Omdat we dit jaar de eerste communie een beetje anders hebben aangepakt, gaven we vorige week een echo van de ouders en de leerkrachten. Deze week krijg je de echo uit de werkgroep.
De komende zaterdagen doen de kinderen dan hun eerste communie!
ECHO UIT DE WERKGROEP EERSTE COMMUNIE
Hoe was het om te starten met een nieuw project rond de eerste communie? Wat motiveerde?
Zoals met alles wat nieuw is, denk ik dat er ook bij ons vanuit de werkgroep een gezonde nervositeit aanwezig was. Maar die woog niet op tegen het enthousiasme, de goesting om het zo te zeggen, om er iets moois van te maken, voor de kinderen en vooral met de kinderen, hun gezin en de scholen. Want dat blijft belangrijk. Ondanks dat het zwaartepunt van de voorbereiding nu wat meer naar de parochie overhelt, willen we toch alle partijen mee aan boord. Uiteraard is het ook voor ons een zoeken geweest en dat is het nog steeds. Al gaandeweg ontdekten we waar we naar volgend jaar toe eventueel kunnen bijsturen. Maar toch zijn we vanuit de werkgroep met veel enthousiasme begonnen en hebben we nog steeds veel enthousiasme om verder te doen. Vooral omdat we merken dat deze kinderen echt nog wel openstaan voor het mooie wat geloven te bieden heeft. Hun vreugde in het ontdekken van het geloof werkt aanstekelijk, voor hun ouders, maar ook voor ons. Met hen op ontdekkingstocht mogen gaan in de vriendschap met God en Jezus is op zich al een goede drijfveer om mee de schouders onder dit traject te zetten.
Hoe heb je de samenwerking met ouders en scholen ervaren?
Het was, zoals reeds aangehaald, een beetje een weg zoeken in het begin. Waar vroeger het contact met de eerste communie misschien meer via de scholen verliep, kwamen ouders nu logischerwijs met vragen naar ons. Het is fijn dat we op die momenten ook hen kunnen laten ervaren dat we als gelovige gemeenschap er willen zijn voor hen. Niet alleen met praktische vragen, maar ook in hun zoeken of (her)ontdekken van het geloof.
Sommige ouders, die niet op de infoavond aanwezig konden zijn, spraken we individueel in een gesprek om duiding te geven bij het traject. Dat waren vaak heel mooie en zinvolle gesprekken.
Anderzijds is het nog een manier zoeken in hoe hen het best te bereiken en in welke mate we hen best mailen (niet te veel, niet te weinig, via nieuwsbrief of via mail). Daar zullen we in de toekomst nog eens over brainstormen.
Ook met de scholen is het een evenwicht zoeken. Vroeger lag er veel meer verantwoordelijkheid bij hen, nu ligt dat meer in handen van de parochie. Tegelijk willen we ons blijven inzetten voor een hechte band en samenwerking met de scholen. We hebben elkaar nodig, niet alleen in dit verhaal, maar in het helpen groeien van kinderen die hun weg zoeken in het leven. We proberen duidelijk met hen te blijven communiceren door overleg over het inhoudelijke van de viering, over het traject en willen hen ook in de toekomst blijven beluisteren. We vonden het fijn dat sommige leerkrachten aanwezig waren om mee te vieren in de instapvieringen of een handje meehielpen bij de Godly Play of eerstecommunietocht.
Wat waren memorabele momenten? Wat werd door de werkgroep ervaren als heel deugdzaam of verrijkend?
Er zijn vele kleine momenten die dit eerste jaar met het nieuwe traject zo leuk maakten.
- Een zinvol gesprek met ouders over de waarde van het geloof.
- De kinderen uit volle borst zien meezingen met de liedjes van de eerste communie tijdens een instapviering.
- Een Godly Play sessie waarin kinderen tijdens het knutselmoment ongeremd vertellen over dat zij wel willen geloven in Jezus en dat belangrijk vinden ook al zeggen vriendjes dat Jezus maar stom is.
- De verwondering van kinderen bij het verhaal van Abraham dat verteld werd tijdens de Godly Play.
- Hoe kinderen fier pronkend met hun rugzakje het portaal binnenwandelen voor de instapviering.
- Kinderen tijdens de eerstecommunietocht met hun ouders echt geboeid bezig zien en de betrokkenheid van hen in het gelovig verhaal mogen ervaren.
- ….
Waarin zagen jullie als werkgroep tekenen van hoop of toekomst voor de gemeenschap?
- Wanneer jonge kinderen aangeven dat ze Jezus belangrijk vinden als vriend in hun leven.
- Wanneer jonge gezinnen vreugde beleven aan het geloof.
- Wanneer ouders zelf het geloof (her)ontdekken door met hun kind op weg te gaan naar de eerste communie.
- Wanneer gezinnen ook naast de instapvieringen spontaan eens een kerk binnenstappen of de eucharistie bijwonen.
Wat heeft jullie geraakt in het hele traject?
De ontvankelijkheid van de kinderen en hun enthousiasme om op weg te gaan naar de eerste communie.
Maar ook de interactie tussen ouders en kinderen tijdens dit traject.
En misschien ook wel ons eigen enthousiasme dat groeide dankzij de vreugde en het plezier dat we zagen bij kinderen en ouders.
