Synodale gesprekken over de toekomst van onze parochie: verslag
Het parochiaal beraad bestond uit twee avonden.
Op donderdag 20 november gaf priester Herbert informatie over het ‘pastoraal plan’ voor 2025 tot 2031. Hierbij wordt uitgegaan van de positie waarin de Kerk en onze parochie zich momenteel bevinden, maar wordt vooral vooruitgekeken naar de nabije en verdere toekomst.
We willen een ‘missionaire’ parochie zijn, de Kerk samen opbouwen vanuit de Geest. We willen aanwezig zijn in de wereld van vandaag.
We willen een ‘synodale’ parochie zijn, elkaar beluisteren doorheen een gesprek in de Geest.
We willen een ‘vierende’ parochie zijn, het leven delen vanuit de eucharistie.
We willen een ‘dienende’ parochie zijn, zorg dragen voor elkaar als broers en zussen.
We willen een ‘hoopvolle’ parochie zijn, hoopvol op de toekomst gericht.
En we kregen huiswerk mee: drie vragen om over na te denken tegen volgende bijeenkomst.
Wat roept de analyse en deze visie bij mij op? Waar zie ik groeikansen voor onze parochie? Waar heb ik (pastorale) zorgen rond?
Op donderdag 27 november voerden we met 36 deelnemers in 4 willekeurig samengestelde groepen synodale gesprekken, begeleid door leden van de parochieploeg.
In de synodale gesprekken gaat het om meer dan enkel interesse in elkaar. De rijkdom ligt er in dat we allemaal bewoond zijn door de heilige Geest en dat die doorheen mensen kan spreken. De bedoeling is niet dat we ons eigen gelijk komen verdedigen of dat iemand zijn of haar visie komt opdringen. We luisteren naar de heilige Geest in ons. Zo leren we ook van binnenuit elkaar beter te begrijpen.
Concreet gaat het zo. In een eerste gespreksronde geeft iedereen op zijn of haar beurt een antwoord op de drie vragen van het huiswerk. Niemand mag daarbij reageren en iedereen spreekt zoveel mogelijk vanuit het diepst van zijn of haar hart waar de heilige Geest woont.
Tussen de verschillende gespreksrondes is er telkens 5 minuten stilte voor persoonlijk gebed, om de Geest tot ons te laten komen, en om te overlopen wat reeds werd gezegd.
In een tweede gespreksronde zegt iedereen wat hem bij iemand anders geraakt heeft. We proberen zo echt te luisteren naar wat de heilige Geest in de ander tot ons zeggen wil. Discussiëren doen we niet.
In een derde ronde kan iedereen die dat wenst bijkomende vragen stellen of reageren op wat voordien werd uitgesproken. Dan is er dialoog mogelijk en zo groeien nieuwe inzichten ons ingegeven door de heilige Geest.
Alles werd zorgvuldig genoteerd. De ideeën en besluiten die opborrelden in de groepen zullen we verder bespreken met de parochieploeg. We zullen hierbij zo ‘synodaal mogelijk’ te werk gaan. Er liggen nu nog geen besluiten vast.
Moge de heilige Geest ons allen inspireren om tot een goede onderscheiding te komen van Gods wil voor vandaag en in de toekomst.
