Kerstmis, Lichtmis, het was niet mis!
Wanneer de avond valt op Lichtmis,
de ochtendkaarsen zijn gedoofd.
Dan rest er mij alleen nog dankend,
die tijd die mij is toebedeeld.
Genietend van een mooie viering,
met sfeer en diepgang hand in hand.
Zo confronterend deze dagen,
die steevast omkeer vragen.
In ´t licht van al die brandende bougiekes
hoop Ik op blijvend stille rust,
berust in ´t hart, de bloeddruk in cadans
Om ´t leven terug te zien zoals een kans.
De warme woorden van ons Rita
begrijpend zonder omhaal van gemoed,
die brachten menigeen tot inkeer,
het bidden kwam als stille gloed.
Den Daniel, Guido en de Kurt,
alles behalve grote spurt,
Ze hielden alles goed in ´t oog.
Zo ook de kosters, zo discreet
Van in ´t begin tot op het eind,
Zij hielden alles overeind!
Als onze kids nu straks gaan slapen
blijven wij op afstand nog wat waken.
De catechese werd een feest,
voor jong en oud
voor klein en groot,
‘t viel zachtjes in de middenmoot.
Zo werd de opdracht van de Heer,
nu ook bij ons, van keer tot keer,
een kracht voor ons om zo te leven,
om stillekes iets door te geven,
aan ieder die er open voor wil staan,
we hebben nog een weg te gaan.
Jette, 31 januari, Lichtmisavond.
