MIS VOOR DE OVERLEDEN MOTORRIJDERS
Op zondag 24 september vond de jaarlijkse viering voor de overleden motorrijders plaats. Dat we rond deze tijd ook Sint-Michael vieren, patroon van de politiemensen, was hier zeker niet vreemd aan. De Sint-Pieterskerk is voor motorrijders zo'n beetje hun tweede thuis geworden. Dankzij de inzet van vele vrijwilligers van onze parochie konden zij ook dit jaar weer rekenen op een warm en gastvrij onthaal, zowel in de kerk als voor- en nadien in 'De Pastorie'. De omhaling ging integraal naar de vzw Belgian Blue Line, een vereniging die zich inzet voor gekwetste politiemensen.
HET (MOTOR)LEVEN ZOALS HET IS... VOLGENS ANDY
Op het werk was het vakje van zondag 24 september reeds langer van een V(erlof) voorzien, en in mijn agenda stond er een groene fluostreep met eronder "HEAVEN I".
De kans op vergeten was dus niet klein, maar gewoon onbestaande. Dan nog eens het geluk dat mijn kinderen begin september hun agenda's op die dag een blanco blad hadden en er was snel een dag hoofdstad aan gekoppeld. Dus tijdig uit de veren en met de auto richting Jetse stationsparking.
Vervolgens de vrienden begroeten, een pistoletje kaas/hesp met een tasje koffie of glaasje fruitsap en beetje keuvelen in 'De Pastorie'.
Genieten van onze padre te zien weg- en weerspringen, te zien binnen- en buitenlopen. Hem mensen te zien aanspreken en blaadjes te zien uitdelen. Deze keer 'won' ik nummertje drie van de voorbeden.
Ondertussen is de grote wijzer van de klok weeral aan het stijgen en slenteren we al babbelend van 'De Pastorie' naar de Sint-Pieterskerk. Zoals steeds nemen we plaats linksvooraan en tijdens het stappen naar deze plaatsen worden we opnieuw blij verrast door de vele bloemen en planten die de kerk opfleuren. Niet veel later zien we dat 'onzen Dirk' zijn motorbroek ingewisseld heeft voor zijn groen slaapkleed, euh kazuifel. Hij had 'hulp' van twee poolse padrés, waarvan ene de padre van BK POLANDVI samen met hun bedevaartsgroep!
Zoals steeds geniet iedereen van de viering en mogen we geregeld zelf meezingen. Na het Credo mag ik dan eventjes zelf de micro testen, maar ben blij dat ik dit al snel terug aan de professionelen mag overlaten. Niet veel later moet ik opmerken dat het nieuwe 'Onzevader' mij nog niet voldoende ingeprent is en zet ik dan ook mijn oren scherp open. Sorry, hopelijk verspeel ik nu mijnen hemel niet. Gelukkig nog een paar euro in de zakken, waardoor mijn dochters nog een kaars konden aansteken. Ik wenste bij het ontbranden van de lont dat ik mijn hemel snel terug mocht verdienen, maar dat het tevens nog lang mocht duren voor we er terecht kwamen. Na de viering worden nogmaals de aanwezige motorfietsen gewijd. Of waren het de motorrijders?
Zelf ben ik dan vlug vertrokken en liet ik deze keer het glaasje porto aan mij voorbijgaan. De vrije bijdrage werd zodoende volledig geschonken aan de The Blue Line, zijnde de in het leven geroepen vzw om gewonde politiemensen een extra steuntje in de rug te geven.
Op 10 mei 2018, Ons Heer Hemelvaart trek ik nu reeds opnieuw een fluostreep in de agenda, maar deze keer geen verlof op het werk, want dan kom ik met de dienstmotor vanuit Jabbeke richting Jette om deze te laten zegenen.
Merci aan de ganse parochie Sint-Pieters, om ons steeds met open armen te ontvangen!
Andy
