De vreugde van het geloof - Rita De Maeght

"Anderen laten ervaren dat het geloof een bron van vreugde is!"

Ik had met Rita al eventjes kennisgemaakt in de Bijbelgroep, maar vandaag ontmoette ik haar in "De Pastorie" voor een interview in onze reeks over het thema De vreugde van het geloof. Zonder hier Rita's leeftijd te verklappen (noch die van mij), kan ik gerust stellen dat we generatiegenoten zijn. Niet van de oudsten, maar dus ook weer niet van de jongsten. "We zijn een echte tussengeneratie," schatert Rita, "als het ware het smakelijke beleg tussen twee sneden brood!". Het wordt me in het gesprek snel duidelijk dat we alvast één - voor onze generatie zo typische - ervaring delen: namelijk de evolutie van eerst gelovig opgroeien, gevolgd door een periode van zich verwijderen van Kerk en geloof, om er uiteindelijk - op wat rijpere leeftijd - toch weer naar terug te keren. Zij het dat de beleving erna toch wel intenser en vooral veel bewuster is dan voorheen.
Een voor de hand liggende vraag voor Rita is dan ook hoe zij die "terugkeer" ervaren heeft. "Het was mijn schoonmoeder die me destijds signaleerde dat er een nieuwe pastoor aan het werk was in Jette. Zij vertelde er met veel overtuigingskracht bij dat het iemand was "die dicht bij zijn mensen staat en hen in zijn mis weet aan te spreken en te boeien." Zo ben ik haar op zondag beginnen te vergezellen en het duurde niet lang voor ik weer volledig aansluiting had gevonden."
- Hoe ervaar jij de vreugde van het geloof? "Die vreugde beleef ik dankzij het besef dat we ongelooflijk blij kunnen zijn met de Blijde Boodschap. Een boodschap die ons vreugdevol stemt, omdat zij bevestigt dat er een God is die om alle mensen geeft; zonder enig onderscheid. Vreugde is er ook doordat ik in deze parochie lief en leed mag delen met andere mensen. Ik heb hier immers de warmte van een gemeenschap gevonden. En het is hier dan ook een bijzonder warme gemeenschap. Hier geven mensen echt om elkaar. We kennen elkaar allemaal bij naam en er is geen enkele nieuwkomer die lang anoniem moet blijven. Na de zondagsmis ga ik dankzij deze gemeenschap telkens met een diep gelukkig gevoel naar huis. Je kan heel gelovig zijn, maar we blijven tenslotte allemaal mensen en het geloof toont zich pas echt in de gemeenschap waarin je leeft.
- Rita, je verzorgt ook de catechese voor de kinderen die hun Eerste Communie wensen te doen. Geen onbelangrijke taak die je hier opneemt als vrijwilligster! "Ik vind het heel fijn om te doen. Ik ben nu al bezig met de voorbereiding van de viering. Het is voor de kinderen een zeer bijzondere gebeurtenis en ik wil er dan ook op tijd aan beginnen. Ik merk ook dat kinderen heel ontvankelijk zijn voor spirituele boodschappen, maar ook heel kritisch. Ze steken hun mening niet onder stoelen of banken. Als volwassenen missen we soms die ontvankelijkheid en spontaniteit. We kennen de woorden uit het evangelie: "Als je niet verandert en wordt als een kind, dan zul je het koninkrijk van de hemel zeker niet binnengaan." (Matteüs 18). Om te geloven, om spiritualiteit te ervaren moet je je even onbevangen kunnen opstellen als een kind.
- Zou catechesewerk bij die tussengeneratie van veertigers en vijftigers kunnen bijdragen tot een heropleving van het geloof? "Ik denk dat het probleem vooral is dat we onvoldoende ons geloof op een openlijke manier durven beleven. We moeten er veel meer mee naar buiten komen. Erover praten is meer dan ooit de boodschap! Anderen concreet laten ervaren dat wij oprecht veel vreugde beleven aan ons geloof. Dàt zou pas aanstekelijk werken! En verder herhaal ik wat ik in het begin reeds heb gezegd: gemeenschap vormen, elkaar ontmoeten is onontbeerlijk om missionair te kunnen zijn."
Bedankt, Rita, voor dit gesprek en we zijn er meer dan ooit van overtuigd dat de Eerste Communicantjes van onze parochie bij jou in goede handen zijn!

Interview door: Piet Verstraete.