mee naar Halle, maar zijn we ook met veel plezier blijven plakken in de parochie."

- Een mooie anekdote! Toch is dat laatste niet altijd evident: mensen die terug aanknopen bij de kerk. Anne: "En toch liep dat vlot. Voor we meestapten met de bedevaart, zijn we eerst eens naar de mis gekomen om kennis te maken. Daarna zijn we hier blijven plakken. Met de begeleiders van het eerste uur hebben we trouwens nog steeds een heel goed contact! Wat het geloof zelf betreft vond ik ook snel terug aansluiting. Ik heb ooit wekelijks deelgenomen aan een Bijbelstudiegroep. Onze westerse geschiedenis, veel van onze culturele verworvenheden... zijn zo sterk verweven met het christendom, dat je wel gek moet zijn om dat zomaar overboord te gooien. "

- Is je visuele beperking ooit een struikelblok geweest voor je geloof. Heb je je soms afgevraagd: "God, waarom moet dit uitgerekend mij overkomen?" Anne: "Mijn visuele beperking heeft van bij mijn geboorte een hele geschiedenis gekend, spijtig genoeg één zonder gunstige afloop en dus met algehele blindheid als uitkomst. Toen ik twaalf jaar oud was, werd ik blind. Toen heb ik gevloekt en God uitgescholden voor alles wat vuil en lelijk was. Ik heb ook gesmeekt en gebeden. Toch ben je als kind kneedbaar en energiek. In het bijzonder onderwijs leerde ik naast de reguliere vakken ook braille. Maar bovenal leerde ik er ook zelfredzaam worden. Deze ervaringen maken je gelukkig en doen je vertrouwen krijgen in het leven. Na mijn opleiding heb ik vijfendertig jaar bij de KBC gewerkt. Met de komst van windows vista was het uit met de pret. Diverse computer-programma's konden niet behoorlijk meer aangepast worden naar braille en spraak. Mijn werkgever heeft me niét gedumpt. Ik heb de bank op een faire manier kunnen verlaten. Nu heb ik nog steeds een rijkgevuld leven. Door veel positieve dingen die voor mij wèl mogelijk zijn, heb ik mijn handicap aanvaard. Blindheid is een onderdeel geworden van mijn leven en mijn persoonlijkheid. Ik voel me nu een gelukkige vrouw. Iedereen heeft wel eens een kwade dag; ik dus ook."

- Hoe beleef jij de vreugde van het geloof? Anne: "Door twee zaken: door deel uit te maken van een gemeenschap en door me in te zetten voor anderen. Toch wel twee fundamentele waarden in de christelijke traditie, denk ik. Ik maak tenvolle deel uit van deze parochie. Mijn man en ik voelen ons hier echt thuis, dus dat zit op dat vlak heel goed. Verder haal ik veel voldoening uit mijn inzet voor de tandemclub Cyclone A. Deze vrijwilligersvereniging wil aan blinden en slechtzienden mogelijkheden geven om te fietsen. Door letterlijk tandems te vormen met zienden slagen we daar ook goed in."

Interview: Piet Verstraete.