Op weg naar het mooiste verhaal
Niet alle bloemen zijn weg.
Niet alle bomen zijn volledig kaal.
Er zit nog wat bladgoud in de beuk, wat oker en bruin in de wintereik. En veel donkerpaars in de wilde braamstruiken langs het spoorwegpad.
De oude linde heeft zijn weelde wellustig losgelaten: zijn diep-gele bladeren liggen in dikke plakken om en op grasperken en paadjes. Ze zijn veel te mooi om zomaar als afval weg te vegen. Ze zorgen voor schoonheid al vanop de grond. En ritselen bekoorlijk onder je voeten. Het is een schoonheid die ook leven geeft: iedere dag scharrelen er merels rond. Blad na blad tillen ze op, driftig zoekend naar wat stevige winterkost.
De kruinen van de meeste bomen zijn doorzichtig nu, hun takken scherp afgetekend tegen de lucht, vooral in de late namiddag wanneer de zon in veel kleuren uitloopt als rode en paarse inkt op een vloeipapier. Op mistige dagen is het anders. Alleen grijze tinten dan, die fluisteren over een sluipende verlatenheid.
De nachten zijn koud geworden. We vinden warmte in huis. Het leven wordt meer ingehouden, nu het licht laat opstaat en het duister zich te vroeg laat zien.
Op het zichtbaar lengen van de dagen is het nog lang wachten nu.
Wachten ook op het meest intieme feest van het kerkelijk jaar. Wat voor en in de kerstnacht gebeurt, ligt dichter bij ons gemoed dan wat we op andere hoogdagen ervaren. We voelen het verhaal meer aan omdat het zo menselijk is: een hoogzwangere vrouw die met haar man, veiligheid zoekt en warmte om haar kind te baren. Zij zijn mensen die, zoals zoveel vandaag, geen onderdak hebben en nergens welkom zijn.
Volgens de overlevering wordt het kind in een stal of in een grot geboren. Een os en een ezel zijn al present. Ze zullen wat plaats moeten ruimen. Met veel plezier. Ze zijn niet bang. Ze worden graag geaaid.
Vanuit de hemel dalen engelen neer om de boreling jubelend te begroeten. En als eerste bezoekers, lang voor de groten der aarde, mogen herders zich melden in de stal. Van de engelen hebben ze vernomen dat het om een wonderlijke geboorte ging. Ze hebben praktische gaven bij die de onervaren ouders goed kunnen gebruiken. Zij snappen niet wat er gebeurt maar vinden het fantastisch en nooit voelden ze zich zo opgetogen. Ze weten niet dat deze pasgeborene zich later als volwassen mens, een herder zal noemen die voor een verloren schaap zijn kudde achterlaat om dat ene dier te zoeken en te redden. Ze weten ook niet dat hij een lam zal worden genoemd dat geofferd wordt voor de redding van velen.
Het verhaal is hartbrekend mooi. Zo aandoenlijk dat het de wachttijd licht om dragen maakt.
Zo mooi dat het de donkere dagen nu al kleur en glans geeft.
Zalig Kerstfeest!
urbain
