De bezinning die je hoorde op het einde van onze weekendvieringen kan je hier nog eens (na)lezen.
Advent is wennen aan het wachten de milde stilte, 't verkrampte leven laten verzachten de gewonde hoop nog een avondstrofe horen zingen en het geweld van 't koortsig ongeduld bedwingen.
Advent is wennen aan het verwachten de kleinen die komen hoger dan jezelf achten het huis en het hart keren tot waarachtig onthaal tot tafel dekken, luisteren naar hun ongeacht verhaal.
Advent is wennen aan het waken aan overtollige weelde en weetjes verzaken blij verwijlen bij Gods Woorden die beklijven bidden om in de nacht van bekoring staande te blijven.
Advent is wennen aan 't ontwakend weten niet te vergeefs heeft God ons het wachten toegemeten altijd is Hij zijn Woord trouw gebleven Hij komt als een Kind als morgendauw ons gegeven.
