DIT WAS KERSTMIS 2017
Lieve parochianen,
Meer dan eens, veel dank aan allen die op éen of andere manier hebben meegewerkt aan dit gebeuren; Iedereen was voldaan, tevreden. Hieronder een sfeerbeeld geschreven door Piet Verstraete en in beeld gebracht door Daniël Duwyn.
Vreugde
We beleefden een mooie kersttijd. Ook dit jaar weer waren allle ingrediënten aanwezig om de geboorte van de Heer op een intense en vreugdevolle manier te vieren: een sfeervol ingerichte kerk, een drukbijgewoonde liturgie en een warme, onthalende gemeenschap.
Tijdens de dagen voor Kerstmis ontvluchtten heel wat mensen eventjes de drukte van de kerstmarkt om in onze kerk rust en stilte op te zoeken. Zij konden er genieten van een betoverend kerstdecor dat de essentie van het kerstfeest tot uitdrukking tracht te brengen: de vreugde om de geboorte van Jezus, het Licht dat in onze donkere wereld is gekomen tot heil van alle mensen. Meer dan één bezoeker zal zich ongetwijfeld afgevraagd hebben hoe een kleine gemeenschap, met beperkte middelen toch zoveel schoonheid kan scheppen? De onvoorwaardelijke inzet en de rotsvaste overtuiging van de vele vrijwilligers van Sint-Pieters-Jette zeggen hierover alvast genoeg.
Verbroedering
Onze kerk zat tijdens de middernachtmis afgeladen vol. Naast de klassieke kerstliedjes weerklonk ook meermaals het ‘Venite Adoremus, Dominum’. ‘Komt laten wij aanbidden, Onze Heer.’ Zij die erbij waren, hebben dat met veel overtuiging gedaan; het werd een aanbidding in grote verbondenheid met elkaar.
Bovendien had onze Marokkaanse imam een paar jongeren van de moskee opgetrommeld om tijdens de middernachtmis voor onze kerk een oogje in het zeil te houden. En na afloop boden zij zelfs aan iedereen thee en zoetigheden aan. Christenen en moslims die op de trappen van Sint-Pieters verbroederen, ‘il faut le faire’! In Jette doen we het! Door gewoon de handen uit de mouwen steken, en dat is wel het minste wat je moet doen, wil je elkaar de hand reiken.
De volgende ochtend, weerom een volle kerk voor kerstdag. Ook hier hebben een paar honderd mensen gehoor gegeven aan die roep: ‘Venite Adoremus. Dominum.’ In één van de voorbeden klonk het als volgt: ‘Voor onze parochie dat wij elkaar niet loslaten en verder mogen groeien in de navolging van Jezus en in het geloof’. ‘Laat me niet los’, dat vraag je toch enkel maar aan mensen van wie je zielsveel houdt. Wij vragen het hier ook aan onze medeparochianen: ‘Laat me niet los, wij zijn nodig voor elkaar’. Zouden wij elkaar graag zien?
Kerstdiner
Ook het etentje dat aan de middernachtmis voorafging was een gezellige bedoening. Het beeld is intussen voldoende bekend: een piepklein zaaltje volgepropt met onder meer eenzame harten, verliefde harten, vaste klanten, nieuwe parochianen, vrijwilligers, politieofficieren, kinderen, volwassenen, bejaarden, voorname gasten, tafelschuimers, pilarenbijters, zoekers, betweters, twijfelaars,… kortom mensen van ‘vlees en bloed’ die de kerstnacht op de eerste plaats als een parochiaal en christelijk familiegebeuren willen beleven. Bovendien ging de opbrengst van dit kerstdiner integraal naar de daklozenwerking ‘Een hart voor elkaar’, dat onder de bezielende leiding van het gezin Van den Avont, de hele winter actief is. Ook dat is kerstavond.
Kinderzegening
Ook de zondag daarop op 31 december bleven we nog Kerstmis vieren en vond er naar aanleiding van het Feest van de Heilige Familie een kinderzegening plaats. Het was bovendien een uitstekende gelegenheid om ons te bezinnen over het voorbije jaar en onze diepste wensen uit te spreken voor het nieuwe jaar.
Wanneer ik dit schrijf, leven we nog toe naar het feest van Driekoningen en de ‘Brusselse mis'. Ook de drie wijzen gaven gehoor aan de roep om Jezus te vinden. Op die zoektocht hadden zij niet meer dan wat sterren aan de hemel waarop ze zich konden oriënteren. Vandaag hebben wij daartoe een herder, een parochie, een hechte geloofsgemeenschap!
