30 september 1984… 40 jaar geleden kreeg Broeder Isidoor een vermelding op de kerkelijke kalender op 6 oktober, zijn sterfdag.
Broeder Isidoor van de H. Jozef is zijn kloosternaam. Isidoor De Loor werd geboren te Vrasene op 18 april 1881. Zijn geboortehuis langs de Okkevoordestraat in Sint-Gillis-Waas is nog dagelijks te bezoeken (met dank aan de familie Marc De Loor).
Hij deed zijn intrede in het noviciaat van de passionisten te Ere op 15 april 1907. Na zijn professie op 13 april 1908 verbleef hij te Wezenbeek-Oppem en te Kortrijk waar hij overleed op 6 oktober 1916.
ROME 1984
“Broeder Isidoor heeft de allerhoogste en absolute waarde van Gods wil begrepen. Hij heeft zich ervoor ingezet deze met liefde en vertrouwen in zijn eigen leven te volbrengen, naar het voorbeeld van Christus, die altijd de Vader zocht te behagen, ook als dit dragen van het kruis betekende. De volgzame bereidwilligheid waarmee de zalige De Loor, om de gekruisigde en verrezen Christus na te volgen, zich in alles overgaf aan de wil van de Heer, was zo groot dat hij broeder van Gods wil genoemd werd”.
Dit zijn de woorden van paus Johannes Paulus II in zijn homilie naar aanleiding van de zaligverklaring. Die plechtige zaligverklaring vond plaats tijdens een pontificale openluchtmis op het Sint-Pietersplein te Rome.
De plechtigheid was de kerkelijke bevestiging van wat talrijke gelovigen in heel het land reeds sedert jaren hoopten in hun spontane verering van een dierbaar geworden volksheilige: zijn geboortehuis en zijn grafkapel in de passionistenkerk te Kortrijk waren sedert lang een druk bezochte bedevaartplaats.
Reeds kort na zijn dood begonnen honderden uit het Kortrijkse zijn graf te bezoeken op de stadsbegraafplaats. Vooral na de tweede wereldoorlog zou die spontane volksverering massaal toenemen. Op 8 juni 1952 werd zijn stoffelijk overschot, onder massale belangstelling van duizenden mensen, overgebracht naar de nieuwe grafkapel in de passionistenkerk.
De zaligverklaring
Het proces voor de zaligverklaring werd ingeleid in Brugge op 16 oktober 1950. Het eerste onderzoek werd afgesloten op 11 maart 1951. Een tweede onderzoek vond eveneens plaats te Brugge van 9 november 1960 tot 17 augustus 1961. Het heeft dus meer dan 20 jaar geduurd voor Rome alle processtukken had onderzocht en goedgekeurd.
Op 12 januari 1984 werd uiteindelijk de geldigheid van het ingediende mirakel door de paus bekrachtigd en het decreet voor de zaligverklaring uitgevaardigd.
Een 30-tal mensen van onze parochie, een 600 mensen uit het Waasland en Vlaanderen woonden de zaligverklaring op 24 september 1984 te Rome bij. De weergoden waren die dag niet bijster goed gezind, maar zij beleefden een uitzonderlijk gebeuren.
Zo’n zaligverklaring is toch een gebeurtenis, zeker als het iemand is van je eigen land en vooral als hij dorpsgenoot, je gebuur of familielid is. En zoals toen deken Geilleit zei: “en dan nog iemand die geen andere kruiwagens ter zake heeft gehad als die hij zelf heeft geduwd!”
Mooi...
