KOELE MINNAARS VAN DEVOTIE

KOELE MINNAARS VAN DEVOTIE

Waarom worden zelden Belgische geestelijken zalig of heilig verklaard?

Dit jaar verklaart paus Franciscus onder meer de Franse trappist Charles de Foucauld (1858-1916) en de Nederlandse karmeliet Titus Brandsma (1881-1942) heilig.

In zijn artikel in nummer 04 van Kerk & leven gaat Hans Geybels op zoek naar antwoorden op bovenstaande vraag.

Pater Damiaan (Jozef De Veuster), de Waalse broeder Mutien-Marie Wiaux en Pauline Jeuris, kloosternaam Amandine, een franciscanes die in 1900 in China werd vermoord. Zij vormen de kleine groep die na 1800 heilig verklaard werden. De oogst is mager.

Van de stichters van de talrijke Belgische congregaties in de 19^de eeuw bereikte niet één tot op heden de status van zalige.

Volgens Geybels is één van de oorzaken dat zulke heiligverklaringen een proces van lange adem blijft. Het moet ingeleid worden door een bisdom, een orde of congregatie. Dat vraagt bijgevolg een investering in tijd en personeel. Er moet een postulator aangesteld worden en er moet een gedegen biografie worden geschreven en advocaten aangesproken worden. Zulk een procedure kost algauw 80.000 euro.

In deze bescheiden hoeve werd op 18 april 1881 Isidoor De Loor geboren. Isidoor bleef het grootste deel van zijn korte leven in dit geboortehuis wonen. Als oudste zoon van dit landbouwersgezin maakte hij sinds zijn twaalfde verjaardag lange werkdagen op het land. Hij was ook zeer gelovig en bracht zijn zondagen door met misvieringen en later ook met catechismusonderricht (“zondagsschool”).

Op 26-jarige leeftijd besliste Isidoor zijn familie te verlaten en in te treden bij de passionisten in Ere (nabij Doornik). Hij legde in 1908 zijn kloostergeloften af onder de naam “broeder Isidoor van de Heilige Jozef”.

Drie jaar later verloor Broeder Isidoor een oog door kanker en gaven dokters hem nog slechts vijf jaar te leven. Hij werd toen overgeplaatst naar het klooster van Kortrijk waar hij in zijn functie van portier veel in contact kwam met arme mensen. Hij kreeg de bijnaam “Broeder Goed”.

Op 06 oktober 1916 overleed hij aan de gevolgen van kanker.

Kort na zijn dood begonnen pelgrims zijn graf te bezoeken op de begraafplaats in Kortrijk. Na WO II nam de spontane volksverering een hoge vlucht en werd zijn lichaam overgebracht naar de grafkapel in de passionistenkerk te Kortrijk.

Zondag 05 oktober 1952 (dit jaar 70 jaar geleden) werd het ouderlijk huis langs de Okkevoorde ingezegend door mgr. Justinus Calewaert, bisschop van Gent. Een gedenkplaat herinnert ons aan deze gebeurtenis.

Ondertussen was er reeds een proces ingeleid om Broeder Isidoor zalig te verklaren. Na een lange procedure werd hij op 30 september 1984 zalig verklaard door paus Johannes Paulus II.

Vele familieleden en dorpsgenoten woonden deze plechtigheid bij in Rome.

Het geboortehuis van de zalige Isidoor werd door de familie in de oorspronkelijke staat bewaard en wordt nog dagelijks bezocht. De inrichting van het geboortehuis biedt nog een duidelijk beeld van de tijd van  toen.

Een bezoekje waard!

(met dank aan de familie De Loor voor het onderhoud en openstellen van dit geboortehuis!)
Marc Marin plaatste op you tube verschillende filmpjes over de plechtigheden rond de zalige Broeder Isidoor. Een aanrader om eens te bekijken.

Urbain.