Het lezen van een nieuwjaarsbrief bestaat al heel lang. Toch werd de inhoud iets anders. We laten u alvast meegenieten.
In de jaren ’30, ’40, ’50 zag een nieuwjaarsbrief er zo uit, mede geïnspireerd door ‘De Opvoeder’, het katholieke tijdschrift voor het onderwijzend personeel.
Liefste ouders,
Mijn hart is vol vreugde, nu het weer luid jubelen mag: ‘Een zalig en gelukkig Nieuwjaar!’ Een jaar vol heil en zegen! De H. Familie bescherme u en zegene al uw ondernemingen! Dagelijks zal ik de goede God bidden voor hulp aan mijn liefste moeder, voor bijstand aan mijn beste vader. Dit jaar wil ik u beiden nog meer en nog beter mijn dankbaarheid betonen voor alles wat gij voor mij gedaan hebt en nog doet. Ik weet wat gij voor mij doet en wat gij voor mij zijt. Daarom wil ik u dit jaar laten zien dat ik weet wat gij van mij verwacht. Ik was misschien verleden jaar nog te klein en deed wel eens verkeerd. Dat zal in ’t nieuwe jaar niet meer zo gauw voorvallen. Ik zal u bewijzen dat ik de beste van de moeders en de beste van de vaders heb. En dat zal ik doen niet door woorden, wel door daden. Dagelijks zal ik Jezus bidden opdat Hij mij helpe mijn woord houden en mijn voornemens uitvoeren. Ik vraag u ook, mijn dierbare ouders, dat gij mij zoudt helpen en de weg wijzen. Ik wil gehoorzaam zijn, braaf en behulpzaam thuis; en in de school: werkzaam en vlijtig. Steeds wil ik u tonen dat ik weet welke opofferingen gij u voor mij getroost.
Liefste ouders, dat de Heer u een lang en gelukkig leven geve en mij helpe om een beste kind te zijn.
Uw dankbaar kind …
De volgende generaties (jaren ’60, ’70) verwoordden het op deze manier:
Lieve ouders,
Lieve va en moe tesamen, ik, uw kleine deugeniet, heb zo heel veel u te danken omdat ge mij zo gaarne ziet. Dank u zeer voor al de zorgen en het werk aan mij besteed. ‘k Hoop u toch eens te vergelden, alles wat gij voor mij deed. Nu kan ik alleen maar wensen: alle goeds voor allebei, vrede,voorspoed en gezondheid en nog eindeloos lang bij mij.
Uw dankbaar kindje…
En, willen of niet, de laatste jaren van het millenium (’80, ’90) kondigden zich aan…
Liefste meter,
Ik heb hier in mijn plunjezak jouw zorgen opgeborgen en haal hier uit dit heel mooi pak mijn wensboeket voor morgen. ‘k Wens je gezondheid ieder uur van elke nieuwe dag, een trouwe vriend, een goeie buur, een schouderklop, een lach. Graag wens ik je twaalf maanden lang, dus ’t hele jaartje rond van zonsopgang tot ondergang een glimlach om je mond. ‘k Hoop dat je diepe vreugde kent van d’een in d’andere week en dat ’t geluk je geen moment voor ’t komend jaar ontbreekt. Maar ’t leven is niet altijd zoet, soms smaakt het wel eens zuur. Toch vraag ik: hou dan goede moed, voor jou ga’k door een vuur.
Uw doopkind…
En eindelijk was 2000 daar met een explosie aan nieuwe mogelijkheden op allerlei gebieden: multimedia, internet, social media enz… Ook de stijl van wensen veranderde…
Lieve ouders, Net als andere jaren stel ik mij veel vragen. Daarom ga ik mij aan een quizje wagen. Overleggen is natuurlijk toegestaan, in het echt wordt dat ook gedaan. Wat ik je wens is kostbaar, eigenlijk zelfs onbetaalbaar. Waar vraag ik naar? Zonneschijn en af en toe een feestje. Dat is de ware aard van het beestje. Warm op de rooster leg ik je wensen tussen het lamsvlees en de pensen. ’t Gaat over bakken en braden. Heb je ’t al geraden? 24 uur per dag sta je voor me klaar. Groentjes en aardappelen altijd tijdig gaar. Bijna steeds een goed humeur en een prima privé-chauffeur! Een verjaardagsfeestje hier of daar, wie staat er altijd klaar? Mijn wensen zijn bijna op, het is tenslotte geen ‘Blokken’. Ik wens mezelf op tijd een paar verse sokken. Mijn ouders zijn twee fenomenen, want dat rijmt op wintertenen. Onder wie zet ik op mijn beurt met plezier mijn schouders? Jawel, het zijn mijn lieve ouders.
Van …
Ook het aanzicht van de nieuwjaarsbrieven veranderde met de jaren.
Aan u om de nodige bedenkingen te maken of uw conclusies te trekken…
