In dit Jubeljaar heeft in Rome op 5 oktober het ‘Jubileum voor Migranten en Vluchtelingen’ plaats en wordt in alle landen de jaarlijkse Werelddag voor migranten gevierd. Het thema voor deze dag werd nog door Paus Franciscus gekozen. In een verrassende wending van waarden noemt de mededeling: “MIGRANTEN EN VLUCHTELINGEN, MISSIONARISSEN VAN HOOP”.
“Ondanks grote moeilijkheden getuigen zij van hoop op de toekomst. Het is de hoop om het geluk over de grenzen heen te bereiken, de hoop die hen ertoe aanzet zich volledig aan God toe te vertrouwen. Ze herinneren de Kerk aan het uiteindelijke doel van de aardse pelgrimstocht: het bereiken van het toekomstig vaderland. Zij worden missionarissen van hoop in de gemeenschappen waar ze worden verwelkomd.”
Het begrip vluchtelingen is geen nieuw begrip. In de Bijbel zijn er reeds meerdere verhalen over te vinden, zowel in het Oud- als in het Nieuw Testament. Mozes en zijn volk moesten naar een ander land vluchten voor de Egyptische Farao en we kennen ook de vlucht naar Egypte van de Heilige Familie om te ontkomen aan de heerszucht van Herodes.
Het was en is nog altijd voor velen van ons wennen aan de aanwezigheid van mensen uit vele andere landen, met een eigen cultuur, andere gebruiken, een moeilijke taal, een andere geloofsovertuiging… die ook in onze plaatselijke gemeenschap aankomen. Ze hopen hier een beetje geluk te vinden en een nieuwe toekomst op te bouwen. Vele migranten zijn hier reeds lang geleden aangekomen en velen voelen zich hier wel best thuis. De laatste jaren kwamen en komen er nieuwe mensen, dikwijls vluchtelingen. Ze komen uit verschillende streken met zeer uiteenlopende, soms onnoemelijke problemen: oorlog, geweld, vervolging, natuurrampen, niet gewenste overtuigingen… Ze dragen in hun bagage weinig materiaal maar soms veel leed met zich mee. Ze verdienen respect en bemoediging en een warm onthaal.
Ook hier ter plaatse, zowel op burgerlijk als op kerkelijk vlak, wordt getracht migranten en vluchtelingen op te vangen, hen te helpen om zich te kunnen integreren in onze eigen, voor hen heel andere leefgemeenschap. Het vraagt een grote aanpassing die uiteindelijk van twee kanten moet komen, maar tevens iedereen zal ten goede komen.
ERVARINGEN EN PROBLEMEN
Er zijn positieve maar ongetwijfeld ook negatieve ervaringen. Die negatieve ervaringen zijn er jammer genoeg ook bij eigen mensen. Maar men kan en mag dit niet veralgemenen en er een zaak van maken om daarom alles en allen in een verkeerd daglicht te stellen. Er zijn veel onrechtvaardige vooroordelen die een goed onthaal en een noodzakelijke, verantwoorde integratie bemoeilijken voor wie hoopvol op zoek zijn naar een nieuwe toekomst.
Problemen die bij eigen mensen leven in gezinnen, bij ouderen, bij mensen die in armoede leven… die ondervinden de nieuwkomers eveneens maar dikwijls nog in een veel sterkere mate. Hen hierbij trachten te verstaan met hun unieke achtergronden en ervaringen, waarbij respect voor ieders eigenheid en mening de basis vormt, zijn voor ieder en zeker voor christenen en voor onze plaatselijke kerkgemeenschap een uitdaging en een blijvende opdracht.
We kunnen ons moeilijk voorstellen uit welke situaties deze mensen komen en hoe ze zich hier in een totaal andere omgeving voelen. Het leren van onze taal is ongetwijfeld een zware uitdaging. Het is geen gemakkelijke opgave en het is dan ook belangrijk en waardevol vrijwilligers te vinden om, naast de officiële taalcursussen, kinderen, maar eveneens volwassenen, hierbij te willen helpen.
Het is sowieso ook niet eenvoudig om momenteel betaalbare huurwoningen te vinden. Er zijn dikwijls ook ingrijpende acute noden die om hulp en oplossingen vragen. Dankzij regelmatige inzet van vrijwilligers die de handen uit de mouwen steken, kan er veel gebeuren. Met materiële en financiële bijdragen van mensen uit onze parochie, met de steun van de offergang bij begrafenissen en een bijdrage van het gemeentelijk fonds MOSO (Mondiale Solidariteit) kan ons Sint-Egidiusfonds ook daar waar het echt nodig is financieel en/of materieel bijspringen.
HOOPVOL VOOR ONZE H. HELENAPAROCHIE
In zijn boodschap verwijst Paus Leo ook naar de gemeenschappen die mensen verwelkomen. Hij schrijft: “Migranten en vluchtelingen kunnen een levend getuigenis van hoop zijn, een hoop die begrepen wordt als de belofte van een heden en een toekomst waarin de waardigheid van iedereen als kind van God erkend wordt. Zo worden zij broeders en zusters, deel uitmakend van een familie waarin ze hun talenten kunnen uiten en volwaardig kunnen deelnemen aan het gemeenschapsleven”.
Katholieke migranten kunnen op een bijzondere manier missionarissen van hoop worden in de plaatselijke gemeenschappen die hen verwelkomen. Met hun spirituele enthousiasme en vitaliteit kunnen ze bijdragen om te groeien naar een warme, hoopvolle Kerk in een missionaire geest.
Het is veelbelovend en bemoedigend dat zij die zich hier beginnen thuis voelen en zelf initiatieven nemen, om zich zo goed en zo spoedig mogelijk te integreren. Als
geloofsgenoten leven ze reeds mee met onze parochie, laten hun kinderen hier dopen, vullen de groep misdienaars aan, vieren mee met de zondagsvieringen, helpen bij acties als Broederlijk delen, bij parochiale gelegenheidsrecepties, bij het verzorgen van de bloemen in de kerk, als lid van parochieploeg en medewerking in de liturgische werkgroep…
Door een goed onthaal, door te luisteren naar elkaar en rekening te houden met de mogelijke inbreng en wensen van deze mensen, die dikwijls uit een jonge, levendige geloofsgemeenschap komen, valt heel wat te leren. Het is daarom belangrijk te zoeken naar verbindende communicaties, zowel in woord als in beeld, om mekaar beter te leren verstaan. Gewoon een goede dag, wat belangstelling en aanmoediging, een kleine dienst… kunnen wonderen doen. Ook bij ons kunnen zij “Missionarissen van hoop zijn”!
Mensen gevlucht uit Gaza hebben bij ons een thuis gevonden. (foto 1)
Ze zijn daar bijzonder dankbaar voor. Er is veel angst en verdriet om wat er in hun heimat gebeurt en maken zich grote zorgen om hun kinderen die ze hebben moeten achterlaten in de hoop ze hier ook spoedig te mogen begroeten. Helaas! Foto’s tonen de schrijnende nood waarin hun kinderen en zovele anderen nu moeten proberen te overleven: zonder woonst, zonder eten, gewond, geen kans om te vluchten… (foto 2 en 3)
Mogen wij de BIJZONDERE OMHALING tijdens de eucharistievieringen in het weekend van 4 en 5 oktober van harte aanbevelen? Deze omhaling is bestemd voor het vluchtelingenwerk via Caritas.
(De integrale tekst met de boodschap van paus Leo voor deze Werelddag is beschikbaar in de kerken)
