De vreugde van het geloof - Gilbert Parewyck

Meewerken aan een groeiende gemeenschap, dat maakt me enthousiast

Gilbert is op vele fronten actief in de parochie: in de pastorale ploeg en de kerkfabriek, bij de organisatie van de jaarlijkse barbecue, voor technische ondersteuning in de kerk tijdens de zondagsmis, voor de samenstelling van de folder met activiteiten,... Als "manusje-van-alles" staat hij steeds paraat om de parochiale werking met raad en daad te ondersteunen.

"Eigenlijk ben ik voor niets echt verantwoordelijk, en toch ben ik bij bijna alles betrokken en dus in zekere zin toch weer voor alles verantwoordelijk," vertelt hij enthousiast. "Het begon toen ik hier in Jette, kort na het aantreden van pastoor Dirk, eerder toevallig mijn medewerking verleende aan de organisatie van de "rockmis" met Père Gilbert. Sindsdien is mijn engagement in de parochie alleen maar toegenomen. Ik vind het belangrijk dat alles tot in de puntjes geregeld is, een goede voorbereiding en coördinatie zijn essentieel. De pastoor blijft de eindverantwoordelijke, maar hij kan niet met alles tegelijk bezig zijn. Noem me dus in die zin gerust een "schaduwpersoon". Het werk achter de schermen van vele mensen is belangrijk om een parochie draaiende te houden."

- In de lezing van vandaag werd er verwezen naar de gelovigen als "bouwstenen" van Gods tempel (1 Korintiërs 3). Als voorzitter van de Kerkfabriek ben je echter ook letterlijk begaan met de bakstenen van onze parochiekerk. Sommige mensen vragen zich wel eens af wat die fabriek nu eigenlijk produceert?

Gilbert: "Ik kan iedereen geruststellen er rolt hier niets van de band of er komt ook geen fabrieksrook uit de toren. De kerkfabriek is gewoon een groep van mensen die zorg draagt over de kerk als gebouw. Deze Kerkraad, waarin sinds het bewind van Keizer Napoleon ook een vertegenwoordiging van de gemeente zetelt, neemt alle praktische en financiële beslommeringen met betrekking tot het kerkgebouw ter harte.
Zoals iedereen weet werd in de voorbije periode het dak grondig gerenoveerd, maar nu moet de toren zelf nog aan de beurt komen. Op termijn wensen we ook de elektriciteit te vernieuwen en zo mogelijk alle binnenmuren te herschilderen. Dat kost allemaal vele tienduizenden euro's. Daarom gebeuren al deze werken en uitgaven in verschillende fasen."

- Van het materiële terug naar het spirituele, hoe ervaar jij de vreugde van het geloof?

Gilbert: "Kunnen meebouwen aan een gemeenschap die nog steeds groeit, dat maakt me enthousiast, daar put ik vreugde uit. Dat dit vandaag nog kan in een katholieke en stedelijke gemeenschap, vind ik wonderlijk. Er vallen ongetwijfeld soms mensen omwille van ouderdom weg, maar geregeld komen er ook nieuwe bij. Dat is hoopgevend. Iedereen draagt hier met zijn of haar specifieke talenten en naar eigen godsvrucht en vermogen bij tot het groter geheel.
Als enig kind had ik een grote bewondering voor twee nonkels in mijn familie: een nonkel pater-jezuïet en een nonkel missionaris-redemptorist. Zowel het "onderrichtende" als het "missionaire" zijn me dus met de paplepel ingegeven. Noem me gerust een "mislukte pastoor" (lacht). "

- Wil je nog iets kwijt dat in dit gesprek nog niet aan bod kwam?

Gilbert: "Ik wil besluiten met te zeggen dat ik het belangrijk vind dat we te allen tijde een goed evenwicht bewaren tussen de pastorale-spirituele werking en de aandacht voor de praktische en organisatorische kanten van het parochieleven. Beide moeten serieus genomen worden. Een goede organisatie moet het spirituele mogelijk maken. En ik wil me voor beide tenvolle inzetten!"

Interview: Piet Verstraete.