ALLERHEILIGEN IS THUISKOMEN BIJ GOD
In het evangelie van Allerheiligen (Mt 5, 1-12a) biedt Jezus de zaligsprekingen aan als vormen van heiligheid.
Welkom op het feest van Allerheiligen.
De Kerk viert het feest van alle heiligen,
de duizenden die officieel heilig zijn verklaard,
maar vooral de ontelbaren uit alle tijden
die nu bij God verder leven.
Wij mogen daarbij in het bijzonder denken
aan de heiligen uit onze eigen kring,
zij die overleden zijn en die wij hebben gekend.
Dit is het feest van die vele vrienden van God.
Moge dit feest ons ervan bewust maken
dat ook wij bestemd zijn om eens bij Hem aan te komen.
Moge op Allerheiligen de Heer in ons midden komen:
dat zijn Woord voor ons een woord van leven wordt,
op onze weg naar Hem.
Met ALLERHEILIGEN, op donderdag 1 november, zullen wij in de Sint-Pieterskerk tijdens de eucharistie van 10 u, stilstaan bij onze dierbare overledenen. Laten wij die dag samen bidden tot God die onze Vader is en op voorspraak van alle heiligen: voor hen die ons in de dood zijn voorgegaan, voor overleden familieleden en voor al de overledenen uit ons midden. Dat zij nu mogen delen in Gods leven. Tijdens deze viering zullen de namen van de overledenen van het voorbije jaar (november 2017- oktober 2018) in herinnering worden gebracht. Nadien hopen wij u te mogen begroeten bij een drankje in “De Pastorie”.
Allerheiligen doet ons opkijken naar de heiligen. Het brengt ons ook dichter bij onze overledenen. Mogen wij met hen verbonden blijven en ons op weg weten naar het feest van Gods eeuwige liefde.
ALLERZIELEN IS RUSTEN IN GODS VREDE
Het feest van Allerzielen vormt een eenheid
met het feest van Allerheiligen.
Het is een tijd van herinneren van onze dierbaren
en bidden voor die grote gemeenschap
van vrienden en familie maar ook van onbekenden
die dit leven al hebben verlaten,
en die net als wij uitzien naar eeuwig geluk
in de geborgenheid van Gods alomvattende liefde.
Op vrijdag 2 november, Allerzielen, houden we een gezamenlijk kerkhofbezoek. Eerst vieren we in de namiddag het Requiem om 14 u in de Sint-Pieterskerk. Vervolgens gaan we naar het kerkhof waar we individueel het graf, de strooiweide, of het columbarium van uw dierbaren gaan zegenen. Aan het kruis geven we de zegen aan iedereen wiens overledene geen graf meer heeft of elders zijn of haar laatste rustplaats heeft gevonden. Nadien verwachten we u in “De Pastorie” om bij een koffie en een broodje nog even na te praten. Hartelijk welkom!
Gods trouw en menslievendheid is grenzeloos, zijn liefde overwint alle dood. In dat geloof hopen wij, vanuit die hoop leven wij. Heer, herinner U de namen van alle mensen die ons het voorbije jaar ontvallen zijn:
Albert RAES
François LENAERS
Nella DOLL
Christian BARTOLOMEUS
Madeleine POORTMAN
Joanna GRIETENS
Marie-Clotilde TILBURGH (Tully)
Gabrielle MOLLAERT
Marie-Elisabeth LOUCXK
Josse CORNELISSEN
Raoul VAN ISRAEL
Marie-Louise LAMPO
Jeroen VINCK
Marie-Louise LAMPO
Anna Janssens
Paul De Kerpel
Riet BUVENS
Maria DUYSBURGH
Guido BOODTS
Annie BOUWENS
Mariette SEGERS
Joris DERVILLE
Joanna PAESEN
Clarisse TOUSSAINT
Robert ROIJER
Paule SOE
Mariette VERSWIJZER
Yolande VANDERAA
Emile GAROT
Maria LEUNIS
Maria LAMBOT
Philippe VAN HIFTE
Maurice PEETERS
Romain DE GRAUWE
Victor BAES
Hedwig EECKHOUT
Marie HELENE
Dirk DE BOECK
Hélène CEUPPENS
Marcella DESMET
Maria VAN DOORSLAER
Madeleine MOYENS
Mark VAN LINT
Jean-Pierre VERMEIRSSEN
Robrecht VERMEULEN
Bart HAUBRECHTS
STERVEN…
Altijd hebben de mensen niet goed raad geweten met het feit dat er een eind zal komen aan hun leven. Over het sterven, over de dood, denken we niet graag na. Toch zullen we dat moeten doen, want sterven is het laatste wat de mens op aarde zal beleven, en iets heel belangrijks.
Vóór onze dood zullen we nog het een en ander willen goedmaken tegenover God en tegenover onze medemensen, want met de dood zal die kans verkeken zijn. We moeten ons daarom goed realiseren dat aan het sterven niet valt te ontkomen. Maar van de andere kant hebben we in ons leven zo vaak Gods liefde mogen ervaren dat we er zeker van zijn dat Hij ons ook dan niet in de steek zal laten. Al weten we dat dit leven van ons zal worden weggenomen: we geloven vast en zeker dat er een nieuw, en beter leven voor ons is weggelegd.
Het is dus van groot belang dat we ons nu al voorbereiden op het sterven, dat we nu al proberen het feit van de dood te aanvaarden uit Gods handen. We weten immers niet of we niet plotseling zullen sterven, of zo ziek zullen zijn dat we nauwelijks beseffen wat er met ons gebeurt. Daarom bidden we nu al geregeld:
“Heer, ik aanvaard de dood uit uw hand, hoe en wanneer hij ook mag komen – met al zijn angsten, pijn en verdriet. En ik doe dat vol vertrouwen, want in u zal ik weer opstaan en leven: wie in u gelooft, zal leven, ook al is hij gestorven.”
En tot slot zegt Paulus ons over het sterven: “Ik wil jullie niet in onwetendheid laten over de doden, want ik wil niet dat jullie zó om ze rouwt als die anderen die niets meer verwachten. Wij geloven immers dat Jezus gestorven is èn opgestaan, en dat God degenen die in Jezus zijn ontslapen, mèt hem zal opnemen… Zo zullen we altijd bij de Heer zijn.” (Thessalonicenzen 4, 13-15. 17)
Bron: Avond met God, gedachten en gebeden.
