VREUGDE, DE HEER IS GEBOREN!
Kerstmis - 25 december 2016
Evangelie: Lucas 2, 1-14 (nachtmis); Johannes 1, 1-18 (dagmis)
Gods Zoon is Mens geworden, zoals wij! Hij is niet ver weg, maar steeds heel dichtbij! God is in ons midden.
We zijn vertrouwd met het kerstverhaal. Toch is de boodschap van dit verhaal ongehoord en ongelooflijk: God is niet ‘ergens daarboven in de hemel’, maar pal in het midden van ons leven, in ons eigenste vlees en bloed. Hij neemt bij voorkeur zijn intrek in wat klein, arm en kwetsbaar is. Dan is ons leven niet verloren of verachtelijk. Zelfs wat gekwetst, gekneusd of kapotgemaakt is, kan weer tot bloei komen. Geen mens is verdoemd.
Doorheen alle tijden en doorheen zovele mensen heeft God zich kenbaar gemaakt. Met de geboorte van Jezus in ons midden krijgt Gods Woord een menselijke gezicht. Hij laat zijn licht over ons stralen opdat wij allemaal kinderen van God worden.
Maar die beslissing wordt genomen in ons hart: want het is dat hart dat we openzetten of sluiten voor het Licht dat in de wereld komt.
Nu mag er vreugde zijn! Wij hoeven niet langer in het duister te leven; wij mogen delen in Gods licht.
Vreugde!
Vreugde voor onze aarde! Vreugde voor ons leven!
Gedaan met het zoeken naar
nepgoden in een onbereikbare hemel.
De Bron van alle leven, die ons behoedt
voor elke vorm van vernietiging, is hier,
in de broosheid van een pasgeboren
kind dat in doeken werd gewikkeld. We
dachten dat het allergrootste buiten
het bereik van ons leven lag, maar het
openbaart zich in een van ons, in een
kind dat ons in al zijn afhankelijkheid
wordt toevertrouwd.
Eindelijk komen Hemel en Aarde samen.
Door de vleeswording van het Woord
gaat elk ogenblik van ons leven, ook het
meest pijnlijke, deel uitmaken van de
eeuwigheid. De dood verliest alle greep
op wat de Liefde definitief heeft gered.
Tekst bij de afbeelding: Hemel en aande zijn één. Het welige koren is voor iedereen. Het licht heeft gezegevierd over de nacht.
Wegwijzers voor de advent en Kerstmis
De vijf leeswijzers vergezelden ons op onze weg naar Kerstmis. Ze vormden een goede aanleiding tot bezinning, dankzij de teksten van Myriam Tonus, vertaald door Wouter Meeus, en de illustraties van Chung-hing. Hopelijk hebt u er iets aan gehad! We kijken al uit naar de leeswijzers van de veertigdagentijd.
Voor de inleidende teksten bij het evangelie van elke adventszondag en van Kerstmis werd geciteerd uit: Liturgische suggesties bij de zondagsvieringen (Licap, 2016) en Het Woord vieren (Samuel, 2010). De 'wist-je-datjes?' kwamen uit Al de dagen van ons leven (Averbode, 2006).
BEVRUCHT DOOR DE GEEST
Vierde zondag van de advent
18 december 2016
Evangelie: Matteüs 1, 18-24
Het kind van Maria krijgt een bijzondere naam: Immanuël, wat betekent: God-met-ons. In Jezus komt God ons heel nabij om alles in ons menselijk leven te delen: onze vreugde en hoop, maar ook onze angsten, pijn en dood.
Maria is niet alleen de moeder van Jezus, maar ook het standaardvoorbeeld van de gelovige, want wij allen zijn geroepen om 'God ter wereld te brengen'.
Kerstmis wordt pas meer dan een mooie herinnering als wij openstaan voor de Adem van God die ons leven overhoop haalt en van ons nieuwe mensen maakt.
Om dat te kunnen, hebben we een vertrouwen nodig dat minstens even groot is als dat van Jozef... Ook al is het moeilijk voor Jozef, hij doet wat God wil. Hij luistert naar God en wil Hem gehoorzamen.
Wat voel ik, wat voelen wij bij de gedachte dat de Adem van God bij ons zijn intrek kan nemen en wij zo geroepen zijn om anderen het leven te geven?
Bevrucht door de Geest
Gelukkig het hart dat op geen enkel
weten boogt, het ongerepte hart dat
braak ligt voor wat kan komen. Gelukkig
zijn wij als de deur van ons hart open
blijft. Als wij er ontvankelijk voor zijn,
zal de Levensadem achter die deur
een kiem van eeuwigheid neerleggen
die de diepste lagen van ons wezen
bevrucht. En door die Adem – dat is het
ongehorde – zullen wij vlees en bloed
kunnen geven aan het Woord, zullen wij
voor onze wereld het gezicht ter wereld
brengen van het Woord dat wil dat
iedere mens leven heeft.
Geloven dat het ondenkbare mogelijk
is, vereist een nederigheid die aan
alle denken voorbij is en leeft van de
waarheid die in dromen naar boven
komt...
Tekst bij de afbeelding:
Een feestelijke tornado van vuur sleurt de mensen mee, alle bakens verdwijnen, er verschijnt een nieuwe wereld...
WEES BLIJ, HIJ IS NABIJ
Derde zondag van de advent
11 december 2016
Evangelie: Matteüs 11, 2-11
Deze zondag noemen we 'zondag Gaudete' ('Verheugt u) omdat de komst van Jezus nabij is. Jezus is ons allen nabij. Hij die tijdens zijn leven blinden heeft doen zien en lammen doen lopen, Hij is er nu ook voor ieder van ons.
Johannes de Doper zit in de gevangenis en laat aan Jezus vragen: “Ben jij de Messias?”
Zelfs Johannes de Doper was niet helemaal zeker dat Jezus de langverwachte gezondene van God was die alles nieuw zou maken.
En wij mogen dan al geloven in Jezus en in de Adem die hij ons heeft gezonden, we hebben het toch dikwijls moeilijk om hem aan het werk te zien in onze wereld en in ons leven met zijn hoogten en laagten. Soms lonken we naar 'redders' die meer voor de hand lijken te liggen...
Ik herinner me misschien... enerzijds een moment in mijn leven waarop ik besefte dat ik de verkeerde weg was ingeslagen terwijl ik dacht gevonden te hebben wat me zou redden, en anderzijds een moment in mijn leven waarop ik de weldoende invloed van de Adem van God voelde.
Ik zoek je aangezicht
Bron van alle leven, waar moeten we
je opnieuw zoeken? Waar ben je te
vinden? Op welk aangezicht?
Mooipraters, verkopers van illusies en
niet van hun stuk te brengen profeten
vertellen ons hoe we onze pijn kunnen
vergeten en gelukkig kunnen zijn...
Waar komen we je opnieuw tegen,
dichtbije, onbekende Bron?
Kijk, zegt het Woord, duister wijkt,
verlangen licht weer op. Levensadem
gaat opnieuw door wat verloren,
verlamd en afgestorven was. De einder
is niet gesloten. Er is weer kracht – dicht
bij jou, voor jou en voor allen. Drink aan
de bron, want in haar welt je geloof op.
Teks bij de afbeelding:
Mensen zijn op zoek, wat ook hun achtergrond is. Reeds is de adem om hen heen. Reeds gaat een groot licht op.
KEER TERUG NAAR GOD
Tweede zondag van de advent4 december 2016
Evangelie: Matteüs 3, 1-12
Zondag is Johannes de Doper de centrale figuur in het evangelie. Hij kondigt aan dat de Messias dichtbij is en roept op tot bekering.
Door zijn prediking en door het toedienen van de doop bereidt Johannes de mensen voor om zich geheel open te stellen voor de Verlosser. Johannes erkent de grootheid van Hem die na hem komt. Hij voelt zich niet eens waardig de sandalen van Jezus los te maken. Johannes de Doper roept iedereen op om zich oprecht te bekeren en goede vruchten voort te brengen. Pas dan zullen wij het Koninkrijk van God binnengaan.
Bekering vraagt verandering. Dat willen ook wij. Want ons leven is ook wel eens als een hobbelige weg, vol bobbels en kuilen. Allerlei dingen kunnen ons de weg naar God versperren: geld, hebzucht, jaloezie, trots, verslaving,...
Om dichter tot God en tot onze medemensen te komen, worden we in de advent uitgenodigd ons leven te veranderen.
Welke kleine, concrete veranderingen zou ik nu in mijn leven willen doorvoeren om me alerter en aandachtiger te voelen voor wat in en rond mij aan de gang is?
Gooi mijn leven ondersteboven!
Je bekeren is breken met gewoonten
die je op een dood spoor hebben gezet.
Afwijken van het voorgebaande spoor
waarop je niet je eigen weg kon gaan.
Stoppen met achter een geluk aan te
zitten dat je steeds weer ontsnapt.
Een andere weg inslaan.
Je hele leven ondersteboven halen –
met als enige drijfveer: kiezen voor het
leven.
Omdat je gelooft in een Woord dat wil
dat je leeft, een Woord dat het niet kan
aanzien dat je verstrikt zit in de netten
van de vernietiging.
Je bekeren is de banden verbreken die
je verhinderen het ruime sop te kiezen.
Tekst bij de afbeelding:
Er is iets aan het groeien. Het is alsof een weldoende wind opsteekt. Als een warme adem. Als een warme deken om je heen – althans als je het wil zien en voelen.
WIJ BEREIDEN ONS VOOR: JEZUS KOMT!
Eerste zondag van de advent
27 november 2016
Evangelie: Matteüs 24, 37-44
Zondag begint de advent. Het is meteen ook de start van een nieuw kerkelijk jaar (jaar A). Het woord ‘advent’ is afgeleid van het Latijn en betekent letterlijk: ‘God komt naar ons toe’. De liturgische kleur die bij deze periode hoort is paars: we komen tot inkeer en bezinnen ons over onze relatie met God, over wat echt van tel is in dit leven.
Liturgisch heeft de advent twee betekenissen: wij bereiden ons voor op het kerstfeest, op de geboorte van Jezus Christus, maar verwachten evenzeer zijn wederkomst op het einde der tijden, wanneer God alles in allen zal zijn.
Zo maken wij ons klaar opdat Jezus, Emmanuel ('God-met-ons'), ook in ons eigen leven en in onze geloofsgemeenschap opnieuw geboren mag worden. De liturgie van de vier adventszondagen ondersteunt ons daarbij.
De eerste lezingen in de advent zijn steeds genomen uit de profeet Jesaja, die Israël op weg zette om de Verlosser te ontvangen. In de tweede lezingen geven de apostel Paulus en Jakobus belangrijke kenmerken van onze christelijke levenshouding aan. In de evangelies komen we vaak de laatste grote profeet van het Oude Testament tegen: Johannes de Doper, de voorloper van Jezus.
Bladwijzers voor de advent
Ook dit jaar weer zullen we op de vier adventszondagen bladwijzers uitdelen met een geïllustreerd gebed dat aansluit bij het evangelie van die dag. Deze bladwijzers bereiden ons week na week voor op Kerstmis en zijn een goede hulp bij een gewetensonderzoek. De teksten zijn van Myriam Tonus en de illustraties van Chung-hing.
Eerste zondag : Ogen open!
In het evangelie van zondag (Mt. 24, 37-44) horen we hoe Jezus ons aanspoort om zo te leven dat wij de Menszoon elk dag zouden kunnen ontmoeten, zonder ons voor hem te moeten schamen.
Het evangelie is er echter niet om ons bang te maken voor een rechter die van god weet waar zal komen om ons te oordelen. Het nodigt ons uit om halt te houden en in onszelf te kijken, naar alles wat onzeker en kwetsbaar is en wat we niet graag onder ogen zien. Hoe kunnen we gered worden als we denken dat alles prima gaat in de ideale wereld die de onze is.
Welke antwoorden roepen volgende vragen bij jou op: Wat verhindert mij om voluit te leven en echt mijzelf te zijn? Wat vrees ik voor mezelf, mijn dierbaren, de wereld rondom mij het meest? Wat als ik bij alles wat ik doe bij mezelf zou afvragen: hoe zou Jezus hiermee omgaan?
HOUD ONZE OGEN OPEN
Elke dag een warreling van klanken en beelden.
Elke dag een overvolle agenda.
Soms lijkt het leven een rush tegen de tijd
en glijdt die als zand door de vingers.
Een niets ontziende pletmolen
verbrijzelt het wezen van het leven
als was het een wissewasje.
Elke toekomstdroom moet voor de bijl
als was hij een gril.
En toch is er diep in ons iets wat
niet kapot te krijgen is.
Het zachte murmelen van een bron
die tegen alles in blijft opwellen.
Luister. Blijf luisteren.
Houd je ogen wijd open, geef niet toe
aan de glitterslaap die ze je opdringen.
Ergens is er iets dat onze naam uitspreekt.
Ergens is er iemand die wil dat we leven.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.