Deze toren meet 64 meter hoog, en torent hoog boven Peer uit. Het traplopen ging vlot in het begin, maar moeizamer naarmate we stegen. 240 draaitreden werden uiteindelijk puffend bestegen, maar allen genoten erg van het fraaie uitzicht vanaf het bovenste verdiep, bijna in de spits van de toren.
In de nis, boven de grote ingangsdeur, staat het beeld van Onze Lieve Vrouw van Zeven Weeën. Dit beeld werd er geplaatst na een belofte door de toenmalige pastoor: als de zware besmettelijke ziekte (de pest) zou stoppen, beloofde hij een beeld voor haar op te richten. We bezichtigden een grote beiaard: na de uitbreiding tot 64 klokken in 1999 is de Peerse beiaard nog steeds de grootste van het land. Het zeer grote uurwerk imponeerde ons allen.
We mochten een prachtige collectie kerkelijk zilver en goud bewonderen: relieken, borstkruisen, kelken, cibories, monstransen en liturgische gewaden. Zeer oude gewaden die nog met de hand en gouddraad werden gemaakt, lagen veilig omhuld in papier in een grote lade, samen met een dichtgevouwen mijter.
Buiten langs de kerk staan twee houten constructies die rusten op een klaverpatroon. Dat patroon komt overeen met het klaverpatroon in de muren van de kerk. Het hout van deze constructies werd met ijzersulfaat behandeld, vandaar de blauwe kleur.
Na het bezoek aan de Reus der Kempen, werd er geklonken op het overwinnen van de trappen, en nuttigden we een lekkere maaltijd. Alles gebeurde uiteraard conform de corona veiligheidsmaatregelen.
Dekenale Ploeg Pelt
