Net zoals Ria, die in Kerk & Leven van 4 december een artikel schreef over de “School voor Geloofsverdieping”, had ik mij ook ingeschreven voor deze cursus. Van september 2024 tot eind mei 2025, om de 2 weken op maandagavond.
Ik wist niet echt wat ik ervan moest verwachten. Wel nieuwsgierig naar de inhoud, naar welke mensen ik zou ontmoeten, even terug op de schoolbanken.
Het was (heel eerlijk) even wennen aan het gebed en de gezongen psalmen bij de start van de avond. Maar dit brengt (wat Ria ook schreef) een zekere rust mee en een verbonden-zijn gevoel met de andere (ook zoekende) mens.
De gedrevenheid en het enthousiasme van de lesgever of inleider Marc Peersman zorgt ervoor dat de “moeilijke” teksten toch duidelijk worden. Het nodigt ook uit om de cursus achteraf thuis nog eens door te nemen.
In het groepsgesprek is het wat zoeken geweest om de beperkte tijd goed te gebruiken en een antwoord te geven op de geformuleerde vragen. In een groep ‘gelijkgestemden’ of ‘gelijk-gelovigen’ is het gemakkelijker om voor je geloof uit te komen. Het was ook jaren geleden dat ik nog eens in de Bijbel had gelezen, maar dit doe ik nu toch regelmatig.
Onze huidige cultuur maakt het niet gemakkelijk om te geloven, geloven in de Bijbelse God.
Dat is wat deze cursus een stuk beoogt: het christelijk geloof van binnenuit te begrijpen.
Op de 5de avond was het thema: “De roep van de profeten”. De profeet als geroepene, als roeper, als aanklager en als bemoediger. Zijn wij christenen dit niet allemaal? Moeten wij niet een beetje zijn zoals een profeet? Enkele dagen later zat de speciale uitgave van Kerk&leven in mijn brievenbus. Met daarin een tekst van Hilde Van Parijs met als titel: “Wees als de profeten, geef hoop en houvast”. Het is door deze cursus te volgen dat ik bleef stilstaan bij die tekst.
Net zoals Ria durf ik ook zeggen dat ik blij ben mij voor deze cursus geëngageerd te hebben. Het is boeiend, verrijkend, geeft stof tot nadenken, tot echt luisteren naar de andere, tot zelfreflectie.
Marleen
