Pasen bracht ons hier in Jette in vreugde samen. Er was vreugde tijdens het paasetentje omwille van het samenzijn onder geloofsgenoten. Er was vreugde in de Paaswake omwille van de volwassenendoop van Marc. Er was vreugde op Paaszondag omwille van de hernieuwing van onze doopbeloften en de eerste communie van misdienaar Davide. Er was vreugde in de huiskamers van vele zieken en bejaarden want zij mochten een bezoekje mét paaseitjes ontvangen van iemand van onze parochie. En er was tot slot bijzonder veel kinderlijke vreugde in de kerktuin tijdens de paaseierenjacht.
Aan dat alles was een intense Goede Week voorafgegaan waarin we samen grote contrasten beleefden. We volgden Jezus op zijn lijdensweg: op Palmzondag nog bejubeld, op Goede Vrijdag al aan het kruis. We ondergingen het diepe donker aan het einde van de Witte Donderdagviering en de totale verlatenheid tijdens de liturgie van Goede Vrijdag, maar uiteindelijk volgde niets minder dan Christus verrijzenis! Zonder verrijzenis, was er van een christendom nooit sprake geweest.
Het mooie is dat we de paasvreugde het hele jaar door mogen beleven, dus niet enkel op Paaszondag zelf. Zondag na zondag krijgen we de tijd om de boodschap van Christus' verrijzenis echt tot ons te laten doordringen. Ook voor de eerste leerlingen was het immers niet gemakkelijk om onmiddellijk te geloven in zijn verrijzenis. Samen met Tomas en de Emmaüsgangers mogen we in de komende weken de overgang maken van twijfel en ongeloof naar vertrouwen en vreugde!
